این آفتاب بر سرِ ما سایبان کم است
بر مرغ جان زمین و زمان آشیان کم است
پر هست و اشتیاق پریدن در این هوا
افسوس، بر دریچه‌ی ما آسمان کم است …
سیاوش کسرایی
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2521 پستمطالب مرتبط
سال‌ها است که گوگل به‌عنوان یک پیش‌گام فناوری در ذهن ما جا خوش کرده است. بسیاری از محصولات دیجیتالی که امروز بخشی […]
دارم کافکا در کرانه ی هاروکی موراکامی را می خوانم و لذت می برم. فضای غریب قصه و تفسیرهای نفس‌گیر موراکامی از […]
کسی به آلاچیقم آمد گفت چه داری که چنین آرامی و آسوده؟ گفتم: نداشتن! هیوا مسیح دوست داشتم!۰
زندگی ذره ذره می‌کاهد / خشک و پژمرده می‌کند چون برگ مرگ ناگاه می‌برد چون باد / زندگی کرده دشمنی یا مرگ!؟ […]
۱ دیدگاه برای “دریچه‌ی آسمان …”
دلم هوایی شده ولی کجاست آن هوا که پرواز در آن جُرم نباشد…داشتن بال ننگ نباشد…