گاهی شاید به‌تر باشد احساس‌مان نسبت به آدم‌ها را فراموش کنیم؛ نه خود آن‌ها را.
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2510 پستمطالب مرتبط
فست‌کمپانی مصاحبه‌ی جالبی انجام داده با خانم اولیویا فاکس کابانه مربی زندگی. خانم کابانه در این گفتگو درباره‌ی کتاب جدیدش “افسانه‌ی کاریزما: […]
خطی، خبری، هلهله‌ای از تو ندارم با این همه حتی گله‌ای از تو ندارم آماده‌ی ویران شدن‌م، حیف، زمانی‌ست دیگر اثر زلزله‌ای […]
این بخش را به پاره‌هایی از مصاحبه‌ی منتشر نشده‌ی احمد شاملو با به‌روژ ئاکره‌یی اختصاص می‌دهم: ـ عاشق بودن پشتوانه‌ی پیروزی در […]
امسال هم عید نوروز را با نوستالژی و خیال روزهای خوش کودکی‌مان سپری کردیم: کلاه قرمزی و پسرخاله! کلاه قرمزی با آن […]
۲ دیدگاه برای “فراموشی احساس!”
نه نه نه نمی شه.
مگه آدم چقد زنده است.
تو این دنیای شلوغ که همه چی فراموش میشه اگه حس هم فراموش بشه دیگه هیچی باقی نمی مونه.
روز ماه سال … می گذرن و روح یا جسم یا هر دوش پیر پیر می شن ، تو پیری فقط احساسه که به آدم معنی می ده و اگه تو جوونی تمرینش نکنی، برات نامانوسه.
به آدما حس داشته باش و خودشون ر هم فراموش نکن.
فکر کنم نه گاهی باید همیشه این کارو بکنیم وگرنه خسته میشیم.