خدایا این‌قدر درگیر غر زدن بر سر نداده‌های‌ات هستیم که شکر داده‌های‌ات را فراموش کرده‌ایم. با این حال … تو ما را دریاب!
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2521 پستمطالب مرتبط
عید است و دلم خانه‌ی ویرانه بیا این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا یک ماه تمام میهمانت بودیم یک روز به مهمانی […]
آقا بیا که بی‌تو پریشان شدن بس است از دوری تو پاره‌گریبان شدن بس است کنعان دل، بدون تو شادی‌پذیر نیست یوسف! […]
امام حسین (ع): «بزرگوار کسى است، که گفتارش با عمل‌ش یکى باشد». (مستدرک الوسائل، ج ۷ ص ۱۹۳ ح۶ ) *** اربعین […]
انگار که این فاصله‌ها کم شدنی نیست می‌خواهم از این غم نسرایم، شدنی نیست بر زخم دلِ سوخته‌ام، هیچ دوایی جز لذت […]
۲ دیدگاه برای “نیایش (۱۳)”
بله …
جمله خیلی توپی بود، واقعا تاحالا چند نفر شده اند که بگن خدایا شکرت که به ما زندگی داده ای؟