دسته: زندگی

جهت حرکت‌تان را با ستاره‌ها تنظیم کنید، نه نورافکن‌های هر کشتی گذرنده از کنارتان.

عمر برادلی

ما در شرایط خوبی قرار داریم و من امیدوارم این شرایط برای میلان ادامه پیدا کند. ما خوب تمرین می‌کنیم و این یک حقیقت است، در این‌جا می‌توانید هوای مثبت را تنفس کنید. اولویت زمان حال حاضر است و شما فقط می‌توانید سرنوشت آینده را با فکر کردن به زمان حال رقم بزنید. خوشحال‌م که می‌دانم عملکرد من به‌شکلی مثبت قضاوت شده است. احساس می‌کنم نقطه مرجع تیم هستم. بدون توجه به نتایج، هیچ یک از مربیان نسبت به آینده‌ی خود اطمینان ندارند. در پایان، کسانی که باید تصمیم یگیرند، این کار را انجام خواهند داد. اما من نمی‌توانم به سؤالات مربوط به آینده‌ام در همه‌ی کنفرانس‌های مطبوعاتی پاسخ دهم، بگذارید روی زمان حال تمرکز کنیم و ببینم در آینده چه خواهد شد.” (استفانو پیولی، سرمربی میلان؛ این‌جا)

در این تعطیلات اجباری، تریلوژی «ماتریکس» را دوباره نگاه کردم و در سؤالاتِ بی‌پایانی درباره‌ی هستی، منِ وجودی، واقعیتِ دنیای اطراف و چیزهای دیگری شبیه این‌ها غرق شدم. اما یک نکته‌ی بسیار مهمِ دنیای ماتریکس، تقدیرگرایی است: این‌که سرنوشت جوری برنامه‌ریزی شده که حتی انتخاب‌های‌ت هم نمی‌تواند تغییری در آن ایجاد کند! «نئو» علیه همین تقدیرگرایی قیام می‌کند؛ هر چند در نهایت مجبور می‌شود تا در جدال نهایی، برای صلحِ میانِ دنیای ماتریکس و دنیای واقعیت، به سرنوشت، تن دهد و خود را قربانی کند. زندگی این روزهای ما انسان‌ها ـ و به‌ویژه ما ایرانی‌ها‌ ـ هم انگار همین‌گونه است: گویی درونِ‌ یک دنیای بازنمایی شده گرفتار شده‌ایم که در آن، سرنوشتِ مرحله‌ی بعدی، موضوعی جبری است و هر انتخابی بکنی، باز هم در ادامه، آن‌چه از پیش نوشته شده رخ می‌دهد! 🙂 (بگذریم که در دنیای ماتریکس، بازنمایی واقعیت، خوش‌رنگ و لعاب است؛ اما دنیای پیرامون ما همان دنیای تاریک و پردردِ واقعی است که نئو از لحظه‌ی بیداری به آن پای می‌گذارد.)

با این دنیا چه می‌شود کرد؟ واقعیت این است که تمامِ تاریخ اندیشه و عرفان بشری در تمامی نحله‌های دینی و غیردینی به جست‌وجوی پاسخ همین سؤال پرداخته‌اند و طبیعتا هنوز هم هیچ پاسخ قطعی برای این سؤال وجود ندارد. پرداختن به پاسخ‌های متنوعی که به این سؤال داده شده، در حیطه‌ی تخصص و دانش نگارنده نیست؛ اما در میان این پاسخ‌ها، یکی هست که آن را با نماد بزرگی به‌نام «حکیم عمر خیام» و رباعی‌های مشهورش می‌شناسیم و به‌گونه‌ای پیولی هم به همین پاسخ اشاره کرده است: تفکر در مورد حال و وا گذاشتن آینده به زمانی که می‌آید.

در دنیای «ویروس کرونا» که هیچ چشم‌اندازی هم از پایان و تبعات‌ش نیست، بیش از هر زمانی به این نیاز داریم که غم و اضطرابِ فردا و این‌که چه خواهد شد را کنار بگذاریم. زندگی در این روزها بیش از هر زمانی در ثانیه‌ها و دقایق جریان دارد و نه در ماه‌ها و سال‌ها. پس:

پایان قرنطینه‌ی اجباری معلوم نیست و توصیه‌ی من هم به شما این است که جز در حالتی که اجباری در کار باشد، لطفا در خانه بمانید! با این مقدمه به‌سراغ اولین پست لینک‌های هفته در سال ۱۳۹۹ برویم.

