برچسب: شعر

از موج‌های بی‌قراری

از نعره‌های سخت توفان

از خاطرات باد و باران

از لحظه‌های سرکش دیروزِ او، با او مگویید

زیرا که امروز

دریا خودش از آن همه بی‌تابی‌ بی‌هوده خسته است …

سهیل محمودی

چنان بی‌کرانه‌ای

که هر ستایشی

محدودت می‌کند …

عمران صلاحی

خاموشی گُل خواهد داد

فراموشی هم؛

نمی‌بینی!؟

هیوا مسیح

این‌جا، ولی هنوز از انبوهِ وهمِ خویش

چشم مرا به حیرت می‌کاوی

و در کویرِ دورِ نگاهم

طرحی به‌جز گریز نمی‌یابی …

زنده‌یاد منوچهر آتشی

از هر جا آغاز کنی،

زودتر است و

به هر جا فرود آیی

دیر …

حسین منزوی

هرگز

دلم نخواست بگویم

هرگز

مرگ از طنین هرگز

می‌زاید

اما همیشه

از ریشه‌ی همیشه می‌آید

رفتن

همیشه رفتن

حتی همیشه در نرسیدن

رفتن!

پ.ن. به‌احترام دوم اردیبهشت و ۵۵ سالگی قیصر امین‌پور.

سین‌ها می‌آیند

شین‌ها می‌روند

اما ریگِ تهِ‌ جو ماندن

مهم‌تر از دیدنِ دنیا است.

سید علی صالحی

شب و روز از تو می‌گوییم و می‌گویند، کاری کن
که «می‌بینم» بگیرد جای «می‌گویند»های ما

نمی‌دانم کجایی یا که‌ای، آن‌قدر می‌دانم
که می‌آیی که بگشایی گره از بندهای ما …

به‌احترام هشتم آبان، ششمین سال‌گرد درگذشت قیصر امین‌پور. یادش و نام‌اش تا همیشه زنده باد!

و آمدیم که عاشق شویم و در گذریم / که راز زندگی و مرگ آدمی، این بود …

پ.ن. یک مهر، سالگرد تولد حسین منزوی ـ این آموزگار ماندگار عشق‌ از زبان غزل ـ است. بارها گفته‌ام که بدون عاشقانه‌های حسین منزوی، دنیای من، طعم تلخ‌تری داشت. روح‌ بزرگ‌ش شاد و یادش گرامی.

وقتی تو نیستی

من فکر می‌کنم تو

آن قدر مهربانی

که توپ‌های کوچک بازی

گل‌های کاغذین گل‌دان‌ها

تصویرهای صامت دیوار

و اجتماع شیشه‌ای فنجان‌ها،

ازدوری تو رنج می‌برند

و من چگونه بی‌تو نگیرد دلم؟

این‌جا که ساعت و

آیینه و

هوا به تو معتادند …

حسین منزوی