ایدهای که به ایجاد کارت امتیازی متوازن (Balanced Scorecard) منتهی شده برایام خیلی جالب است:
What you measure is what you get. If you measure only financial performance, then you get only financial performance. If you take a wider view, and measure things from other perspectives, then (and only then) do you stand a chance of achieving goals other than purely financial ones.
از آن جالبتر ایده نقشههای استراتژی است:
We note that quality and process improvement programs are like teaching people how to fish. Strategy maps and scorecards teach people where to fish.
این دومی را در مصاحبهای از رابرت کاپلان دیدم. اینجا