فروردین ۲۷, ۱۳۹۹
من عمیقا به قوانین باور دارم. اگر قوانین وجود نداشتند، پس چگونه قرار بود خلاقانه آن‌ها را بشکنیم؟
لئو دروچر؛ بازیکن و مربی افسانه‌ای بیسبال
من عمیقا به قوانین باور دارم. اگر قوانین وجود نداشتند، پس چگونه قرار بود خلاقانه آن‌ها را بشکنیم؟ لئو دروچر؛ بازیکن و مربی افسانه‌ای بیسبال دوست داشتم!۲
فروردین ۲۴, ۱۳۹۹
پایان قرنطینه‌ی اجباری معلوم نیست و توصیه‌ی من هم به شما این است که جز در حالتی که اجباری در کار باشد، لطفا در خانه بمانید! با این مقدمه و با تأخیر، به‌سراغ دومین پست لینکهای هفته در سال ۱۳۹۹ برویم.
پیش از شروع:
مطالب ویژه:
هر هفته سه مطلب را به‌صورت ویژه برای مطالعه پیشنهاد می‌دهم. این مطالب ممکن است فارسی یا انگلیسی باشند:
برای سرمایه‌گذاری در بیت‌کوین، فقط یک رقم اهمیت دارد و آن، قیمت بیت‌کوین نیست (ارز دیجیتال)
جنون مینیمالیسم: آیا تمیزی و سادگی ما را نجات خواهد داد؟ (ترجمان)
این «اکوفاشیسم» نیست، لیبرالیسم است / ساموئل میلر مک‌دانلد / ترجمه‌ی مهدی مازرونی (اقتصاد سیاسی)
بخش ویژه‌ی کرونا و اقتصاد و کسبوکار:
فضای کسبوکار در پساکرونا (تحلیل خواندنی اکونومیست) (دنیای اقتصاد)
جهان پساکرونا از نگاه یووال نوح هراری (زومیت)
رمز موفقیت کرونایی ژرمن‌ها (دنیای اقتصاد)
بحران ویروس کرونا و تبعات آن بر چرخه اقتصادی کسب‌و‌کارها (دنیای اقتصاد)
رد پای کرونا در صنایع مختلف (دنیای اقتصاد)
زندگی، سلامت و اندیشه:
در هر شرایطی خودتان باشید تا موفق شوید (دنیای اقتصاد)
بازآفرینی شغل (بن‌تک)
آرامش درونی با برچسب‌گذاری افکار (فرادید)
دوستی با خود را پس از خواندن این ۱۹ نکته شگفت‌انگیز هرگز از یاد نمی‌‌برید (ایران مدیر)
افراد با هوش هیجانی بالا هر روز این کارها را انجام می‌دهند (روزیاتو)
مدیریت، زندگی سازمانی و کار حرفه‌ای:
وقتی انعطاف‌پذیری مهم‌تر از کارآیی است (خلاصه‌ای از کاربرد تفکر سیستمی برای سازمان‌ها) (دنیای اقتصاد)
۸ مهارت لازم برای رهبری در عصر دیجیتال (وبلاگ هم‌رو)
هوش مصنوعی و تاثیر آن بر توسعه رهبری (وبلاگ هم‌رو)
۴ توانایی که هر مدیر چالاکی باید داشته باشد (چطور)
با رئیسی که فرافکنی می‌کند چطور برخورد کنیم؟ (دنیای اقتصاد)
استراتژی، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسبوکار:
مدیر محصول در ایران به زبان خیلی ساده (امیرحسین حسینی‌پژوه)
آینده را باید ساخت (دنیای اقتصاد)
سرمایه‌گذاری ۱۰۰ ساله مک‌دونالد (دنیای اقتصاد)
