۰۱ دی ۱۳۹۰۰۱ دی ۱۳۹۰علی نعمتی شهاب۲ دیدگاه برای زندگی: دالان بی‌هودگی‌ها … زندگی: دالان بی‌هودگی‌ها … می‌پرسم انتهای این تاریکی کجاست؟ هیچ! دنیا تا دل‌ت بخواهد بی‌هوده‌ی مطلق است! سید علی صالحی دوست داشتم!۱ به‌اشتراک بگذاریدبرای اشتراک‌گذاری روی Telegram کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)برای به اشتراک گذاشتن در توییتر کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)برای اشتراک‌گذاشتن فیسبوک خود کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)برای به اشتراک گذاشتن روی لینکداین کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)برای چاپ کردن کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)برای رایانامه کردن این به دوستان کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)کلیک نمایید تا روی Pocket اشتراک گذاشته شود (در پنجرۀ تازه باز می‌شود)
به نظر من دنیا دالان نورانی است که در آن پروانه های رنگی به پرواز در می آیند و شادی می پراکنند فقط کافی است از نور نهراسیم و چشمانمان را باز نگه داریم تا پروازشان را ببینیم.
با شما موافقم؛ اما دیدن دنیا بستگی به حالی دارد که آدم در آن قرار دارد …
به نظر من دنیا دالان نورانی است که در آن پروانه های رنگی به پرواز در می آیند و شادی می پراکنند
فقط کافی است از نور نهراسیم و چشمانمان را باز نگه داریم تا پروازشان را ببینیم.