پیش از شروع:

1. می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم گودر!) دنبال کنید.
2. لینک‌ مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
3. لینک‌‌های منتخب لزوما مربوط به هفته‌ای که گذشت، نیستند. ممکن است بعضی هفته‌ها تعداد مطالب جذاب بیش‌تر از ظرفیت انتشار در پست لینک‌های هفته باشند. این لینک‌ها به‌تدریج در پست‌های بعدی منتشر می‌شوند.
4. تلاش می‌کنم تا حد امکان لینک برخی مطالب به‌زبان انگلیسی را هم در دسته‌بندی‌های مطالب ارائه کنم.
5. می‌توانید گزیده‌ی به‌ترین مطالب فارسی و انگلیسی مطالعه‌ شده‌ی من را در تمام روزهای هفته در صفحه‌ی پاکت من دنبال کنید!

مطالب ویژه:

هر هفته سه مطلب را به‌صورت ویژه برای مطالعه پیشنهاد می‌دهم. این مطالب ممکن است فارسی یا انگلیسی باشند:

اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۹ چگونه خواهد بود؟ (وبلاگ هم‌رو)

۳۰ ویژگی افراد با پِرنسیپ (دکتر محمود سریع‌القلم؛ ایسنا)

بخش ویژه‌ی کرونا و اقتصاد و کسب‌وکار:

زمین‌گیر شدن خطوط تولید چه بر سر دنیای فناوری می‌آورد؟ (دیجیاتو) (این مقاله به نکته‌ی جالبی اشاره می‌کنه: افراط در پیاده‌سازی تولید به‌هنگام (Just In Time) برای کاهش هزینه‌های تولید (که با کاهش حداکثری میزان انبارش قطعات مورد نیاز تولید انجام می‌‌شه) یکی از چالش‌های نادیده‌ی بحران کرونا است.)

«کرونا، طاعون و رنسانس جدید»؛ نوشتاری به سبک ترجمه آزاد از محمد سوری (صدانت)

جهان پساکرونا چگونه خواهد بود (روزنامه‌ی شرق)

پساکرونا و سه نظریه؛ آخرالزمان، افول آمریکا یا پایان تاریخ؟ (خبر آنلاین)

کرونا؛ آغاز عصر دیستوپیا یا اتوپیایی دیگر … (ایبنا)

زندگی، سلامت و اندیشه:

(۱۰) هر از گاهی به خودت یادآوری کن آش دهن‌سوزی نیستی! (امیر مهرانی؛ مربی)

شبکه‌سازی کنید حتی وقتی فکر می‌کنید به آن نیازی ندارید! (وبلاگ گروه‌ آریانا)

معرفی کتاب «هنر دستیابی» نوشته برنارد راث (زومیت)

بهبود فردی: ۱۰ هدف اصلی برای رسیدن به موفقیت و شادکامی در زندگی (ایران مدیر)

Digital Body Language: Why HOW You Say It Matters More Than Ever Before (INC)

مدیریت، زندگی سازمانی و کار حرفه‌ای:

از کرونا تا PMBOK و آزمون PMP (نادر خرمی راد)

چگونه یک مدیر میانی می‌تواند در تغییر ساختار شرکت موفق باشد؟ (وبلاگ هم‌رو)

نامه جف بزوس به پرسنل آمازون درباره شرایط دوران کرونا: چیزی که هر رهبری باید بخواند (راندمان)

هزینه بالای استخدام دوباره متخصصان، اینتل را از تعدیل نیرو منصرف کرد (دیجیاتو)

چگونه قدرت نه گفتن را در کسب‌وکار خود افزایش دهیم؟ (راندمان)

استراتژی، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسب‌وکار:

اقتصاد، توسعه، مدیریت مالی و سرمایه‌گذاری:

چگونه «ثروت‌مند» شویم؟ گفتاری از ناوال راویکانت (یاور مشیرفر)

۵ اشتباه رایج در جذب سرمایه (رتیبا)

رشد ۱۳ درصدی تجارت خارجی ایران با وجود تحریم‎ها (خبر آنلاین)

فهرست بده‌کارترین کشورهای جهان (سایت دنیای اقتصاد)

فناوری، ارتباطات و رسانه:

خودروهای الکتریکی آینده تعمیرات خودرو را دگرگون می‌کنند (زومیت)

هوش مصنوعی باید تصمیمات خود را توضیح بدهد! (ایسنا)

سرمایه در گردش (Circulating Supply)، عرضه حداکثر (Max Supply) و عرضه کل (Total Supply) چیست؟ (ارز دیجیتال)

هوش مصنوعی قوی ، هوش مصنوعی ضعیف و هوش فوق‌العاده (فنولوژی)

۱۰ روند برتر بانکداری همراه که برای سال ۲۰۲۰ پیش‌بینی کرده‌اند (راه پرداخت)

چون بیابان، خسته‌ام، از این به ظاهر زیستن
نیستن، باری شرف دارد به بایر زیستن

فرقِ بودن یا نبودن، گاه در پیمودن است
باد، امکانی ندارد از مسافر زیستن

جمع زیبا بودن و زیبا سرودن ساده نیست
شعر گفتن ساده و سخت است شاعر زیستن

عصر خون، عصر جنون، عصر ز خود بیگانگی
نه، گریزی نیست شاعر از معاصر زیستن

من غم‌م، آری، مرا با خود رها کن، در تو نیست
طاقت حتی شبی با غم، مجاور زیستن …

سعید پورطهماسبی

زندگی، نمایشنامه‌ی نسبتا زیبایی است؛ هر چند پایان‌بندی آن بسیار بد نوشته شده است.

ترومن کاپوتی

یادداشت ورود به سال نو، باید خیلی زودتر از این نوشته می‌شد؛ اما در این روزگارِ قرنطینه، دست و دل‌م چندان به نوشتن نمی‌رود. به‌هر حال بسم‌الله. 🙂

چرخ روزگار باز هم آن‌قدر چرخید تا روز از نو شد و نوروز آمد. نوروزِ عجیبِ «کرونا زده» که شاید طبیعی‌ترین پایان بر یکی از مصیبت‌بارترین سال‌های زندگی معاصر ما ایرانیان بود: سالِ ناجوان‌مرد ۱۳۹۸ که پاییز و زمستان‌ش، هر چه در توان‌ داشتند بر سر ما غم و درد و اضطراب فرو ریختند (در یادداشت نوروز ۹۸ نوشته بودم: سال ۱۳۹۷ سال ناجوان‌مردی بود که قرار نبود این‌قدر سخت باشد. اما ما مثل همیشه از سختی‌ها جان به‌در بردیم و حالا قوی‌تر شده‌ایم! به‌نظر نمی‌رسد حداقل روی کاغذ، سال جدید بتواند رکورد جدیدی را در زمینه‌ی چگالی اتفاقات بد به‌ثبت برساند! اشتباه می‌کردم … گویی ناجوان‌مردی، در ذاتِ این سال‌های زندگانی ما است!) اما خوش‌بختانه زورِ تقویم، هم‌چنان بیش‌تر از روزگار بیش‌تر است و با رسیدن سالِ نو، می‌شود باز هم به روزهایی به‌تر اندیشید و دست به دعا برداشت برای رسیدن روزهایی به‌تر برای ایران و ایرانیان و جهان و جهانیان که حداقل بساط این بیماریِ‌ همه‌گیرِ موذیِ ترس‌ناک، از زندگی انسانِ‌ مدعیِ فتح کهکشان، جمع شود! (هر چند که روزگار بعد از پایان همه‌گیری کرونا هم روزکار غریبی است که از آن‌چه پیش می‌آید، چیزی نمی‌دانیم!)

