دسته: کار حرفه‌ای

پیش از شروع:

1. برای دیدن مطالبی که این پست برگزیده‌ی آن‌هاست، می‌توانید فید لینک‌دونی گزاره‌ها را در فیدخوان یا گودرتان دنبال کنید.
2. لینک‌ مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
3. برای مرور سریع‌تر مطالب، لینک‌هایی را که از نظر من تنها خواندن عنوان‌شان کفایت می‌کند، با پس‌زمینه‌ی زرد رنگ نمایش می‌دهم.

جامعه‌شناسی، سلامت و روان‌شناسی و کار حرفه‌ای:

حرف بزن (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی و کاربردهای آن در مدیریت) (بسیار عااااااااااااالی!)

عارضه‎ی درماندگی در تصمیم‌گیری و راه‌های مقابله با آن (استاد پرویز درگی) 

آداب تماس (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی و کاربردهای آن در مدیریت)

۶ ورزش چشمی برای کاربران رایانه 

در مورد شغل‌تان کاری نکنید که موجب پشیمانی‌تان شود (محمد سالاری)

به شناسنامه‌ات نگاه نکن! (علی واحد؛ وبلاگ رادمان)

سلامت نیوز: اولین خاطره‌ها چگونه ثبت می شود؟

علت دشواری بیدار شدن صبح‌ها مشخص شد

مغز زنان اثربخش تر از مغز مردان کار می‌کند

مدیریت و کارآفرینی:

برگزیدگان سومین دوره استارت آپ ویکند تهران معرفی شدند

دانلود کتاب کانبان و اسکرام در کنار هم (دنیای چابک) (خسته نباشید به همه‌ی دوستانی که برای ترجمه‌ی این کتاب زحمت کشیدند؛ به‌ویژه اسد صفری عزیز) 

چرا افراد مضطرب در برابر مشاوره‌های بد، آسیب‌پذیرترند؟ (عاااااااااااااالی!) (به‌ترین مطلب هفته)

۱۰ سوال که باید در هنگام آزمون یک‌ایده کاری از خود بپرسید (ترجمه‌ی دوست خوب‌ام؛ سید فرهاد نقیب) (بسیار عالی در این حد که به نویسنده حسودی‌ام شد :))

ده توانایی برای یک مدیر پروژه تأثیرگذار (محسن احمدی)

درس‏هایی که باید از لویی‏ویتان و شانل بیاموزیم (نیام یراقی؛ یادداشت‌های مدیریت ریسک) 

خداحافظ دورکاری! (افشین دبیری؛ مدیریت منابع انسانی)

نسخه فارسی پوستر PRINCE2 (نادر خرمی راد)

برندهای پیشرو در صنعت لویالتی (هدهدان)

هفت دروازه‎ی ورود به بخش اشتیاق مغز خریداران (عااااااااااااالی!)

نقشه‌ها هیچ‌اند، نقشه‌کشیدن همه‌چیز است (استراتژیست‌ها این مطلب را حتما بخوانند)

چرا گاهی بازخورد منفی برای کارمندان بهترین کار است؟

تجربه فادی غندور، مدیرعامل شرکت آرامکس چگونگی توسعه شرکت، با کمک شرکا

انجل‌لیست؛ شبکه اجتماعی برای سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌ها (رسانه‌های اجتماعی)

مدیران تعالی‌ساز یا تعالی‌سوز؟ شما کدامید؟ (استاد پرویز درگی) 

فناوری اطلاعات و ارتباطات:

دنیای وحشتناکی که در آن الگوریتم‌ها برایمان دست به انتخاب می‌زنند، تصمیم می‌گیرند و هنر و سرگرمی می‌آفرینند! (دکتر علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک)

بررسی سیستم‌عامل نوپای Firefox OS؛ تحولی در دنیا و یا محکوم به شکست؟ | یک پزشک (علی ارغوان)

۹ کاری که اپل برای موفقیت باید انجام دهد (فارنت)

گوگل شیوه کار جستجوگر خود را به شما نمایش می‌دهد (وبلاگینا)

۲۰۱۳ CeBIT آلمان رسما افتتاح شد/رایانش ابری قلب تپنده نمایشگاه Hi-Tech

گای کاواساکی به عنوان مشاور موتورولا به گوگل پیوست

کسب و کارهای خاورمیانه ۱۹۳ میلیارد دلار در بازار راهکارهای آی تی هزینه می‌کنند

مایکروسافت از تکنیکی جدید برای اسکن سه‌بعدی پرده‌برداری کرد – زومیت

خبرآنلاین – راه‎اندازی سریع‎ترین شبکه فیبرنوری با سرعت ۱۰,۷۴۰,۰۰۰,۰۰۰ بیت‌بر ثانیه

احتمال راه‌اندازی سرویس پخش موسیقی آنلاین توسط یوتیوب

فناوری همراه:

چرا نباید به موفقیت عینک گوگل شک کنیم | یک پزشک (احمد شریف‌پور)

عرضه جهانی گوشی‌های هوشمند بالاخره از گوشی‌های معمولی بیشتر شد

بارگذاری ۵۶ میلیارد برنامه برای دستگاه‌های موبایلی سراسر جهان

بازگشت دوباره آی‌میت به بازار موبایل

سه سال دیگر زمان عرضه ساعت اپل

نوکیا: برای تفاوت با دیگران به ویندوزفون روی آوردیم

رسانه‌های اجتماعی:

۱۰ گام سال ۲۰۱۳، برای موفقیت در رسانه‌های اجتماعی (۱) و ۱۰ گام سال ۲۰۱۳، برای موفقیت در رسانه‌های اجتماعی (۲) (رسانه‌های اجتماعی) (عااااااااااالی!)