استراتژی راهبری کسبوکار در شرایط بحرانی (شنبه)
بازاریابی هوشمندانه دریچه‌ای به‌سوی پیروزی (دنیای اقتصاد)
اقتصاد، توسعه، مدیریت مالی و سرمایه‌گذاری:
حمایت از بنگاه یا خانوار؟ (دنیای اقتصاد)
اثر کرونا بر اقتصاد ایران (دنیای اقتصاد)
سرنوشت «پولداغ» وارد شده به بازار بورس (دنیای اقتصاد)
ویترین جدید شرکای تجاری ایران (دنیای اقتصاد)
سود بانکی دونرخی می‌شود (دنیای اقتصاد)
فناوری، ارتباطات و رسانه:
به باور مایکروسافت، ویروس کرونا برای همیشه شیوه کار و آموزش را تغییر خواهد داد (زومیت)
آشنایی با شبکه‌ی هوشمند توزیع برق (اکوموتیو)
برندگان و بازندگان کرونا چه اپلیکیشن‌هایی هستند؟ (سایت ماهنامه‌ی پیوست)
چشم‌انداز کوتاه‌مدت مدیران دنیای کسبوکار نسبت به هوش مصنوعی (زومیت)
شرکت برادران وارنر برای مدیریت پروژه‌های خود به‌سراغ هوش مصنوعی می‌رود (زوم‌جی)
پایان قرنطینه‌ی اجباری معلوم نیست و توصیه‌ی من هم به شما این است که جز در حالتی که اجباری در کار باشد، لطفا در خانه بمانید! با این مقدمه و با تأخیر، به‌سراغ دومین پست لینکهای هفته در سال ۱۳۹۹ برویم. پیش از شروع: می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان
فروردین ۲۱, ۱۳۹۹
مسافر رهایی‌ام، بشیر روشنایی‌ام
همان که داشت عمرها، مرا در انتظار تو
نگاه بی‌‌قرار را به هر غبار بسته، من
سوار تاخته برون از آخرین غبار، تو
نشسته‌ای و بسته‌ای به خاک این زمین، مرا
بهانه‌های ماندن‌م، تویی در این دیار ٬ تو!
دریچه‌ای به‌جانب ِ گل و ستاره و نسیم
گشوده از فضای این سیاه روزگار، تو …
حسین منزوی
***
در این روزهای سخت‌تر از سخت برای همه‌ی دنیا که به‌لطف «ویروس کرونا» همه‌ی بشر دارند طعم تاریکی را می‌چشند، بیش از هر زمان دیگری، انتظار آمدن آن «مسافر رهایی» بشریت، قلب‌های‌مان را روشن و گرم می‌کند. به‌امید شنیدن «بشارت روشنایی»، با دل‌هایی خسته‌تر از همیشه، دست به دعا برمی‌داریم که: اللّهم عجل لولیک الفرج …
عیدتان مبارک و التماس دعا.
مسافر رهایی‌ام، بشیر روشنایی‌ام همان که داشت عمرها، مرا در انتظار تو نگاه بی‌‌قرار را به هر غبار بسته، من سوار تاخته برون از آخرین غبار، تو نشسته‌ای و بسته‌ای به خاک این زمین، مرا بهانه‌های ماندن‌م، تویی در این دیار ٬ تو! دریچه‌ای به‌جانب ِ گل و ستاره و نسیم گشوده از فضای این سیاه روزگار، تو … حسین
فروردین ۱۹, ۱۳۹۹
جهت حرکت‌تان را با ستاره‌ها تنظیم کنید، نه نورافکن‌های هر کشتی گذرنده از کنارتان.