برگردیم به بحث اصلی‌مان. سال ۱۳۹۸ برای من در ادامه‌ی سال جذابِ ۱۳۹۷، سالی سرشار از شگفتی و روزهای روشن بود. بعد از بستن پرونده‌های دردناک و آموزنده‌ی گذشته‌ی زندگی کاری، رود خروشان زندگی، مرا به‌‌شکل شگفت‌انگیزی از دلِ یک تونل تاریک، به‌ یک دشتِ سرسبز و آفتابی کشاند. شگفت‌انگیزتر این‌که در این طیِ طریق، من، جز مسافرِ مشاهده‌گری که در هر گام تنها کاری را که به او محول شده‌ انجام می‌دهد، نقشی نداشتم و واقعا هیچ تفسیری جز لطف خدای مهربان و بزرگ برای این راه‌پیمایی دل‌چسب در طول سالی که گذشت، نمی‌توانم داشته باشم. سالی که به چند آرزوی چندین ساله‌ام رسیدم، جرأت و امکان شروع کارهایی را پیدا کردم که رؤیای آن‌ها را سال‌ها است در ذهن‌م دارم (و در مسیر اجرای برخی از آن‌ها بارها و بارها زمین خورده‌ام) و البته به تعریفی جدید از خودم و تخصص‌م و آینده‌ی کاری‌ام دست پیدا کردم. حالا می‌دانم که کجای این دنیا هستم، قرار است چه مأموریتی را دنبال کنم، به کجا می‌خواهم برسم و البته از چه مسیری قرار است برسم. خوش‌حال‌م که این روزها دوباره انگیزه‌ی پرداختن به بعضی کارهای معطل‌مانده‌ی این سال‌ها از جمله نوشتن مستمر در گزاره‌ها را نیز دارم کم‌کم به‌دست می‌آورم.

سال ۱۳۹۸ با این اوصاف برای منِ ۳۵ ساله، نقطه‌ی عطفی بود که در سال ۱۳۹۹ ـ آخرین سال قرن شمسی ـ می‌تواند به تحولات بسیاری در زندگی شخصی و کاری بیانجامد. تحولاتی که به‌وقت‌ش برای شما هم در مورد آن‌ها خواهم نوشت. 🙂

سال ۱۳۹۸ با این حال مثل هر زمان دیگری از زندگی، دست‌اندازهای کمی هم نداشت، با این حال در این سال به پذیرش این اصلِ اساسی هم رسیدم که درونِ پرتلاطمِ آدمی، گاهی برای تنوع هم که شده نیاز دارد غم‌گین باشد، بی‌حوصله و بی‌انگیزه باشد، آینده را تیره و تار ببیند و و هیچ کاری نکند. با کنار آمدنِ با خودِ غم‌گین و ناامید و خشم‌گین، می‌توان به صلحی درونی رسید که با پایان یافتنِ دوره‌های سقوط به تهِ‌ چاهِ زندگی و بازیابی انرژی و انگیزه‌ی درونی، بسیار به‌کار انسان می‌آید!

و اینک، در روزهایی که بهار را از راهِ‌ دور نظاره‌گریم (من آمدن بهار را وقتی باور کردم که به‌جای قارقارِ کلاغِ بدصدای پارک روبرووی منزل‌مان، نغمه‌ی مرغِ خوش‌خوانی را از پنجره‌ی اتاق‌م شنیدم!)، امیدِ‌ آن را داریم که دمِ گرم مسیحایی بهار، همان‌‌گونه که طبیعت را زنده کرده، ما را هم با پایان «کرونا» به زندگی بازگرداند. تا آن روز برسد، با کلام سحرانگیز «سید علی صالحی» عزیز به بهار سلام می‌کنم:

«پرنده‌ی کوچک!
مأوای ما گلبرگ کوچکی‌ست
بازمانده از باغی دور
با هزار زمستان دیوانه‌اش در پی

و سهم ستاره از آفتاب
تنها تبسم پنهانی‌ست
که در انعکاس تکلم شب، جاری‌ست.

خدایا از آن پرنده‌ی کوچک سبز، اگر خبر داری
بهار امسال را پر از سلام و ترانه کن.»

