اگر چه قالب مشخص و استانداردی برای پروپوزال وجود ندارد و این سند باید براساس درخواست و نیاز مشتری و تجربیات قبلی مشاور تهیه شود، برخی اجزای عمومی وجود دارند که باید در هر پروپوزالی وجود داشته باشند. این اجزا عبارتند از:
الف ـ بخش فنی
در این بخش رویکرد اجرایی پروژه شامل مجموعه فعالیتها و ابزارهای مورد نیاز برای حل مسئلهی مشتری تشریح میشود. بهصورت کلی بخش فنی شامل موارد زیر است:
تشریح مسئلهی مشتری و یافتههای مشاور در مورد آن؛
اهداف و نتایج مورد انتظار از پروژه؛
برنامهی اجرایی پیشنهادی (شامل چارچوبها، متدولوژیها، فعالیتها و ابزارهای مورد استفاده) برای حل مسئلهی مشتری؛
منافع حاصل از اجرای پروژه با رویکرد پیشنهادی توسط مشاور.
ب ـ بخش نیروی انسانی
در این بخش نیروی انسانی درگیر در پروژه و نقش آنها در پروژه (بهعنوان مثال مدیر پروژه، کارشناس بخش الف در پروژه و …) بهصورت کامل معرفی میشوند.
ج ـ بخش سوابق بنگاه مشاوره
در این بخش برای اثبات صلاحیت بنگاه مشاور برای اجرای پروژهی مورد نظر مشتری، تجربیات قبلی و شایستگیهای انحصاری بنگاه تهیهکنندهی پروپوزال تشریح میشوند. اگر چه این بخش بهصورت استاندارد توسط مشاوران از قبل تهیه میشود و برای همهی پروپوزالها از آن استفاده میشود؛ اما لازم است که مشاور این بخش را برای تهیهی هر پروپوزال ویرایش مجدد کند تا سوابق مشابه با پروژهی مورد انتظار در این پروپوزال پررنگ شوند.
د ـ بخش مالی
این بخش شامل پیشنهاد مالی مشاور برای انجام پروژه و شامل زیربخشهای زیر است:
هزینهی کلی انجام پروژه برای مشتری؛
منابعی که باید توسط مشتری ارایه شوند همراه با برآورد هزینههای آنها؛
روش پرداخت؛
شرایط مالی خاص بنگاه مشاور.
این اجزا بهصورت استاندارد باید در یک پروپوزال مشاورهی مدیریت وجود داشته باشند؛ اما بسته به مرحلهی دریافت پیشنهاد از مشاور در فرایند مناقصه یا شرایط خاص مشتری و پروژه ممکن است این اجزا کم یا زیاد شوند.
در آینده دربارهی تکنیکها و روشهای نگارش یک پروپوزال برنده براساس تجربیاتم در طول نزدیک به ده سال سابقهی فعالیت در بازار مشاورهی مدیریت کشور خواهم نوشت.
در نوشتهی قبلی به بررسی تعریف و کاربردهای پروپوزال در صنعت مشاوره پرداختیم. در این پست در ادامهی مطلب قبلی انواع پروپوزالهای پروژههای مشاوره را معرفی میکنم.
پیش از هر چیزی باید توجه کنید که بسته به محدودهی کاربرد و نوع نیازی که باعث تعریف کارهای مشاورهای میشود، پروپوزالها ممکن است بهشکلهای مختلفی تهیه شود. بهصورت کلی ۴ نوع پروپوزال وجود دارد که عبارتند از:
۱- پروپوزالهای داخلی
پروپوزالهایی که در داخل یک شرکت و توسط یک واحد، بخش یا گروه خاص یا حتی فرد مشخصی تهیه میشوند و ممکن است برای توجیه مدیریت ارشد در مورد یک درخواست یا یک ایده یا بهصورت کلی تهیه شوند. مثلا مدیر تولید ممکن است برای خودکارسازی یک فرایند تولیدی خاص، پروپوزال تهیه کند.
مزیت این پروپوزالها تهیهی آنها توسط کسانی است که با نیازهای سازمان و ساختار مدیریتی آن آشنایی کامل دارند و میتوانند آسانتر ارتباطات لازم را برقرار کنند. در این حال تصمیمات لازم سریعتر اتخاذ میشوند. در عین حال این پروپوزالها باید برای جلب منابع محدود سازمان با دیگران رقابت کنند و اگر مدیر پشتیبانشان را از دست بدهند، ممکن است کل پروژه لغو شود.