عمر برادلی
جهت حرکت‌تان را با ستاره‌ها تنظیم کنید، نه نورافکن‌های هر کشتی گذرنده از کنارتان. عمر برادلی دوست داشتم!۴
فروردین ۱۶, ۱۳۹۹
ما در شرایط خوبی قرار داریم و من امیدوارم این شرایط برای میلان ادامه پیدا کند. ما خوب تمرین می‌کنیم و این یک حقیقت است، در این‌جا می‌توانید هوای مثبت را تنفس کنید. اولویت زمان حال حاضر است و شما فقط می‌توانید سرنوشت آینده را با فکر کردن به زمان حال رقم بزنید. خوشحالم که می‌دانم عملکرد من به‌شکلی مثبت قضاوت شده است. احساس می‌کنم نقطه مرجع تیم هستم. بدون توجه به نتایج، هیچ یک از مربیان نسبت به آینده‌ی خود اطمینان ندارند. در پایان، کسانی که باید تصمیم یگیرند، این کار را انجام خواهند داد. اما من نمی‌توانم به سؤالات مربوط به آینده‌ام در همه‌ی کنفرانس‌های مطبوعاتی پاسخ دهم، بگذارید روی زمان حال تمرکز کنیم و ببینم در آینده چه خواهد شد.” (استفانو پیولی، سرمربی میلان؛ این‌جا)
در این تعطیلات اجباری، تریلوژی «ماتریکس» را دوباره نگاه کردم و در سؤالاتِ بی‌پایانی درباره‌ی هستی، منِ وجودی، واقعیتِ دنیای اطراف و چیزهای دیگری شبیه این‌ها غرق شدم. اما یک نکته‌ی بسیار مهمِ دنیای ماتریکس، تقدیرگرایی است: این‌که سرنوشت جوری برنامه‌ریزی شده که حتی انتخاب‌های‌ت هم نمی‌تواند تغییری در آن ایجاد کند! «نئو» علیه همین تقدیرگرایی قیام می‌کند؛ هر چند در نهایت مجبور می‌شود تا در جدال نهایی، برای صلحِ میانِ دنیای ماتریکس و دنیای واقعیت، به سرنوشت، تن دهد و خود را قربانی کند. زندگی این روزهای ما انسان‌ها ـ و به‌ویژه ما ایرانی‌ها ـ هم انگار همین‌گونه است: گویی درونِ یک دنیای بازنمایی شده گرفتار شده‌ایم که در آن، سرنوشتِ مرحله‌ی بعدی، موضوعی جبری است و هر انتخابی بکنی، باز هم در ادامه، آن‌چه از پیش نوشته شده رخ می‌دهد! 🙂 (بگذریم که در دنیای ماتریکس، بازنمایی واقعیت، خوش‌رنگ و لعاب است؛ اما دنیای پیرامون ما همان دنیای تاریک و پردردِ واقعی است که نئو از لحظه‌ی بیداری به آن پای می‌گذارد.)
با این دنیا چه می‌شود کرد؟ واقعیت این است که تمامِ تاریخ اندیشه و عرفان بشری در تمامی نحله‌های دینی و غیردینی به جست‌وجوی پاسخ همین سؤال پرداخته‌اند و طبیعتا هنوز هم هیچ پاسخ قطعی برای این سؤال وجود ندارد. پرداختن به پاسخ‌های متنوعی که به این سؤال داده شده، در حیطه‌ی تخصص و دانش نگارنده نیست؛ اما در میان این پاسخ‌ها، یکی هست که آن را با نماد بزرگی به‌نام «حکیم عمر خیام» و رباعی‌های مشهورش می‌شناسیم و به‌گونه‌ای پیولی هم به همین پاسخ اشاره کرده است: تفکر در مورد حال و وا گذاشتن آینده به زمانی که می‌آید.
در دنیای «ویروس کرونا» که هیچ چشم‌اندازی هم از پایان و تبعات‌ش نیست، بیش از هر زمانی به این نیاز داریم که غم و اضطرابِ فردا و این‌که چه خواهد شد را کنار بگذاریم. زندگی در این روزها بیش از هر زمانی در ثانیه‌ها و دقایق جریان دارد و نه در ماه‌ها و سال‌ها. پس:
چون روزی و عمر، بیش و کم نتوان کرد
دل را به کم و بیش، دژم نتوان کرد
کار من و تو چنان که رای من و توست
از موم به‌دست خویش هم نتوان کرد!
استفانو پیولی نکته‌ی جالبی را در این زمینه بیان کرده که من این‌گونه تعبیرش می‌کنم: این روزهای خانه‌نشینی، فرصتی بسیار غنیمت برای رسیدگی به خودمان و زندگی‌مان است. ببینیم برای امروز چه می‌توانیم بکنیم، آن هم بدون فکر کردن به این‌که فردا چه پیش خواهد آمد. حتی در دنیای کسبوکار هم در بحرانی به این عظمت و وسعت، تفکر استراتژیک، چندان به‌کار نمی‌آید! این روزها روزهای تفکر و اقدام کردنِ کاملا عملیاتی و اقتضایی است؛ اما نه با ناامیدی، بلکه این امید که چرخِ پر از بازی روزگار، شاید بالاخره روزی که دور نیست، به کامِ ما رقم بخورد:
از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن
فردا که نیامده‌ست فریاد مکن
بر نامده و گذشته بنیاد مکن
حالی خوش باش و عمر، بر باد مکن!