چگونه در توییتر تأثیرگذار باشیم؟ (نیام یراقی؛ یادداشت‌های مدیریت ریسک) 

دارندگان تلفن‌های همراه چه چیزی مصرف می‌کنند؟ (رسانه‌‌های اجتماعی)

خط حمله آدیداس در اینستاگرام (مهران نصر؛ رسانه‌های امروز)

۹۶ درصد مردم جهان صاحب تلفن‌همراه هستند

تولید ۵۵ درصد بازی‌ها برای اسمارت‌فون‌ها

بیشترین کاربرد تبلت تماشای ویدیو

صنعت فاوا در ایران:

بررسی طرح جامع وزارت ارتباطات در سال ۹۲

بودجه میلیاردی سازمان نصر کشور تصویب شد

اجرای طرح E:Iran تا سال ۹۴

خبرآنلاین – صنعت گیم ایران: ۱۲۰ هزار شاغل ، ۴۶ میلیون دلار صادرات

ایرانیان هر روز ۳ میلیارد دقیقه با تلفن‌همراه صحبت می‌کنند – ایستنا

ارایه‌کنندگان اینترنت حق دریافت هزینه بابت آپلود را ندارند

رگولاتوری سال آینده بازار را رقابتی‌تر خواهد کرد

وظیفه اصلی اپراتور فیبرنوری انتقال محتواست نه تولید

اقتصاد:

مصرف نان قبل و بعد از یارانه‌ها (حسین عباسی؛ IRPD ONLINE)

چاوز: تضاد تاریخ و اقتصاد (علی دادپی؛ اقتصاد خرد، بازار و خانوار) 

مکانیزم بازار و انضباط مالی دولت (علی ابراهیم‌نژاد؛ اندیشکده اقتصاد)

خبرآنلاین – تحلیل تازه محسن رنانی/اقتصاد ایران در تکینگی

اقتصاد آنلاین – اکونومیست وافزایش سرمایه‌گذاری‌خارجی‌ ایران و اقتصاد آنلاین – پیش‌بینی اکونومیست از واردات امسال ایران

ایجاد شعبه جدید بانکی در سال ۹۲ ممنوع شد – ( Tala.ir ) سایت طلا

نشریه فوربس فهرست ثروتمندان جهان را منتشر کرد – ( Tala.ir ) سایت طلا

تعداد کارت‌های بانکی سه برابر جمعیت ایران

اقتصاد آنلاین – پرفروش‌ترین بانک‌های ایران معرفی شد

اقتصاد آنلاین – اسکناس ۲۰ هزارتومانی؛ در نوبت چاپ

اقتصاد آنلاین – رکورد تراکنش های بانکی شکست

حقوق تا ۶۰۰هزارتومان ازمالیات معاف می‌شود

این آگهی هم مربوط به یکی از دوستان خوب من است:

یک شرکت هولدینگ فعال در زمینه‌ی اکتشاف معدن و صنایع معدنی، برای بخش سیستم‌ها و روش‌ها نیازمند جذب یک نفر کارشناس سیستم‌ها و روش‌ها با شرایط زیر دارد:

۱٫ حداقل سه سال سابقه‌ی کاری به‌عنوان کارشناس سیستم‌ها و روش‌ها در شرکت‌های صنعتی (سابقه‌ی کار در شرکت‌های معدنی مزیت محسوب می‌شود.)

۲٫ تسلط به مباحث تدوین فرایندهای سازمان و طراحی ساختار سازمانی.

۳٫ میزان حقوق با توافق طرفین تعیین خواهد شد.

فقط قبل از ارسال رزومه، خواهش می‌کنم به سه نکته‌ی زیر توجه فرمایید:

الف ـ حداقل سابقه‌ی کار اهمیت بسیار زیادی دارد. رزومه‌های دارای سابقه‌ی کم‌تر به مصاحبه دعوت نخواهند شد.

ب ـ این شرکت به‌دنبال مدیر بخش سیستم‌ها و روش‌ها و مشاور نیست. 

ج ـ این شغل، تمام‌وقت است. بنابراین در صورت نیاز به شغل پاره‌وقت، لطفا رزومه ارسال نکنید.

رزومه‌های‌تان را حداکثر تا روز یک‌شنبه ۲۰ اسفند ماه به ای‌میل gozareha@outlook.com ارسال فرمایید. لطفا در بخش عنوان (Subject) ای‌میل‌تان حتما واژه‌ی “معدن” را قید کنید. 

مدت‌ها است در این‌جا درددلی ننوشته‌ام. این ننوشتن طبعا به‌معنای نبودن درد نیست. عمیقا یاد گرفته‌‌ام که درد ـ هر چند سخت ـ تحمل کردنی است و ناامیدی، موقت. اما از سویی دیگر برای من، همیشه، نوشتن، یکی از مهم‌ترین راه‌های آرام‌ شدن در روزهای “ترانه و اندوه” بوده است. بنابراین امشب نکته‌ای را می‌خواهم بنویسم که احتمالا دغدغه‌ی بسیاری از جوانان هم‌سن و سال من است. امیدی ندارم که این نوشته تلنگری بر بر فردی باشد که موضوع نوشته‌ی من است؛ اما حداقل‌، ثبت شدن‌ خاطره‌ی اتفاقی که امروز برای‌ام افتاد، می‌تواند در حکم هشداری باشد برای منِ این روزها جوان در سال‌هایی دور که به سن و سال بزرگ‌ترهای امروز می‌رسم. 

