از سایه‌ها نهراسید، آن‌ها تنها نشان‌دهنده این هستند که جایی همین نزدیکی، نوری در حال درخشیدن است …
روت ای. رنکل
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2444 پستمطالب مرتبط
آدم‌های اندکی می‌توانند هوش و ذکاوت را در کسی که عصبانی‌شان کرده ببینند. رابرتسون دیویس دوست داشتم!۱
فرد شاد، کسی نیست که همیشه و در همه حال شادمان است؛ بلکه او کسی است که می‌تواند رویدادهای [دشوار] زندگی را […]
پیش از شروع: می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را […]
بی‌اعتنایی چربی روح است، مانع می‌شود که آدم غرق بشود. وقتی به دیگران خیلی اهمیت بدهیم دیوانه می‌شویم. و هم‌چنین به خودمان. […]
۴ دیدگاه برای “گزاره‌ها (۳۳)”
من تشکر می‌کنم از حسن نظر شما. اما:
اولا من مدیر نیستم و دانشجوی مدیریت هستم. ثانیا من ادبیات را هم از دید مدیریت می‌خونم؛ خواستی تفسیر این پست‌ها را هم برات می‌نویسم! :دی
ولی از شوخی گذشته همه‌ی مخاطبین این‌جا که مدیر نیستند که! بالاخره خیلی از دوستان هم هستند که از روی دوستی با من این‌جا رو می‌خونند. این پست‌ها بیش‌تر برای اون‌ها است. ضمن این‌که خیلی از حرف‌ها توی دلم هست که باید یک جایی بزنم تا سبک شم. یک کاربرد دیگر این جور پست‌ها همینه …
شما خودت مدیر هستی و بهتر میدونی چکار کنی ولی خب ما هم مخاطبیم دیگه، اگه ما نگیم کی بگه.در ضمن این پست های این تیپی، جنبه ی ادبی شون به جنبه ی مدیریتی شون می چربه! ولی در کل نمره قبولی داره!
اسماعیل جان من هم به نظر شما احترام می‌گذارم؛ اما این‌جا عنوان‌اش یادداشت‌هایی درباره‌ی مدیریت و آی‌تی و زندگیه. این وبلاگ از روز اول مخاطب متخصص را هدف گرفته بوده؛ اما خوب در کنار مطالب تخصصی گاهی تنوع لازمه. ضمن این‌که اگر کمی دقت کنید، پست‌های این تیپی من هم یک ربطی به مدیریت پیدا می‌کنند!
Nice!
میدونی از دو پست اخیرت چی رو فهمیدم؟ فهمیدم وقتی در یه وبلاگ از مسائل تخصصی صحبت میشه، دیگه اونجا نباید از احساسات شخصیت و تلنگرهای شخصیتیت بنویسی! (با حفظ احترام تمام برای نوشته های شما!)
مثل اینه که بری توی یه رستوران چینی بعد اونجا غذای هندی سرو بشه!