خوش‌بینی از آن ویژگی‌های مثبتی است که معمولا اغلب ما فکر می‌کنیم جزو ویژگی‌های درونی آدم‌هاست: بعضی‌ها خوش‌بین به‌دنیا آمده‌اند و دیگران نه. در مقابل بعضی‌ها هم احتمالا مثل گولوم کارتون گالیور به‌دنیا آمده‌اند: “ما موفق نمی‌شیم!” و بعدش “من می‌دونستم موفق نمی‌شیم!” همین است که بسیاری از ما “آدمِ نتوانستن” هستیم نه “آدمِ توانستن.” اما خوش‌بینی و بدبینی جزوی از نگرش ما آدم‌ها هستند؛ نه یک ویژگی ذاتی. خوش‌بینی / بدبینی نوع نگاه ما به زندگی و دنیای اطراف را بازتاب می‌دهد: می‌توانیم فیلتری روی چشم‌مان بگذاریم که فقط نقاط مثبت را ببینیم و می‌توانیم هم فقط نقاط منفی را. همه چیز دست خودمان است. ما می‌توانیم خوش‌بین باشیم و البته می‌توانیم این‌طور نگاه کردن را یاد بگیریم.
اگر پذیرفتیم که خوش‌بینی یاد گرفتنی است، می‌توانیم از راه‌هایی که به ما کمک می‌دهند تا خوش‌بین شویم (یا خوش‌بین‌تر حتا!)، کمک بگیریم. در این پست به‌‌نقل از این‌جا ۱۰ تا از این راه‌ها را مرور می‌کنیم:
- برای ایجاد تعادل میان زندگی و کار تلاش کنید.
- کار داوطلبانه انجام بدهید و بخشنده باشید.
- پذیرفتن افراطی همه چیز (حتا بدترین شرایط زندگی) را تمرین کنید.
- ارزش خانواده و دوستی را دریابید.
- عادت‌های بد را تغییر دهید.
- به انجام کارهای جدید علاقه داشته باشید.
- یک سیستم پشتیبان متنوع (از خانواده و دوستان و دیگران) ایجاد کنید.
- همیشه به “اگه بشه چی می‌شه!” فکر کنید نه “وای اگه نشه …”
- از آدم‌های ناامید دوری کنید.
- به‌صورت ناگهانی و غیرمنتظره به دیگران مهربانی و لطف کنید.