********

از کار کردن روی تک‌تک پروژه‌هایی که کار کرده‌ام و همین‌طور از هم‌کاری با یک مدیر بزرگ‌تر لذت برده‌ام، چیز یاد گرفته‌ام و احساس خوبی داشته‌ام. اما متأسفانه اغلب اوقات پای مسائل مالی که پیش می‌آید، فقط برای‌‌ من و هم‌سن و سال‌های من، بزرگ‌ترین عایدی، تأثر و تأسف است … و این بزرگ‌ترین مشکل من در سال‌های کاری‌ام بوده است: این‌که همیشه آخر هر پروژه، تنها چیزی که سختی اجرای آن را توجیه می‌کند چیزی نیست جز این‌ها: “رزومه‌ی پربارتر / تجربه‌ی دوست‌داشتنی / دانش و مهارت‌های جدید” و وعده‌ به خود که این‌ها بعدها ثمر خواهند داد! 

واقعیت تلخ ماجرا اما این است که این وعده، تا زمانی که مجبور باشی برای دیگری کار کنی، هیچ‌وقت از راه نمی‌رسد. تمام دانش و مهارت و کیفیت‌‌ات، باید در خدمت افزایش تعداد صفرهای حساب آن دیگری باشد که حتا ثانیه‌ای مسئولیت و  کسری از ثانیه‌ زحمت را متقبل نشده است! 

********

من ناشکر و زیاده‌خواه نیستم و نبوده‌ام. همیشه بسیار بیش‌تر از آن‌که باید ـ به‌قیمت از دست رفتن سلامتی و لذت‌های زندگی ـ کار کرده‌ام و به کمِ بابرکت، معتقد. توجیه‌ام هم البته هم‌واره همان سه گانه‌ی “کسب تجربه / لذت از کار / یادگیری” بوده است و امید به نتیجه‌بخشی آن‌ها در آینده. نتیجه‌ای که با تمام وجود خدا را شاکرم امسال در کارهای مشاوره‌ی شخصی‌ام تجربه‌اش کردم و امیدوارم در سال‌های بعد بزرگ‌تر هم باشد! 🙂

اما واقعا از این تمِ تکراری دل‌ام می‌گیرد که وقتی برای دیگری کار می‌کنی، در زمان کار، “مشاور بادانش و مدیر پروژه‌ی گران‌قدر و باتجربه” هستم و مدتی بعدش که کار تمام شد، بده‌کارِ مالی آقایان و مسئول پی‌گیری مطالبات‌شان از کارفرمای زبان‌نفهم پروژه بابت کاری که من کرده‌ام و آن‌ها حتا تماشای‌اش هم نکرده‌اند. و خوب البته در به‌ترین حالت، این منت بر سر من گذاشته نمی‌شود که در برابر آن کار، “حقوق” گرفته‌ام! لابد این‌که آن حقوق، عادلانه بوده یا نه و کسری آن به پایان پروژه حواله داده شده هم اصلا مهم نیست. این نگاه ابزاری، دیوانه‌ام می‌کند …

********

آدم‌ها ابزار کسب درآمدهای آن‌چنانیِ شما نیستند بزرگ‌ترها. آن‌ها هم انسان‌اند. یادتان بیاید روزهایی که هم‌سن و سال همین جوان‌ها بودید. یادتان بیاید همان خاطرات‌تان را که برای ما روایت کردید از کسانی که دست‌‌تان را گرفتند و بالا کشیدندتان. همین!

پ.ن. این نوشته برآمده است از یک کیس کاری خاص که این روزها درگیرش هستم و چند خاطره‌ی بد سال‌های کاری‌ام را یادم آورد. بنابراین بزرگ‌ترهای دور و بر من، دوستان بزرگ‌وار هم‌کارم و کارفرمایان محترمی که احتمالا این‌جا را می‌خوانند، لطفا به خودشان نگیرند!

روزهای آخر سال است و ممکن است خیلی از ما قصد داشته باشیم در سال جدید کار جدید یا محل کار جدیدی را تجربه کنیم. خود من ابتدای سال جدید بالاخره بعد از ۶ سال محل کارم را عوض کردم. اگر چه خروج از محیطی که آدم به آن عادت کرده است، کار سختی است؛ اما حتما تغییر مفید است. دلیل اصلی من هم همین ایجاد تغییر بود.

اما از همان روزهایی که سال گذشته دنبال کار جدید می‌گشتم، این سؤال برای من مطرح بود که چطور باید محل کارم را طوری ترک کنم که خودم و هم‌کاران‌م با خوبی و خوشی از هم جدا شویم؟ این‌جا اتفاقی جواب سؤال‌م را به‌دست آوردم: از زمانی که تصمیم گرفتم محل کارم را عوض کنم؛ باید این پنج کار را انجام می‌دادم:

۱- در زمانی که دارید دنبال کار جدید می‌گردید، به همکاران‌تان ابدا هیچ چیزی نگویید: فرقی هم ندارد به به‌ترین و صمیمی‌ترین دوست‌تان بگویید یا رئیس‌تان! شایعات همیشه دردسرسازند. من این اشتباه را مرتکب شدم؛ شما این اشتباه را نکنید!

۲- از بد و بیراه گفتن در شبکه‌های اجتماعی به سازمان و رئیس‌تان خودداری کنید! امروز دنیای آن‌لاین مثل دنیای آف‌لاین شده است. بنابراین اخبار خیلی زود به رئیس‌تان می‌رسد … اگر هم قصد داشتید در این مورد بنویسید، علت تصمیم‌تان را بنویسید: مثلا من احساس می‌کردم که در زندگی‌ حرفه‌ای‌ام دچار سکون شده‌ام (که این ربطی به سازمان محل کارم نداشت!) و برای همین باید با ایجاد یک تغییر بزرگ به خودم تلنگر بزنم.

