می‌پرسم انتهای این تاریکی کجاست؟
هیچ!
دنیا تا دل‌ت بخواهد بی‌هوده‌ی مطلق است!
سید علی صالحی
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2485 پستمطالب مرتبط
“گاهی من را با آریگو ساکی مقایسه می‌کنند. از چنین چیزی بسیار خوشحالم. تمام تلاشم را می‌کنم بنابراین تحت تأثیر این تمجیدات قرار […]
امام حسین (ع): عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند. (بحارالانوارج ۸۱؛ ص ۲۵۷) ***** ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود […]
عید است و دلم خانه‌ی ویرانه بیا این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا یک ماه تمام میهمانت بودیم یک روز به مهمانی […]
پیش از شروع: برای دیدن مطالبی که این پست برگزیده‌ی آن‌هاست، می‌توانید فید لینک‌دونی گزاره‌ها را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم گودر!) دنبال کنید. لینک […]
۲ دیدگاه برای “زندگی: دالان بی‌هودگی‌ها …”
با شما موافقم؛ اما دیدن دنیا بستگی به حالی دارد که آدم در آن قرار دارد …
به نظر من دنیا دالان نورانی است که در آن پروانه های رنگی به پرواز در می آیند و شادی می پراکنند
فقط کافی است از نور نهراسیم و چشمانمان را باز نگه داریم تا پروازشان را ببینیم.