۲- پروپوزالهای توجیهی
پروپوزالهایی که در پاسخ به درخواست برای پیشنهاد (RFP) یا درخواست برای ارزیابی کیفی (RFQ) یا استعلام یک مشتری احتمالی تهیه میشوند. در این حالت مشتری دارای یک مسئلهی خاص یا پروژهای است که جهت حل آن نیازمند استفاده از خدمات مشاوران بیرونی است. در این حالت درخواست مشتری محدودهی مسئله و نیازمندیها مشتری را مشخص میسازد و مشاور براساس آن پیشنهاد خود را تهیه میکند. مشتری براساس الزامات سازمانی خود، کیفیت و قیمت مشاور خود را انتخاب میکند.
در این حالت با توجه به ارسال درخواست از سوی مشتری، بنگاه مشاور میتواند براساس میزان منابع در دسترس، تخصصها، تجربیات پیشین و محاسبات زمانی و هزینهای در مورد انتخاب پروژهها برای ارایهی پروپوزال تصمیم بگیرد. در عین حال ریسک از دست رفتن منابع صرف شده بهدلیل شکست در فرایند انتخاب مشاور نیز وجود دارد.
۳- پروپوزالهای عمومی
پروپوزالهایی که بدون دریافت درخواست مشتری توسط خود بنگاه مشاور تهیه و برای مشتریان احتمالی ارسال میشوند تا مشتری در صورت موافقت با آنها، پروژهای را در اختیار بنگاه مشاور قرار دهد. ریسک این نوع پروپوزالها از همه بیشتر است. بنابراین لازم است زمان و دقت زیادی در تهیهی آنها صرف شود. مثلا ممکن است بنگاه مشاوره یک رویکرد جدید در حل مسائل عمومی سازمانی ـ مثلا یک روش جدید حسابداری هزینهها ـ را ابداع کرده باشد و بخواهد مشتریان را از این روش باخبر سازد. این پروپوزالها میتوانند حوزهی کسب و کار جدیدی را برای بنگاههای مشاور ایجاد کنند.
با توجه به اینکه مشتری خود برای دریافت پروپوزال به بنگاه مشاور درخواستی نداده است، بنگاه مشاور باید با عملیات درونی سازمان و رقبای خود برای جلب توجه و موافقت مشتری رقابت کند. بنابراین عموما بنگاههای مشتری تا زمانی که دلایل قابل قبولی برای تهیهی پروپوزالهای عمومی نداشته باشند و احتمال پذیرش این پروپزوالها از سوی مشتریان هم بالا نباشد سراغ این نوع پروپوزالها نمیروند.
مزیت این پروپوزالها امکان ارسال دریافت تعداد زیادی پروپوزال برای تعداد زیادی مشتریان مختلف است که باعث صرفهجویی در منابع سازمانی بنگاه مشاور میشود. نقطهی ضعف این نوع پروپزالها عدم تطابق کامل آنها با نیازهای خاص بنگاه مشتری است.
۴- پروپوزالهای ترک تشریفات مناقصه
در حالتی که یک بنگاه مشاوره دارای خدمات انحصاری یا کیفیت خدمات، قابلیت اطمینان سوابق عملکرد بیرقیب باشد، ممکن است دستگاههای دولتی یا بخش خصوصی تصمیم به عقد قرارداد ترک تشریفات مناقصه با این بنگاه بگیرند. در این حالت هم بنگاه مشاور باید پیشنهاد خود را برای پروژه تهیه و به مشتری ارایه کند. در این حالت هدف از تهیهی پروپوزال رقابت با دیگران نیست؛ بلکه برای هماهنگی و رعایت قوانین و مقررات انجام میشود. در این حالت لازم است جزئیات کامل محصول یا خدمت ارایه شده همراه با زمانبندی و هزینههای پروژه بهصورت دقیق در پروپوزال ذکر شوند.
مزیت این نوع پروپزالها مشخص بودن دقیق جزئیات کار از قبل و عدم صرف منابع سازمان برای شرکت در فرایند مناقصه است. در عین حال ریسک این نوع پروپوزالها محدودیت مشاور در برابر قوانین و مقررات و انتظارات معمولا بالای مشتریان است.