۳- تصمیم‌تان را به جدایی از سازمان، علاوه بر نوشتن استعفانامه‌ی مکتوب در جلسات رو در رو اعلام کنید: من هم با مدیرعامل محترم شرکت‌مان سه جلسه در مورد علل جدایی‌ام داشتم و هم در جشن آخر سال شرکت، رسما از همکاران‌م خداحافظی کردم و علت جدایی‌ام را هم به همه گفتم.

۴- پل‌های پشت سرتان را خراب نکنید! از کجا معلوم که روزی دوباره گذارتان به همین سازمان نیافتد؟ از کجا معلوم که روزی در سازمانی دیگر با مدیران و کارشناسان همین‌ سازمان دوباره همکار نشوید؟ اصلا چرا امکان کار پاره‌وقت و پروژه‌ای را با این سازمان از خودتان بگیرید؟ من هم‌چنان با شرکت قبلی‌ در تعامل کاری نزدیک هستم.

۵- روز آخر احساساتی نشوید: احساساتی شدن (اعم از خشم یا تأسف و ناراحتی) می‌تواند تصمیم‌تان را خراب کند! به‌جای آن به واقعیت توجه کنید. من روز آخر بسیار احساساتی شدم (داشت اشک‌م درمی‌آمد!)؛ اما روی تصمیم‌ام ثابت‌قدم ماندم!

منبع

پیش از شروع:

1. برای دیدن مطالبی که این پست برگزیده‌ی آن‌هاست، می‌توانید فید لینک‌دونی گزاره‌ها را در فیدخوان یا گودرتان دنبال کنید.
2. لینک‌ مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
3. برای مرور سریع‌تر مطالب، لینک‌هایی را که از نظر من تنها خواندن عنوان‌شان کفایت می‌کند، با پس‌زمینه‌ی زرد رنگ نمایش می‌دهم.

جامعه‌شناسی، سلامت و روان‌شناسی و کار حرفه‌ای:

مرگ فروشنده (استاد پرویز درگی) (عاااااااااااااالی!)

چگونه یک مهارت جدید را به توانائی‌های خود بیفزائیم (محمد سالاری)

چگونه شاد زندگی کنیم؟ (عاااااااااااالی!)

۸ عاملی که شما را پیر می‌کند

هشدارهایی برای اینکه بفهمید بیمار می‌شوید

یک نوشیدنی مفید برای افزایش طول عمر (قهوه!)

مدیریت و کارآفرینی:

تغییر تعریف مدیر پروژه در PMBOK  و شرایط سابقه کار برای آزمون PMP (نادر خرمی راد) (هر دو بسیار مهم و جالب!)

هم‌کاری‌های استراتژیک (مجید آواژ؛ روزنوشت‌های بهساد)

آیا خصوصیات جنسیتی در مدیریت تأثیرگذار است؟ دو راهی بر سر راه مدیران زن

راه‌هایی برای شناسایی ذی‌نفعان کلیدی (محسن احمدی)

انسان، مهندسی و مدیریت (نیام یراقی، یادداشت‌های مدیریت ریسک)

وفاداری مشتریان را چگونه اندازه‌گیری کنیم؟ (هدهدان)

دشمنی پنهان گوگل با سامسونگ (دکتر علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک)

آیا واقعا می‌خواهید صاحب یک کسب و کار شوید؟

کمبود مهارت، چالش پیش روی دنیای کسب‌وکار

چگونه بر نقاط قوت رقبای‌تان سرمایه‌گذاری کنید

چرا باید عملکرد متوسط را ارج نهاد؟

جامعه های مجازی از چه راهی درآمد کسب می کنند

راهنمایی‌های ریچارد برانسون به کارآفرینان رمز یک سخنرانی موفق

فناوری اطلاعات و ارتباطات:

توضیحاتی درباره همایش نرم‌افزارهای موبایل و موبایل وب (میلاد احرام‌پوش؛ روزنوشت‌های میلاد)

دروغ‌ و کشف دروغ در عصر شبکه‌های آنلاین (دکتر علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک) (عااااااااااالی!)

در مورد انیمیشن کوتاه Paperman: برنده اسکار امسال (دکتر علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک) (توصیه‌ی اکید به دیدن این انیمیشن!)

مایکروسافت Windows Blue را برای پیش‌نمایش عمومی آماده می‌کند (وبلاگینا)

گوگل سرویس موسیقی آنلاین راه‌اندازی می‌کند

۱۰۰ میلیون کاربر دراپ باکس روزانه «یک میلیارد» فایل آپلود می کنند

Pirate Bay آواره شد

پایان عصر کامپیوترهای شخصی

فناوری همراه:

عینک گوگل، سیم کارت نخواهد خورد و از طریق وای فای یا تترینگ تبادل دیتا خواهد کرد و دو دیدگاه متناقض در مورد عینک گوگل (دکتر علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک)

مدیر ارشد گوگل: یک دیوار بین نکسوس و موتورولا وجود دارد – زومیت

بودجه ۶۵ میلیون دلاری اتحادیه اروپا برای به نتیجه رساندن پروژه های تحقیقاتی در زمینه ۵G تا ۲۰۲۰ (نارنجی)

عرضه نسخه آزمایشی فایرفاکس او اس برای توسعه دهندگان موبایل توسط سونی

رشد ۷۸ درصدی فروش جهانی رایانه‌های لوحی در سال ۲۰۱۲

رسانه‌های اجتماعی:

