4 thoughts on “گزاره‌ها (۱۳۲)”

1. کاملا درست می‌فرمایید

2. درسته؛ ولی یک وقت‌هایی هم توهمه مطلقه 😐

3. خیلی خوب بود. معمولا این احساس توانمند بودن رو اطرافیان چاپلوس به فرد میدن

4. این جمله را باید با طلا نوشت. هیچ چیز بدتر از این نیست که بعضی ها احساس میکنند که خیلی توانمندند. در این راه تمام امتیازهای یک کار خوب را برای خود محسوب میکنند (دائم از من میگویند) و در هر شکستی برای خود سهمی قائل نمیشوند (تو چنین کردی که کار خراب شد و …)
   و در این راه از هیچ کاری از پرخاش و توهین هم ابا نمیکنند.
   سربلند باشید