سال نو مبارک. برای‌ تک‌تک شما دوستانِ دیده و ندیده‌ام، سالی سرشار از شادی و سلامت و روزهای خوش‌خبر آرزو می‌کنم. امید که قرنِ پر التهاب چهاردهم هجری شمسی برای ایرانیان، به‌لطافت و زیبایی بهار به‌پایان برسد.

امام حسین (ع): «پنج چیز است که در هرکسى نباشد، خیر زیادى در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوش‌‏خویى». (حیاه الامام الحسین (ع)، ج ۱ ص۱۸۱)

***

امام سجاد (ع): بهترین آغاز کارها راستی و نیکوترین انجام آن‌ها وفای به عهد است. (بحارالأنوار، جلد ۷۵، صفحه ۱۶۱)

***

اعیاد شعبانیه را خدمت همه‌ی دوستان بزرگوارم تبریک عرض می‌کنم. در این روزهای سخت، التماس دعا.

(منبع تصویر)

رسول گرام اسلام (ص): اگر به‌هنگام آسایش خدا را بشناسی، خداوند نیز به‌هنگام سختی تو را می‌شناسد.

(ترجمه‌ی نهج‌الفصاحه، ص ۱۷۱، حدیث شماره‌ ۱۵۰۵)

***

عید مبعث پیامبر مکارم اخلاق (ص) بر تمام مسلمانان مبارک باد. التماس دعا.

(منبع تصویر این پست)

قرنطینه‌ی اجباری هم‌چنان ادامه دارد و نمی‌دانیم که تا چه زمانی هم وضع همین است. به هر حال، سال عجیب و سخت ۱۳۹۸ هم بالاخره دارد تمام می‌شود! این هم آخرین پست لینک‌های هفته در سال ۹۸، شامل لینک‌های حاصل از مطالعه در این دو هفته. با توجه به این‌که انشالله قرار است امسال در تعطیلات، در خانه بمانیم، سعی می‌کنم گزاره‌ها را فعال کنم تا شروعی باشد بر سال جدید که در آن تلاش خواهم کرد دوباره این خانه‌ی مجازی‌ام را فعال‌تر کنم. یادداشت بهاری‌ام را هم فردا منتشر خواهم کرد.

پیش از شروع:

1. می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم گودر!) دنبال کنید.
2. لینک‌ مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
3. لینک‌‌های منتخب لزوما مربوط به هفته‌ای که گذشت، نیستند. ممکن است بعضی هفته‌ها تعداد مطالب جذاب بیش‌تر از ظرفیت انتشار در پست لینک‌های هفته باشند. این لینک‌ها به‌تدریج در پست‌های بعدی منتشر می‌شوند.
4. تلاش می‌کنم تا حد امکان لینک برخی مطالب به‌زبان انگلیسی را هم در دسته‌بندی‌های مطالب ارائه کنم.
5. می‌توانید گزیده‌ی به‌ترین مطالب فارسی و انگلیسی مطالعه‌ شده‌ی من را در تمام روزهای هفته در صفحه‌ی پاکت من دنبال کنید!

مطالب ویژه:

هر هفته سه مطلب را به‌صورت ویژه برای مطالعه پیشنهاد می‌دهم. این مطالب ممکن است فارسی یا انگلیسی باشند:

جستجوی خوشبختی در دایره‌ای کوچک‌تر (چگونه در روزگار قرنطینه افسرده نشویم؟) (ایبنا)

(۹) آن تصمیم مهمی که نمی‌گیری (امیر مهرانی؛ مربی)

یک پدیده تازه: چگونه مسکن بزرگ‌ترین طبقه دارایی‌ در جهان شد؟ (تجارت فردا)

بخش ویژه‌ی کرونا و اقتصاد و کسب‌وکار:

چرا شیوع‌هایی مانند ویروس کرونا به‌صورت تصاعدی گسترش می‌یابد، و چگونه منحنی را صاف کنیم (مطلب خواندنی روزنامه‌ی واشنگتن‌پست که خودشان آن را به فارسی هم ترجمه کردند و به‌صورت گرافیکی نمایش می‌دهد چرا باید در خانه بمانیم.)