اشتراک‌گذاری بدون تحقیق مطالب در شبکه‌های اجتماعی (محمود حق‌وردی؛ حرفه‌: روابط‌عمومی)

اسکار ۲۰۱۳ در توییتر و گوگل به موفقیت بزرگی دست یافت (وبلاگینا)

صنعت فاوا در ایران:

نگاهی به برنامه‌های وزیر جدید ICT 😐

حکیم جوادی : اینترانت از اینترنت جدا می‌شود

آخرین وضعیت راه اندازی “الکسای” ایرانی

گزارش عملکرد سازمان نصر کشور منتشر شد

دومین جایزه ملی کیفیت ICT اعطا شد

طرح‌های کلان مرکز ملی فضای مجازی

رگولاتوری: مجوز ایرانیان‌نت برای فیبرکشی انحصاری است نه ارائه محتوا

«آشنای اول» برند تلفن ثابت مخابرات شد

سند جامع فناوری اطلاعات و ارتباطات به دست مجلس رسید

اقتصاد:

ایسنا – افزایش حقوق؛ ۲۰ درصد/ ارز؛ شناور/ نفت؛ ۹۵ دلار/ یارانه؛ دو برابر می‌شود

آشفتگی سیاست‌های اقتصادی در ایران (حجت قندی؛ اقتصادانه)

برندگان و بازندگان حداقل دستمزد (حسین عباسی؛ IRPD ONLINE)

از مهندسی برق تا اقتصاد (علی دادپی؛ اقتصاد خرد، بازار و خانوار) 

توسعه چیست و شاخص‌های توسعه کدامند؟

جامعه، ماشین نیست، آن را فرموله نکنید

خبرآنلاین – بهمنی:جنگ اقتصادی تلفات هم دارد/نرخ سود بانکی تغییر می‌کند و بهمنی: ارز باید تک نرخی شود – ( Tala.ir ) سایت طلا

خبرآنلاین – تهران، اصفهان، مشهد، شیراز، تبریز، اهواز و دیگر شهرهای ایران چقدر توسعه یافته‌اند؟

اقتصاد آنلاین – تازه‌ترین پیش‌بینی اکونومیست از صادرات ایران

“من این فشار بازی کردن برای منچستریونایتد را دوست دارم. فوق العاده است که در دیدارهای بزرگ حضور داشته باشید. شما نمی دانید چه اتفاقی رقم خواهد خورد زیرا مرز باریکی بین پیروزی و شکست وجود دارد. من این گوش به زنگ بودن و هیجان را دوست دارم. نمی‌توانم روزی که باید از فوتبال کنار بروم را تصور کنم. می‌دانم که دلم برای این هیجان و هیاهو تنگ خواهد شد.” (رابین فن‌پرسی؛ این‌جا)

راست‌ش تا حالا به این شاخص رضایت شغلی فکر نکرده بودم: هیجان‌انگیز بودن شغل! بسیار جالب است؛ چه مدیر باشید و از زاویه‌ی دید سازمان به ماجرا نگاه کنید و چه از زاویه‌ی دید شغل خودتان به‌دنبال انگیزه‌ای برای ادامه دادن یا ندادن و انتخاب کردن باشید.

این آگهی مربوط به یکی از شرکت‌هایی است که من با آن همکاری دارم و به درخواست دوستان همکار منتشر می‌شود:

شرکت مهندسی مشاور حاسب سیستم برای همکاری در دفتر مدیریت پروژه (PMO) نیازمند مهندس صنایع مسلط به مباحث کنترل پروژه و نرم‌افزار MSP است. گفتنی است برای این فرصت شغلی سابقه کار ضروری نبوده ولی نظم و مسئولیت‌پذیری مزیت محسوب می‌شود.

لطفا رزومه‌های‌تان را به نشانی ای‌میل info@hasebsystem.com ارسال فرمایید.

پ.ن. ضمن تشکر از دوستانی که برای آگهی‌های اخیر رزومه فرستاده‌اند، لازم است بگویم که به‌دلیل نیاز به حل پاره‌ای مسائل اولیه‌ی فیمابین با کارفرماهای پروژه‌ها (مسائل مربوط به آغاز پروژه بعد از عقد قرارداد)، در دعوت از دوستان برای مصاحبه تأخیر به‌وجود آمد. إنشالله به‌زودی دوستان به مصاحبه دعوت خواهند شد.

یادم هست اولین مطلب‌م که در مطبوعات چاپ شد چقدر سر و صدا کردم. 🙂 خیلی خیلی خوش‌حال بودم و دیگر فکر می‌کردم من دیگر همان علی شهاب دیروزی نیستم. مسئله فقط هیجان‌زدگی از دیدن اسم‌م بالای یک مطلب چاپی نبود: کلاس کاری من بالاتر رفته بود! تا مدت‌ها عادت داشتم هر مقاله‌ای که از من چاپ می‌شد، با شادی تمام نشانی مقاله را در جاهای مختلف می‌نوشتم و برای هر کسی هم که می‌رسیدم، با آب و تاب تعریف می‌کردم: ببینید چقدر من آدم موفقی هستم؟

اما … به‌تدریج دامنه‌ی همکاری‌ام با مطبوعات گسترده‌تر شد و مقالات‌م به‌صورت ماهانه و این اواخر هفتگی در نشریات مختلفی به چاپ رسیدند. و با کم شدن فاصله‌ی زمان انتشار مقالات، از آن شادی درونی دیگر خبری نبود. دیگر دیدن نوشته‌‌ی چاپی‌ام برای‌ام تبدیل به یک اتفاق عادی شده است. ماجرا البته فقط این نبود. در واقع قصه‌ی اصلی این بود که من احساس می‌کردم که لازم است شادی رسیدن به هر موفقیتی را در محیط اجتماعی دور و برم فریاد بزنم. اسم این را هم گذاشته بودم برندسازی شخصی! این‌که دیگران ببینند من چقدر کارهای بزرگی می‌کنم و به کجاها دارم می‌رسم، از نظر منِ آن روزها برای ارتقای جایگاه‌م در زندگی شغلی و حتا شخصی‌ام بسیار مهم بود. 

