روایت‌تان را برای‌ام بنویسید.

پ.ن. عیدتون هم مبارک! 🙂

ایمان ما نسبت به حال بسیار زودتر از ایمان‌مان به‌ آینده می‌میرد …

راث بندیکت

هزاران سال است

یک عده

اسم آزادی را شنیده‌اند،

یک عده هم

عده‌ی دیگری را به همین اسمِ ساده

می‌برند جایی دور

برای‌شان قصه می‌گویند!

سید علی صالحی

“غیرممکن است که با بازی در فلامنگو احساس نارضایتی کنی. چون همه چیز در این باشگاه فوق العاده است. من اولین جام قهرمانی‌ام را در این‌جا کسب کرده‌ام و به دنبال موفقیت‌های بیشتری هستیم.” (رونالدینیو؛ این‌جا در مورد انتقال‌اش از میلان به فلامنگو)

این، یک کلیشه‌ی همیشه فراموش شده در میان مدیران سازمان‌ها و ره‌بران و سرپرستان گروه‌ها است: آیا آدم‌ها از بودن در سازمان / گروه شما احساس رضایت می‌کنند!؟

در مورد سمیه دختر بچه‌ی شش ساله‌‌ای که دچار سرطان شده قبلا این‌جا نوشته بودم. در پی آن نوشته دوستی در ارومیه لطف کرده‌اند و از طریق بنیاد کودک شعبه‌ی ارومیه وضعیت سمیه را پی‌گیری کرده‌اند. در حال حاضر خوش‌بختانه مشکل اسکان سمیه حل شده؛ اما هم‌چنان مشکل تأمین هزینه‌های درمانی او (به‌صورت ثابت هر ماه ۱۵۰ هزار تومان) وجود دارد. اگر تمایل دارید تا در تأمین این هزینه مشارکت کنید، لطفا به من روی آدرس Gozareha@gmail.com ای‌میل بزنید تا بعد از طریق آن دوست ارومیه‌ای و البته بنیاد کودک ـ که شخصا برای من معتبرترین و به‌ترین مرکز خیریه‌ی این روزهای ایران است ـ بشود پی‌گیری‌های لازم را انجام داد. اگر دوست داشتید هم می‌توانید به‌صورت مستقیم با بنیاد کودک شعبه‌ی ارومیه تماس بگیرید:

ارومیه، شهرک فرهنگیان، جنب بیمارستان امید، کد پستی :۳۵۳۷۷-۵۷۱۶۸
تلفن : ۳۸۴۷۲۷۲-۰۴۴۱
فاکس : ۳۸۲۴۴۴۷-۰۴۴۱
Email: urmia@childf.org

امیدوارم روزی را ببینیم که دیگر هیچ کودکی زیباترین دوران زندگی‌ش را در درد و رنج ناشی از سرطان از دست ندهد … پیشاپیش متشکرم از نیک‌خواهی و نوع‌دوستی‌تان در به‌اشتراک گذاشتن این نوشته.

روایت‌تان را برای من بنویسید.

«گاهی واقعا خیال می‌کنم
روی دست خداوند مانده‌ام
خسته‌اش کرده‌ام …»

سید علی صالحی

پ.ن. خوش به‌حال اونایی که امروز عرفه رو درک کردند … عیدتون هم مبارک!

قانعم، بیش از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی‌‌ست

گله‌ای نیست، من و فاصله‌ها همزادیم
گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی‌ست …

محمد علی بهمنی

“گواردیولا مربی‌ نیست که لب خط بایستد و بگوید: شوت کن،شوت کن،شوت کن. شاگردان گواردیولا کارهای سخت‌تری را انجام می‌دهند. بازی بارسا نتیجه‌ی تمرین و ایده‌های روشن مربی‌اش است. گواردیولا از شاگردان‌اش می‌خواهد تا این ایده‌ها را درک کرده و این‌ها را پیدا کنند. مشخص شده که گواردیولا خیلی مهم تر از شاگردان‌اش است. البته خود او برعکس این را می‌گوید، مشخص است، چه بگوید! بگوید که من بهترین هستم؟؟ من هم چنین باوری ندارم. باید بررسی کنیم که پیکه قبل از روی کار آمدن گواردیولا چه بود؟ پدرو قبل از کارکردن با گواردیولا کجا بود و یا بوسکتس! حتی اینیستا هم بازیکن ثابت تیم نبود.” (این‌جا)

“یک چیزی بود که او (پپ گواردیولا) را متفاوت می‌کرد: او با ایده‌ای کاملا شفاف روی کار آمد و مثل بقیه نبود که تازه شروع به جستجو کند. به گواردیولا گفتم که اگر می‌خواهد مثل مسیح باشد، باید در چه مسیری قراربگیرد: او با ایده‌ی شفافی آمد و با ایده‌ی شفافی هم رفت … ” (این‌جا)

دو پاراگراف بالا توصیف سزار لوئیس منوتی مربی تیم قهرمان جهان سال ۱۹۷۸ آرژانتین و مربی سابق بارسلونا از پپ گواردیولای عزیز ما است! جملاتی شورانگیز و بسیار جالب. منوتی می‌گوید که یک ره‌بر پیش از هر چیز باید برای ره‌بری‌اش یک ایده‌ی مشخص داشته باشد و سعی کند تا این ایده را افرادش هم دقیقا بفهمند. چیزی که قبل‌تر خودم هم کشف‌اش کرده بودم: تعریف دقیق نقش ره‌بری در سازمان به‌روایت پپ گواردیولا.

روایت‌تان را برای من بنویسید.