این روزها برای من، روزهای رسیدگی به کارهایی است که مدت‌ها به‌دلیل مشغولیت شبانه‌روزی کاری، از پرداختنِ کافی به آن‌ها محروم بوده‌ام: فیلم دیدن، کتاب و مقاله خواندن، آموزش و یادگیری و البته فکر کردن و نوشتن. باشد که در فردایِ بدون کرونا که نمی‌دانیم چه شکلی است، توشه‌های امروز، به‌کار آیند! 🙂
فکر می‌کنم «دنیای حیرت» که عارفان بزرگ‌مان از آن بسیار سخن گفته‌اند، هیچ زمانی به‌اندازه‌ی امروز برای بشر ملموس نبوده؛ آن هم بشری که در این توهم به‌سر می‌بُرد که با تکیه بر روش علمِ تجربی، دیگر هیچ چالشِ برآمده از طبیعتی برای‌ش غیر قابل حل نخواهد بود. اما سیلیِ واقعیت، نشان‌مان داد که هنوز تا رسیدن به آن مرحله، راه درازی در پیش است:
این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم
خورشید، چراغ‌دان و عالم، فانوس
ما چون صوریم کاندر او حیرانیم!
ما در شرایط خوبی قرار داریم و من امیدوارم این شرایط برای میلان ادامه پیدا کند. ما خوب تمرین می‌کنیم و این یک حقیقت است، در این‌جا می‌توانید هوای مثبت را تنفس کنید. اولویت زمان حال حاضر است و شما فقط می‌توانید سرنوشت آینده را با فکر کردن به زمان حال رقم بزنید. خوشحالم که می‌دانم عملکرد من به‌شکلی مثبت
فروردین ۱۵, ۱۳۹۹
پایان قرنطینه‌ی اجباری معلوم نیست و توصیه‌ی من هم به شما این است که جز در حالتی که اجباری در کار باشد، لطفا در خانه بمانید! با این مقدمه به‌سراغ اولین پست لینکهای هفته در سال ۱۳۹۹ برویم.
پیش از شروع:
مطالب ویژه:
هر هفته سه مطلب را به‌صورت ویژه برای مطالعه پیشنهاد می‌دهم. این مطالب ممکن است فارسی یا انگلیسی باشند:
اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۹ چگونه خواهد بود؟ (وبلاگ هم‌رو)
۳۰ ویژگی افراد با پِرنسیپ (دکتر محمود سریع‌القلم؛ ایسنا)
بخش ویژه‌ی کرونا و اقتصاد و کسبوکار:
زمین‌گیر شدن خطوط تولید چه بر سر دنیای فناوری می‌آورد؟ (دیجیاتو) (این مقاله به نکته‌ی جالبی اشاره می‌کنه: افراط در پیاده‌سازی تولید به‌هنگام (Just In Time) برای کاهش هزینه‌های تولید (که با کاهش حداکثری میزان انبارش قطعات مورد نیاز تولید انجام می‌‌شه) یکی از چالش‌های نادیده‌ی بحران کرونا است.)
«کرونا، طاعون و رنسانس جدید»؛ نوشتاری به سبک ترجمه آزاد از محمد سوری (صدانت)
جهان پساکرونا چگونه خواهد بود (روزنامه‌ی شرق)
پساکرونا و سه نظریه؛ آخرالزمان، افول آمریکا یا پایان تاریخ؟ (خبر آنلاین)
کرونا؛ آغاز عصر دیستوپیا یا اتوپیایی دیگر … (ایبنا)
زندگی، سلامت و اندیشه:
(۱۰) هر از گاهی به خودت یادآوری کن آش دهن‌سوزی نیستی! (امیر مهرانی؛ مربی)
چرا وقت تنهایی ناامید و غمگین می‌شویم؟ (استاد مصطفی ملکیان)
شبکه‌سازی کنید حتی وقتی فکر می‌کنید به آن نیازی ندارید! (وبلاگ گروه آریانا)
معرفی کتاب «هنر دستیابی» نوشته برنارد راث (زومیت)
بهبود فردی: ۱۰ هدف اصلی برای رسیدن به موفقیت و شادکامی در زندگی (ایران مدیر)
Digital Body Language: Why HOW You Say It Matters More Than Ever Before (INC)
مدیریت، زندگی سازمانی و کار حرفه‌ای:
از کرونا تا PMBOK و آزمون PMP (نادر خرمی راد)
چگونه یک مدیر میانی می‌تواند در تغییر ساختار شرکت موفق باشد؟ (وبلاگ هم‌رو)
نامه جف بزوس به پرسنل آمازون درباره شرایط دوران کرونا: چیزی که هر رهبری باید بخواند (راندمان)
هزینه بالای استخدام دوباره متخصصان، اینتل را از تعدیل نیرو منصرف کرد (دیجیاتو)
چگونه قدرت نه گفتن را در کسبوکار خود افزایش دهیم؟ (راندمان)
استراتژی، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسبوکار:
شرکت سونی سه بخش الکترونیکی خود را باهم ادغام می‌کند (زومیت) (درس‌های جالبی در زمینه‌ی استراتژی مدیریت هولدینگ داره این خبر.)
