از موجهای بیقراری
از نعرههای سخت توفان
از خاطرات باد و باران
از لحظههای سرکش دیروزِ او، با او مگویید
زیرا که امروز
دریا خودش از آن همه بیتابی بیهوده خسته است …
سهیل محمودی
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
پنجشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۳
از موجهای بیقراری
از نعرههای سخت توفان
از خاطرات باد و باران
از لحظههای سرکش دیروزِ او، با او مگویید
زیرا که امروز
دریا خودش از آن همه بیتابی بیهوده خسته است …
سهیل محمودی
از موجهای بیقراری از نعرههای سخت توفان از خاطرات باد و باران از لحظههای سرکش دیروزِ او، با او مگویید زیرا که امروز دریا خودش از آن همه بیتابی بیهوده خسته است … سهیل محمودی دوست داشتم!۲
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۰
من به جستجوی تو
و در آستانهی باغ و
پنجره و
زمستان و
آینه و
دیدار و
کوچه و
اقیانوس و
رود …
اما تو نبودی
ای کاش سهم من این نبود …
سهیل محمودی
من به جستجوی تو و در آستانهی باغ و پنجره و زمستان و آینه و دیدار و کوچه و اقیانوس و رود … اما تو نبودی ای کاش سهم من این نبود … سهیل محمودی دوست داشتم!۰
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
پنجشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۰
با تیشه
بیشه را نمیتوان از ریشه کند
حتی فرهاد هم اگر باشی
ـ به شیرینکاری
یا بیگاری ـ
تنها میتوانی
قلبی را بر تنهی درختی
حک کنی!
سهیل محمودی
با تیشه بیشه را نمیتوان از ریشه کند حتی فرهاد هم اگر باشی ـ به شیرینکاری یا بیگاری ـ تنها میتوانی قلبی را بر تنهی درختی حک کنی! سهیل محمودی دوست داشتم!۰
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
سه شنبه ۲۷ مهر ۱۳۸۹
شکایت و گلهای نیست
قرار من با تو
برای نوبت بعد
ولی روایتِ دیدارِ بعدی من و تو
از آن حکایتها است!
سهیل محمودی
شکایت و گلهای نیست قرار من با تو برای نوبت بعد ولی روایتِ دیدارِ بعدی من و تو از آن حکایتها است! سهیل محمودی دوست داشتم!۱
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
جمعه ۱۶ مهر ۱۳۸۹
من و یک جادهی چشم به راه
جادهای از شب، تا خلوت ماه
آخرین خانهی این جاده تویی
اتفاقی که نیفتاده تویی …
سهیل محمودی
پ.ن. و اضافه میکنم اتفاقی که نخواهد افتاد هم، خودِ تویی! 🙁
من و یک جادهی چشم به راه جادهای از شب، تا خلوت ماه آخرین خانهی این جاده تویی اتفاقی که نیفتاده تویی … سهیل محمودی پ.ن. و اضافه میکنم اتفاقی که نخواهد افتاد هم، خودِ تویی! 🙁 دوست داشتم!۰
ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
یکشنبه ۳۱ مرداد ۱۳۸۹
هر چند غیر از عشق
دیگر به چیزیمْ اعتقادی نیست؛
اما بهشتی هم اگر باشد
حتما همان فردای بیاندوهگینِ توست
مفهومِ دوزخ نیز
شاید همین امروزِ بیلبخندِ من باشد
که در او جای شادی نیست.
با این همه
گویا میان این دو هم
چندان تضادی نیست؛
زیرا:
تا دستهایام را میان دستهای خویش میگیری
حس میکنم از دوزخِ من، تا بهشت تو
راهِ زیادی نیست …
سهیل محمودی
هر چند غیر از عشق دیگر به چیزیمْ اعتقادی نیست؛ اما بهشتی هم اگر باشد حتما همان فردای بیاندوهگینِ توست مفهومِ دوزخ نیز شاید همین امروزِ بیلبخندِ من باشد که در او جای شادی نیست. با این همه گویا میان این دو هم چندان تضادی نیست؛ زیرا: تا دستهایام را میان دستهای خویش میگیری حس میکنم از دوزخِ من، تا