اما یک اتفاق مهم‌تر در همین گیر و دار برای من افتاد و آن هم تلنگرهایی بود که چند نفر از دوستان عزیزم به من زدند:

1. “خب که چی؟ چرا می‌خوای خودت را برای هزارمین بار اثبات کنی؟ فکر نمی‌کنی حال دیگران ممکنه به هم بخوره؟”
2. “هیچ دقت کردی که بقیه در موردت چی فکر می‌کنند؟ تو داری کاری می‌کنی که دیگران فکر کنند آدم بسیار کاملی هستی و نقطه‌ی ضعفی نداری! خیلی‌‌ها برای همین از تو می‌ترسند!”
3. “عقده‌ی تحسین شدن داری؟”

و چیزهای دیگری شبیه این‌ها.

راست‌ش را بخواهید باید اعتراف کنم که از یک جایی به‌بعد واقعا تحسین شدن بابت بزرگ‌ترین موفقیت‌ها هم لذت زیادی ندارد! همان‌طور که خودت احتمالا شانه‌ای بالا می‌اندازی، دیگران هم همین‌گونه به تو و زندگی‌ات نگاه می‌کنند. از آن مهم‌تر این‌که من امروز متوجه شدم آن روزها دو اتفاق بسیار بد دیگر هم افتاده بود که من از آن‌ها بی‌خبر بوده‌ام:

یک ـ به‌تدریج تعریف موفقیت برای من عوض شد و دیگر نمی‌دانستم موفقیت یعنی چی؟

دو ـ خودم هم دیگر نمی‌توانستم تشخیص بدهم، خودِ‌ واقعی‌ام کدام است؟ آن کسی که خودم می‌شناسم‌ش یا آن کسی که تلاش دارد پشت یک مشت موفقیت‌هایی نسبی خودش را پنهان کند؟

و همین‌جا بود که با حقیقتی عریان روبرو شدم: من همان کسی نیستم که دیگران فکر می‌کنند. و از آن بدتر این‌که خودم هم دارم فراموش می‌کنم آن جمله‌ی معروف بیهقی را: “و من، این همه نیستم …“

*******

“من، این همه نیستم.” این یکی از کلیدی‌ترین جمله‌های زندگی من بوده است که برای سال‌ها فراموش‌ش کرده بودم. و با به‌یاد آوردن این جمله، یکی از بزرگ‌ترین کشف‌های امسال زندگی من اتفاق افتاد: این‌که نمایش دادن، کوچک‌ترین رابطه‌ای با برندسازی شخصی که ندارد، هیچ؛ از جایی به‌بعد تبدیل می‌شود به بزرگ‌ترین حجاب پیش روی خود آدمی: این‌که دیگران، از یاد ببرند تو هم آدمی هستی شکننده با نقاطی ضعف بسیار. آدمی که همیشه نباید سرحال و پرانرژی و سرشار از ایده باشد. آدمی که حق دارد گاهی وقت‌ها کم بیاورد و بخواهد برود در گوشه‌ی تنهایی‌اش به آسمان زل بزند و اشک بریزد. آدمی که اشتباهات‌ش از انتخاب‌های درست‌ش همیشه بیش‌تر است … و بدتر وقتی است که همین آدم خاکستری، خودش هم یادش برود کیست، از کجا آمده و به کجا خواهد رفت!

*******

قصه‌ی بالا می‌تواند کاملا واقعی باشد یا نباشد. می‌شود بخشی از آن واقعیت باشد و بخشی از آن هم داستان‌پردازی و خیال. اما هر کدام از این‌ها هم که باشد، نتیجه‌اش یکی از درس‌های بزرگ زندگی برای من است: بگذارید عمل‌کرد شما در انجام کارهای بزرگ از شما سخن بگوید؛ نه این‌که خودتان موفقیت‌های خیالی‌تان را روایت کنید. برندسازی شخصی یک نمایش نیست: پرتره‌ای است که از خودتان کشیده‌اید و زندگی، آن را روی دیوارش به‌‌نمایش گذاشته‌ است تا دیگران ببینندش و از روی علاقه و میل و اشتیاق، کشف‌اش کنند.

پیش از شروع:

1. برای دیدن مطالبی که این پست برگزیده‌ی آن‌هاست، می‌توانید فید لینک‌دونی گزاره‌ها را در فیدخوان یا گودرتان دنبال کنید.
2. لینک‌ مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
3. برای مرور سریع‌تر مطالب، لینک‌هایی را که از نظر من تنها خواندن عنوان‌شان کفایت می‌کند، با پس‌زمینه‌ی زرد رنگ نمایش می‌دهم.

جامعه‌شناسی، سلامت و روان‌شناسی و کار حرفه‌ای:

تنها بر کارآیی خود تمرکز نکنید بلکه از تجربه زندگی لذت ببرید (بی‌نظیر …)

آیا زمان ترک شغل فعلی‌تان فرا رسیده است؟ (عالی عالی عالی!)

