خدایا اینقدر درگیر غر زدن بر سر ندادههایات هستیم که شکر دادههایات را فراموش کردهایم. با این حال … تو ما را دریاب!
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) ۳۰ و اندی ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
2510 پست
مطالب مرتبط
امام موسی کاظم (ع): بدان که خداوند، از غمزدگان بهاندازه غم و اندوهشان گرهِ غم نمیگشاید، بلکه بهاندازه مهر و رأفت خود […]
فروتنى نعمتى است که بر آن حسد نبرند. امام حسن عسکرى (ع) سالگرد شهادت یازدهمین نور آسمانی (ع) بر یار غایب از […]
خدایا یا راه را به ما بنما یا مقصد را! دوست داشتم!۰
خدایا! «خسته و شکسته، گوشهای نشستهام یک نگاه تو بس است …» (شعر از سهیل محمودی) دوست داشتم!۰
۲ دیدگاه برای “نیایش (۱۳)”
بله …
جمله خیلی توپی بود، واقعا تاحالا چند نفر شده اند که بگن خدایا شکرت که به ما زندگی داده ای؟