بعد از تماس اولیه و توافق با مشتری در مورد نیازها و خواستههایاش، مشاور باید پیشنهاد خود برای حل مسئله را جهت ارزیابی مشتری تهیه و به وی ارایه کند. این پیشنهاد در عرف صنعت مشاوره “پروپوزال” نامیده میشود. پروپوزال سندی رسمی است که بهکمک آن مشاور پیشنهاد فنی و اجرایی خود را برای انجام پروژهی مشاوره (شامل: پیشنهاد فنی، پیشنهاد اجرایی و فهرست هزینهها و شرایط مشاور برای اجرای پروژه) به مشتری ارایه میدهد. پروپوزال معمولا در پاسخ به درخواست رسمی مشتری برای دریافت پروپوزال (RFP که مخفف Request For Proposal است و در فارسی به آن درخواست برای پیشنهاد میگوییم) تهیه و به مشتری ارایه میشود. دریافت پروپوزال در پروژههای بخش عمومی و دولتی بسیار معمول است؛ اما در پروژههای بخش خصوصی ـ بهویژه وقتی که اندازهی پروژه بسیار بزرگ باشد ـ نیز کاربرد خاص خود را دارد.
همانطور که گفته شد پروپوزال نشاندهندهی این موضوع است که چگونه مشاور کار مورد نظر مشتری را انجام خواهد داد. بنابراین معمولا یک پروپوزال شامل مواردی چون: فعالیتهایی که باید انجام شوند، زمانبندی فعالیتها، هزینهها، شایستگیها و مزیتهای خاص مشاور برای کارفرما و هر اطلاعات دیگری که مشتری درخواست کند، است. این اطلاعات ممکن است بسته به نیاز یا درخواست مشتری بهشکلهای گوناگونی ارایه شوند ـ از یک نامهی کوتاه گرفته تا مستندات رسمی بسیار حجیم.
در بهترین حالت پروپوزال مشاور توسط مشتری بررسی و پذیرفته میشود. اما عموما اینگونه نیست و مشاور مجبور است پروپوزال خود را براساس تغییرات درخواستی مشتری اصلاح کند یا تغییر دهد.
برای اینکه ماهیت وجودی پروپوزال روشنتر شود لازم است محدودهی آن مشخص شود. یک پروپوزال یا پیشنهاد پروژهی مشاوره موارد زیر را بیان میکند:
جمعبندی توافقات پیشین میان مشتری و مشاور؛
تشریح انتظارات و وظایف طرفین پروژه؛
شرح مختصر پروژه و فعالیتهای اجرایی آن؛
تمپلیتهای فرمها و ابزارهای مورد استفاده در پروژه؛
گزینههای خدمات که مشتری میتواند انتخاب کند؛
معیارهای کلیدی ارزیابی پروژه؛
چگونگی اتمام پروژه و تأیید خروجیهای مشاور توسط مشتری؛
مسئولیتهای طرفین در شرایط خاص؛
ابزارهای لازم برای ایجاد پاسخگویی در طرفین.
در عین حال پروپوزال موارد زیر را در بر نمیگیرد:
اهداف و گزینههای مختلف جدید اجرای پروژه (خارج از محدودهی درخواست قبلی مشتری)؛
فرمهای تکمیل شدهای که بعدا در پروژه استفاده نخواهند شد؛
رویکرد “یا بپذیر یا ترک کن” در قبال مشتری؛
سوگیری یکجانبه بهنفع مشتری یا مشاور؛
عدم شفافیت و در نتیجه مشخص نبودن مسئولیتهای طرفین؛
شرایط مذاکره؛
نکات پنهان برای آزمایش مشتری؛
رویکردهای عمومی و کتابخانهای.
عموما توصیه میشود که هیچ پروژهی مشاورهای بدون یک پروپوزال مکتوب و تأیید شده از سوی طرفین آغاز نشود. البته معمولا مشتریان از مشاوران داخلی هم انتظار ارایهی این سند را دارند. بنابراین لازم است مشاوران اولا به اهمیت این ابزار مهم بازریابی و فروش خدمات خود پی ببرند و ثانیا با اصول تهیهی پروپوزالهای برنده آشنایی پیدا کنند.
در پست هفتهی آینده انواع پروپوزالهای پروژههای مشاورهی مدیریت را بررسی خواهیم کرد.