سلامت نیوز: وقتی از زندگی خسته شدید چه بکنید (عاااااااااااااااالی!)

آداب ارسال ایمیل (نیام یراقی؛ یادداشت‌های مدیریت ریسک)

فرآیند تعامل یا ارتباط (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی)

درباره افسردگی از زبان مصطفی ملکیان (فاطمه شمس)

سلامت نیوز: ایرانی‌ها؛ مردمانی‌ که الگویی برای شادی ندارند

مراحل تعامل (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی)

چرا این‌قدر از تغییر و تحول می‌هراسیم؟ (و چاره کار چیست؟) (علی ارغوان؛ یک پزشک)

۷ کلید طلایی برای مدیریت زمان (پندار)

مدیریت و کارآفرینی:

چگونه بدون گرفتن تبلیغات مستقیم در اپلیکیشن‌هایی که نوشته‌ایم، پول به جیب بزنیم؟ معرفی ۷ راه خلاقانه (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک) (عاااااااااااالی! به‌ترین مطلب هفته.)

نکاتی در باب آداب گفتگو (مجید آواژ؛ روزنوشت‌های بهساد)

ما به یک قصه خوب نیاز داریم! (منصور شیرزاد؛ سراپاگوش)

سر حد بهره‌وری (استاد پرویز درگی) (معرفی یکی از تئوری‌های مایکل پورتر)

هفت نشانه از اینکه اکنون می‌توانید رییس خود باشید و مهم‌ترین فاکتور در کارآفرینی: شناخت پتانسیل‌های‌تان (این دو تا مطلب را با هم بخوانید!)

آیا همیشه حق با مشتری است؟

تجربه مدیر عامل شرکت بایر: با تمرکز بر استراتژی رشد به جای کاهش هزینه‌ها، شرکت خود را نجات دهید

درس‌هایی از زوکربرگ برای تشکیل تیم

چالش‌های پیش روی مدیران جدید

اثر مدیچی و چهارراه‌های خلق ایده (استاد پرویز درگی)

دانلود بی دردسر پریماورا (نادر خرمی راد)

حرفه: آینده‌نگری – معرفی کتاب فیزیک آینده (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک)

شش گام هر موفقیت اقتصادی

فناوری اطلاعات و ارتباطات:

فاصله هر دو صفحه دلخواه در وب: حداکثر ۱۹ کلیک! (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک)

با سرویس جدید SoShare بیت‌تورنت فایل‌های بزرگ را بدون محدودیت به اشتراک بگذارید (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک)

اوبونتو برای رایانه‌های لوحی (Tablet) (آی‌کلاب)

خبرآنلاین – حرکت به سوی کلود یعنی محو Shelfware

جایگاه بیت در کد گذاری‌های نخستین : یک نفر

پلی استیشن ۴ سونی معرفی شد

تعداد کاربران سرویس ایمیل outlook.com به ۶۰ میلیون رسید و تبلیغات چند میلیون دلاری مایکروسافت برای جذب کاربران جیمیل آغاز شد – زومیت

اپل پولدارترین شرکت فناوری دنیا شد

پروژه‌های ساختگی اپل برای تعیین وفاداری کارمندان جدید؛ راست یا دروغ؟ | نارنجی

شنیده‌ها: احتمال تأسیس فروشگاه‌های خرده‌فروشی گوگل تا پایان سال جاری میلادی

فناوری همراه:

خبرآنلاین – بیل گیتس: استراتژی ویندوز فون اشتباه بوده است

فروش ۳ میلیارد دلار بازی مخصوص رایانه‌های لوحی تا سال ۲۰۱۶

شنیدن موسیقی؛ کاربرد اول گوشی‌های هوشمند

آی‌پد تغییر چهره می‌دهد

رسانه‌های اجتماعی:

۵ دلیل برای دوست نداشتن رسانه‌های اجتماعی (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک)

بررسی توییتر نشان می‌دهد: مردم هاوایی شادترین و ساکنان لوییزیانا غمگین‌ترین شهروندان آمریکایی هستند (دکتر علی رضا مجیدی؛ یک پزشک)

فیس‌بوک هک شد

صنعت فاوا در ایران:

توضیح متولی درباره نام و آخرین وضعیت شبکه ملی اطلاعات

الزام اخذ مجوز توسط اپراتورهای موبایل از رگولاتور محتوا

نخستین دیتا‌سنتر استانی کشور راه‌اندازی شد

ایران ۱۵ هزار و کره ۱۰۰ میلیون سایت فعال دارد

مخابرات، همراه اول و ۱۵ شرکت ICT در لیست ۴۰۰ شرکت برتر ایران

جزییات هک کارت‌های سوخت بنزین

ارسال ۳۸۰ میلیون پیامک ایرانی در روز

اقتصاد:

غول‌های اقتصادی براساس اطلاعات سال ۹۰ معرفی شدند: فهرست ۴۰۰ شرکت برتر ایران

در نکوهش آزادی نیز (سهیل پورصادقی؛ کافه اقتصاد) (عاااااالی!)

توان تصحیح سیاسی (علی دادپی؛ اقتصاد خرد، بازار و خانوار) 

عقب‌ماندگی ما در سرمایه‌گذاری بر روی آموزش عالی با کیفیت (حجت قندی؛ اقتصادانه)

نوسانات نرخ ارز و نحوه برخورد بنگاه‌های اقتصادی (پاسخ حامد قدوسی به نظرخواهی مجله‌ی تدبیر بهمن ماه؛ یک لیوان چای داغ)

مصرف بنزین قبل و بعد از برنامه‌ی یارانه‌ها (حسین عباسی؛ IRPD ONLINE)

آیا ماشین نوآوری متوقف شده است؟ ( بخش چهارم) و آیا ماشین نوآوری متوقف شده است؟ (بخش آخر) (نیام یراقی؛ یادداشت‌های مدیریت ریسک) 

خلاصه‌ای از تاریخ اقتصاد کلان (عالی!)