فلسفه سیاسی کرونا (دنیای اقتصاد)

چرا قرنطینه در چین جواب داد و در ایتالیا نه و کره جنوبی چگونه کرونا را مهار کرد؟! (دیپلماسی ایرانی)

زندگی، سلامت و اندیشه:

تاب‌آوری عاطفی و ۱۳ روش شگفت‌انگیز و کاربردی برای پرورش آن (ایران‌مدیر)

اگر با خودمان صادق باشیم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟ (ترجمان)

۳۳پیشنهاد برای یک زندگی شاد و پر از آرامش (ایسنا)

۱۰ توصیه مفید و کاربردی برای تغییرات مثبت در سال جدید (بازده)

مدیریت، زندگی سازمانی و کار حرفه‌ای:

بیل گیتس چگونه به اسطوره رهبری سازمانی تبدیل شد؟ (دنیای اقتصاد)

مرا پیش رئیس ببر (کسب‌وکاری پرسودی به‌نام استخدام مدیران بااستعداد!) (تجارت فردا)

استراتژی، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسب‌وکار:

معرفی کتاب «قوی سیاه» اثر نسیم نیکلاس طالب (زومیت)

دو برابر درآمد و بازگشت سرمایه با طراحی عالی! (دنیای اقتصاد)

مشتریان دیروز، طرفداران امروز (دنیای اقتصاد)

شاخص کلیدی عملکرد تمرکز مشتری در استارتاپ‌‌ها و کسب‌وکارهای نوپا (رتیبا)

شاخص NPS چیست؟ | شاخص خالص ترویج کنندگان (آکادمی دیجیتال مارکتینگ)

Lessons For A Downturn: ‘Don’t Stretch More Than You Need To’ (Chief Execute)

اقتصاد، توسعه، مدیریت مالی و سرمایه‌گذاری:

نرخ بهره [در مهار بحران‌های منجر به رکود اقتصادی] تاثیرگذار است؟ (دنیای اقتصاد) و وضعیت اقتصاد جهان تا چه حد وخیم است؟ / مشابه با بحران ۲۰۰۸؟ (ارز دیجیتال)

دولت دیواری کوتاه‌تر از دیوار بانک‌ها ندارد (تجارت فردا)

پیش به‌سوی رشد صفر و برآورد رسمی از رشد و تورم ۹۸ (دنیای اقتصاد)

شاهکار ارنست آدیسون (یک بانک مرکزی دقیقا باید چه بکند؟) (تجارت فردا)

خیال‌پردازی یا واقعیت (تحلیل وضعیت رفاه ایرانیان) (تجارت فردا)

Cash Is King In The Time Of Coronavirus (Forbes)

فناوری، ارتباطات و رسانه:

چرا هوش مصنوعی هنوز توانایی درک رابطه‌ علت و معلولی را ندارد؟ (زومیت)

سه حقیقت روشن از سقوط تاریک قیمت بیت‌کوین (ارز دیجیتال)

عصر هوش مصنوعی و اهداف جدید شرکت‌ها (زومیت)

هر آ‌نچه در مورد پروژه متن‌باز اندروید (AOSP) می‌دانیم (دیجی‌کالا مگ)

انیمیشن Onward بیشتر از آنچه فکر می­‌کنید برای آینده انیمیشن‌سازی مهم است (ویجیاتو)

How scientists are crowdsourcing a coronavirus vaccine (Fast Company)

شروع قصه‌ات از ویرونگی بود
شروعِ این سفر، دیوونگی بود

کویرِ غربت و شبای بی‌ماه
تو و تنهایی و بی‌رحمیِ راه

کسی حال تو رو پرسید یا نه؟
کسی حرفِ تو رو فهمید یا نه؟

بگو کی از تو هم آواره‌تر بود؟
چشاش وقتی چشات می‌باره، تَر بود

یکی دستاتو باید می‌گرفت و
می‌اومد تا تهِ این قصه با تو

یکی که مثلِ تو آشفته باشه
به هیچ‌کی حرفش‌و نگفته باشه

یکی مثل خودت، تنهای تنها
مثِ تو، بین بیداری و رویا …

***

به‌احترام ۲۵ اسفند و گذشت ۳ سال از آسمانی شدن «افشین یداللهی». روح پاک‌ش غریق دریای رحمت الهی.