اشتباهات بازاریابی در دوران کرونا: بایدها و نبایدها (وبلاگ نویسش)
چرا استراتژی‌ها عملی نمی‌شوند و اغلب شکست می‌خورند؟ (سید حسین جلالی)
اقیانوس قرمز و آبی: آیا امروزه اقیانوس آبی و قرمز به یکدیگر مرتبط هستند؟ (ایران مدیر)
داستان برند یا Brand Story چیست و چطور باید آن را نوشت؟ (داناپ)
اقتصاد، توسعه، مدیریت مالی و سرمایه‌گذاری:
چگونه «ثروت‌مند» شویم؟ گفتاری از ناوال راویکانت (یاور مشیرفر)
۵ اشتباه رایج در جذب سرمایه (رتیبا)
رشد ۱۳ درصدی تجارت خارجی ایران با وجود تحریمها (خبر آنلاین)
فهرست بده‌کارترین کشورهای جهان (سایت دنیای اقتصاد)
فناوری، ارتباطات و رسانه:
خودروهای الکتریکی آینده تعمیرات خودرو را دگرگون می‌کنند (زومیت)
هوش مصنوعی باید تصمیمات خود را توضیح بدهد! (ایسنا)
سرمایه در گردش (Circulating Supply)، عرضه حداکثر (Max Supply) و عرضه کل (Total Supply) چیست؟ (ارز دیجیتال)
هوش مصنوعی قوی ، هوش مصنوعی ضعیف و هوش فوق‌العاده (فنولوژی)
۱۰ روند برتر بانکداری همراه که برای سال ۲۰۲۰ پیش‌بینی کرده‌اند (راه پرداخت)
پایان قرنطینه‌ی اجباری معلوم نیست و توصیه‌ی من هم به شما این است که جز در حالتی که اجباری در کار باشد، لطفا در خانه بمانید! با این مقدمه به‌سراغ اولین پست لینکهای هفته در سال ۱۳۹۹ برویم. پیش از شروع: می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم
فروردین ۱۴, ۱۳۹۹
چون بیابان، خسته‌ام، از این به ظاهر زیستن
نیستن، باری شرف دارد به بایر زیستن
فرقِ بودن یا نبودن، گاه در پیمودن است
باد، امکانی ندارد از مسافر زیستن
جمع زیبا بودن و زیبا سرودن ساده نیست
شعر گفتن ساده و سخت است شاعر زیستن
عصر خون، عصر جنون، عصر ز خود بیگانگی
نه، گریزی نیست شاعر از معاصر زیستن
من غم‌م، آری، مرا با خود رها کن، در تو نیست
طاقت حتی شبی با غم، مجاور زیستن …
سعید پورطهماسبی
چون بیابان، خسته‌ام، از این به ظاهر زیستن نیستن، باری شرف دارد به بایر زیستن فرقِ بودن یا نبودن، گاه در پیمودن است باد، امکانی ندارد از مسافر زیستن جمع زیبا بودن و زیبا سرودن ساده نیست شعر گفتن ساده و سخت است شاعر زیستن عصر خون، عصر جنون، عصر ز خود بیگانگی نه، گریزی نیست شاعر از معاصر زیستن
فروردین ۱۳, ۱۳۹۹
زندگی، نمایشنامه‌ی نسبتا زیبایی است؛ هر چند پایان‌بندی آن بسیار بد نوشته شده است.
