گاهی شاید بهتر باشد احساسمان نسبت به آدمها را فراموش کنیم؛ نه خود آنها را.
نویسنده: علی نعمتی شهاب
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
دیدن همهی نوشتههای علی نعمتی شهاب
نه نه نه نمی شه.
مگه آدم چقد زنده است.
تو این دنیای شلوغ که همه چی فراموش میشه اگه حس هم فراموش بشه دیگه هیچی باقی نمی مونه.
روز ماه سال … می گذرن و روح یا جسم یا هر دوش پیر پیر می شن ، تو پیری فقط احساسه که به آدم معنی می ده و اگه تو جوونی تمرینش نکنی، برات نامانوسه.
به آدما حس داشته باش و خودشون ر هم فراموش نکن.
فکر کنم نه گاهی باید همیشه این کارو بکنیم وگرنه خسته میشیم.