ـ اینجا دفترچهی یادداشت آنلاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشتهی مهندسی، پاسخ سؤالهای بی پایانش در زمینهی بنیادهای زندگی را در علمی بهنام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم میداند و میخواهد علاقهی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
Latest posts by علی نعمتی شهاب
(see all) ـ من در عمرم دو چیز بسیار باارزش پیدا کردم: یاد گرفتن و دوست داشتن. هیچ چیز دیگری ـ نه شهرت، نه قدرت، نه توفیق بهخاطر خودش ـ ممکن نیست هرگز چنین ارزش بادوامی داشته باشه. چون وقتی عمر آدم تموم میشه، اگه بتونه بگه (من یاد گرفتم) و (من دوست داشتم)، اونوقت میتونه بگه (من خوشبخت بودم.)
ـ همهی ما مجموع اون چیزایی هستیم که تو زندگی احساس و تجربه کردیم. فقط بچهها ضمیری پاک و روشن دارند. بقیهی ما باید همیشه با اون چیزی که بودیم، زندگی کنیم … و باید حواسمون جمع باشه و اون تجربهها را فقط پیش خودمون نگه داریم.
ـ صرفا زنده موندن مهم نیست. زندگی باید کیفیت داشته باشه، تا ارزش پیدا کنه. برای اینکه کیفیت داشته باشه، ما باید مایل به قبول خطر کردن باشیم …
راما ۲ (کتاب اول)
ـ گمان میکنم گوته بود که گفت همهی چیزهایی را که انسان مشتاق آن است میتوان به چهار جزء تقسیم کرد: عشق، ماجراجویی، قدرت و شهرت. شخصیتهای ما بر این اساس شکل میگیره که مایلیم از هر جزء چقدر داشته باشیم.
باغ راما (کتاب دوم)
ـ در این فکرم که پس سرنوشت چیه؟ چیزی که ما آدما از روی حقایق میسازیم؟ یا واقعیه؟ و اگه سرنوشت واقعا بهعنوان مفهوم وجود داره، چطوری میشه اونو با قوانین فیزیکی توضیح داد؟
ـ این طبیعت بشره، وقتی نمیتونیم به پرسشی بیپایان جواب بدیم، تا وقتی اطلاعات جدیدی بهدست نیاوردیم، اصلا اون پرسش را کنار میگذاریم.
راز راما (کتاب سوم و پایانی)
پ.ن. شاهکار میخکوبکنندهی آرتور سی کلارک و جنتری لی، سه گانهی راما با ترجمهی استثنایی دکتر ناصر بلیغ و چاپ عالی نشر نقطه یکی از عجیبترین تجربیات رمانخوانی زندگی من را رقم زد. قصهای در ظاهر علمی ـ تخیلی و در باطن، عمیقا فلسفی دربارهی رازها و عظمت جهان هستی و کوچکی بشر در برابر آنها. داستان نیکول دژاردن و همراهانش در راما (سفینهی فضایی ارسالی بیگانگان) را بخوانید!