ترومن کاپوتی
زندگی، نمایشنامه‌ی نسبتا زیبایی است؛ هر چند پایان‌بندی آن بسیار بد نوشته شده است. ترومن کاپوتی دوست داشتم!۱
فروردین ۱۲, ۱۳۹۹
یادداشت ورود به سال نو، باید خیلی زودتر از این نوشته می‌شد؛ اما در این روزگارِ قرنطینه، دست و دل‌م چندان به نوشتن نمی‌رود. به‌هر حال بسم‌الله. 🙂
چرخ روزگار باز هم آن‌قدر چرخید تا روز از نو شد و نوروز آمد. نوروزِ عجیبِ «کرونا زده» که شاید طبیعی‌ترین پایان بر یکی از مصیبت‌بارترین سال‌های زندگی معاصر ما ایرانیان بود: سالِ ناجوان‌مرد ۱۳۹۸ که پاییز و زمستان‌ش، هر چه در توان داشتند بر سر ما غم و درد و اضطراب فرو ریختند (در یادداشت نوروز ۹۸ نوشته بودم: سال ۱۳۹۷ سال ناجوان‌مردی بود که قرار نبود این‌قدر سخت باشد. اما ما مثل همیشه از سختی‌ها جان به‌در بردیم و حالا قوی‌تر شده‌ایم! به‌نظر نمی‌رسد حداقل روی کاغذ، سال جدید بتواند رکورد جدیدی را در زمینه‌ی چگالی اتفاقات بد به‌ثبت برساند! اشتباه می‌کردم … گویی ناجوان‌مردی، در ذاتِ این سال‌های زندگانی ما است!) اما خوش‌بختانه زورِ تقویم، هم‌چنان بیش‌تر از روزگار بیش‌تر است و با رسیدن سالِ نو، می‌شود باز هم به روزهایی به‌تر اندیشید و دست به دعا برداشت برای رسیدن روزهایی به‌تر برای ایران و ایرانیان و جهان و جهانیان که حداقل بساط این بیماریِ همه‌گیرِ موذیِ ترس‌ناک، از زندگی انسانِ مدعیِ فتح کهکشان، جمع شود! (هر چند که روزگار بعد از پایان همه‌گیری کرونا هم روزکار غریبی است که از آن‌چه پیش می‌آید، چیزی نمی‌دانیم!)
برگردیم به بحث اصلی‌مان. سال ۱۳۹۸ برای من در ادامه‌ی سال جذابِ ۱۳۹۷، سالی سرشار از شگفتی و روزهای روشن بود. بعد از بستن پرونده‌های دردناک و آموزنده‌ی گذشته‌ی زندگی کاری، رود خروشان زندگی، مرا به‌‌شکل شگفت‌انگیزی از دلِ یک تونل تاریک، به یک دشتِ سرسبز و آفتابی کشاند. شگفت‌انگیزتر این‌که در این طیِ طریق، من، جز مسافرِ مشاهده‌گری که در هر گام تنها کاری را که به او محول شده انجام می‌دهد، نقشی نداشتم و واقعا هیچ تفسیری جز لطف خدای مهربان و بزرگ برای این راه‌پیمایی دل‌چسب در طول سالی که گذشت، نمی‌توانم داشته باشم. سالی که به چند آرزوی چندین ساله‌ام رسیدم، جرأت و امکان شروع کارهایی را پیدا کردم که رؤیای آن‌ها را سال‌ها است در ذهن‌م دارم (و در مسیر اجرای برخی از آن‌ها بارها و بارها زمین خورده‌ام) و البته به تعریفی جدید از خودم و تخصص‌م و آینده‌ی کاری‌ام دست پیدا کردم. حالا می‌دانم که کجای این دنیا هستم، قرار است چه مأموریتی را دنبال کنم، به کجا می‌خواهم برسم و البته از چه مسیری قرار است برسم. خوشحالم که این روزها دوباره انگیزه‌ی پرداختن به بعضی کارهای معطل‌مانده‌ی این سال‌ها از جمله نوشتن مستمر در گزاره‌ها را نیز دارم کم‌کم به‌دست می‌آورم.
