برچسب: شعر

نگویم‌ت که بیامیز با من اما، آه …بعیدتر منشین از حدود زمزمه‌رس  که با تو حرف نگفته بسی به دل دارمکه با بسامدش این عمرها نیاید بس … حسین منزوی 

من فقط به کلمات روشن فکر می‌کنم به خط خوردن خط‌های فاصله به مهربانی و سبدهای سیب به فرصتی که دست در دست آبی بی‌کران در سرتاسر زمین گسترده خواهد…

من نیستم این‌که این‌جاست، این «من» که تنهاست من بی‌ تو هیچ‌م، تو هر جا که باشی «من» آن‌جاست این‌جا سراغ تو را، از که باید بگیرم؟ این‌جا که بی‌گانگی،…

… برای آن‌که نگویند، جُسته‌ایم و نبود تو را که جُسته و پیداش کرده‌ام “آن” باش کویر تشنه‌ی عشق‌م، تداوم عطش‌م دگر بس است، ز باران مگوی، باران باش! حسین…

سفر، گریختنی در مه است، سوی امید؟ و یا گریختن از خویش، ناامیدانه؟ ز خود چگونه گریزم که بار خویشتنم امانتی است هم از سرنوشت بر شانه! زنده‌یاد حسین منزوی

این‌گونه است پایان او را به خودش می‌رسانی و خودت سرگردان خودت می‌مانی … محمد علی بهمنی

بارش از غیر و خودی هر چه سبک‌تر، خوش‌تر تا به ساحل برسد ره‌سپر دریایی آفتابا! تو و آن کهنه درنگ‌ت در روز من شهاب‌م، من و این شیوه‌ی شب‌پیمایی…

بین موندن و نموندن سهم آدما زمین شد ما اسیر انتخابیم خودمون خواستیم و این شد *** فاصله فقط یه لحظه‌س فاصله فقط یه نوره گاهی از رگ به تو…

در طول سال‌های زندگی‌م هیچ آلبومی را به‌اندازه‌ی آلبوم “عشق است …” ناصر عبداللهی گوش نکرده‌ام. موسیقی حزین و صدای زیبای ناصر به‌جای خود؛ اما آن‌چه مرا شیفته‌ی این آلبوم…

گاه آدمی تنهاتر از آن است که سکوت‌ش می‌گوید *** گاه تنهایی تنهاتر از آن است که دیده شود … *** تنها تنهایی به یادم مانده است … محمد علی…