سال ۱۳۹۸ با این اوصاف برای منِ ۳۵ ساله، نقطه‌ی عطفی بود که در سال ۱۳۹۹ ـ آخرین سال قرن شمسی ـ می‌تواند به تحولات بسیاری در زندگی شخصی و کاری بیانجامد. تحولاتی که به‌وقت‌ش برای شما هم در مورد آن‌ها خواهم نوشت. 🙂
سال ۱۳۹۸ با این حال مثل هر زمان دیگری از زندگی، دست‌اندازهای کمی هم نداشت، با این حال در این سال به پذیرش این اصلِ اساسی هم رسیدم که درونِ پرتلاطمِ آدمی، گاهی برای تنوع هم که شده نیاز دارد غمگین باشد، بی‌حوصله و بی‌انگیزه باشد، آینده را تیره و تار ببیند و و هیچ کاری نکند. با کنار آمدنِ با خودِ غمگین و ناامید و خشم‌گین، می‌توان به صلحی درونی رسید که با پایان یافتنِ دوره‌های سقوط به تهِ چاهِ زندگی و بازیابی انرژی و انگیزه‌ی درونی، بسیار به‌کار انسان می‌آید!
و اینک، در روزهایی که بهار را از راهِ دور نظاره‌گریم (من آمدن بهار را وقتی باور کردم که به‌جای قارقارِ کلاغِ بدصدای پارک روبرووی منزل‌مان، نغمه‌ی مرغِ خوش‌خوانی را از پنجره‌ی اتاق‌م شنیدم!)، امیدِ آن را داریم که دمِ گرم مسیحایی بهار، همان‌‌گونه که طبیعت را زنده کرده، ما را هم با پایان «کرونا» به زندگی بازگرداند. تا آن روز برسد، با کلام سحرانگیز «سید علی صالحی» عزیز به بهار سلام می‌کنم:
«پرنده‌ی کوچک!
مأوای ما گلبرگ کوچکی‌ست
بازمانده از باغی دور
با هزار زمستان دیوانه‌اش در پی
و سهم ستاره از آفتاب
تنها تبسم پنهانی‌ست
که در انعکاس تکلم شب، جاری‌ست.
خدایا از آن پرنده‌ی کوچک سبز، اگر خبر داری
بهار امسال را پر از سلام و ترانه کن.»
سال نو مبارک. برای تک‌تک شما دوستانِ دیده و ندیده‌ام، سالی سرشار از شادی و سلامت و روزهای خوش‌خبر آرزو می‌کنم. امید که قرنِ پر التهاب چهاردهم هجری شمسی برای ایرانیان، به‌لطافت و زیبایی بهار به‌پایان برسد.
یادداشت ورود به سال نو، باید خیلی زودتر از این نوشته می‌شد؛ اما در این روزگارِ قرنطینه، دست و دل‌م چندان به نوشتن نمی‌رود. به‌هر حال بسم‌الله. 🙂 چرخ روزگار باز هم آن‌قدر چرخید تا روز از نو شد و نوروز آمد. نوروزِ عجیبِ «کرونا زده» که شاید طبیعی‌ترین پایان بر یکی از مصیبت‌بارترین سال‌های زندگی معاصر ما ایرانیان بود:
فروردین ۹, ۱۳۹۹
امام حسین (ع): «پنج چیز است که در هرکسى نباشد، خیر زیادى در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوشخویى». (حیاه الامام الحسین (ع)، ج ۱ ص۱۸۱)
***
امام سجاد (ع): بهترین آغاز کارها راستی و نیکوترین انجام آن‌ها وفای به عهد است. (بحارالأنوار، جلد ۷۵، صفحه ۱۶۱)
***
اعیاد شعبانیه را خدمت همه‌ی دوستان بزرگوارم تبریک عرض می‌کنم. در این روزهای سخت، التماس دعا.
امام حسین (ع): «پنج چیز است که در هرکسى نباشد، خیر زیادى در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوشخویى». (حیاه الامام الحسین (ع)، ج ۱ ص۱۸۱) *** امام سجاد (ع): بهترین آغاز کارها راستی و نیکوترین انجام آن‌ها وفای به عهد است. (بحارالأنوار، جلد ۷۵، صفحه ۱۶۱) *** اعیاد شعبانیه را خدمت همه‌ی دوستان بزرگوارم تبریک عرض می‌کنم.