جنگ جهانی اول و ویرانی اقتصاد ایران (…)

اقتصاد آنلاین – رتبه رشد اقتصادی ایران در منطقه: بیست و سوم

گزارش Ecological Footprint Atlas 2010 : جایگاه جهانی ایران در شاخص «جای پای اکولوژیک»

سخنرانی مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول در نشست داووس: اقتصاد جهان نیازمند تکیه بیشتر بر جوانان است

کشورهای حوزه اسکاندیناوی برای رسیدن به رفاه چه اقداماتی انجام داده‌اند؟ و راز موفقیت کشورهای شمالی (در مورد موفقیت‌های اقتصادی دولت‌های اسکاندیناوی)

مالیات علی الرأس حذف می‌شود – ( Tala.ir ) سایت طلا

میلیونر شدن چقدر زمان می‌برد؟ – Tabnak.IR | تابناک

خبرآنلاین – ارزش صادرات خدمات فنی ومهندسی/ طی ماه سال جاری ایران از چند کشور کالا وارد کرده است؟

یکی از مشکلات همیشگی ما در زندگی کاری‌مان این است که کاری که می‌کنیم یا کارهایی که انجام داده‌ایم با آن چیزی که دوست داشته‌ایم متفاوت بوده است. حالا بخشی از این مسئله برمی‌گردد به شانس و پیدا کردن فرصت؛ اما بخش اعظم‌ش به‌نظرم برمی‌گردد به انتخاب‌های نادرست شغلی یا چسبیدن به شغلی که فایده‌ای ندارد! اما بحث امشب من این نیست. شاید زمانی دیگر به‌سراغ این بحث آمدم.

یک راه‌حل مشکل بالا عوض کردن شغل یا سازمان برای کار کردن در حوزه‌ی مورد علاقه است. و هر دوی این‌ها (مخصوصا دومی) نیازمند رزومه نوشتن هستند.  ما باید درخواست‌مان را برای سازمان جدید بفرستیم و به آن‌ها ثابت کنیم که مناسب شغل مورد علاقه‌مان هستیم. اما خوب وقتی که تجربه‌ای در آن شغل ندارم چطور باید این کار را انجام بدهم؟ یا اگر یک فارغ‌التحصیل جوان هستم که سابقه‌ی کاری ندارم، چطور باید وارد حوزه‌ی کاری مورد علاقه‌ام شوم؟ بنابراین اولین راه‌کاری که در این شرایط به ذهن ما می‌رسد در به‌ترین حالت اغراق در رزومه نوشتن است و در بدترین حالت، دروغ گفتن. یادم هست دوست محترمی با چندین سال سابقه‌ی کار برای تغییر حوزه‌ی کاری‌اش از من دقیقا همین را پرسید که اگر کمی دروغ بگویم که اشکالی ندارد!؟ و البته از آن‌جایی که تصمیم‌ش را گرفته بود، هر چقدر من برای‌ش توضیح دادم دروغ‌گویی کار درستی نیست و اگر فردا دستت‌ رو شود چه می‌کنی و … گوش‌ش بده‌کار نبود و ضررش را هم کرد.

اما همین ماجرای ساده زمانی بسیار وحشتناک‌تر می‌شود که فرد قصد دارد از رزومه به‌عنوان ابزاری برای پرسنال برندینگ خود استفاده کند. در این‌جا فرد می‌خواهد خود را طوری معرفی کند که مخاطبین‌اش او را یک “متخصص حرفه‌ای” فرض کنند. حالا مخاطبین این فرد، ممکن است بخواهند سر کلاس درس او در حوزه‌ی آن تخصص بنشینند یا این‌که از او به‌عنوان مشاور استفاده کنند. و همین‌جا است که بسیاری از افراد ظاهر‌الصلاح برای رسیدن به هدف‌های‌شان سراغ دروغ‌گویی می‌روند …

شیوه‌های اغراق و دروغ‌گویی عامی که در هر دو مورد دیده‌ام، این‌ها بوده‌اند:

۱- نوشتن تجربیات کاری بی‌ربط یا بسیار کم‌رنگ به‌عنوان تجربیات کاری فوق‌العاده ارزش‌مند و مرتبط: مثلا دوست من که بالاتر اشاره کردم کارش مدیریت تولید بود و می‌خواست وارد حوزه‌ی مدیریت منابع انسانی شود. بنابراین در رزومه‌اش تمام تجربیات مدیریت تولید را با توجیه این‌که “خب تو کارم مدیریت نیروها هم با من بود” در نرم‌افزار محترم ورد Replace All کرد و بعد البته در مصاحبه‌ با یک شرکت معظم گیر افتاد!

۲- رزومه‌سازی: در همین محیط وب فارسی، فردی را می‌شناسم که بدون داشتن تجربه‌ی یک ثانیه کار در یک سازمان واقعی، مدعی است به‌ترین مشاور مدیریت دنیا است! و البته شما در رزومه‌ی این فرد، نه نشانی از تحصیلات ایشان می‌بینید و نه نشانه‌ای از تجربیات کاری‌شان. چیزی که وجود دارد، صرفا مجموعه‌ای است از ویژگی‌های یک مشاور خوب و باتجربه! حالا این‌که این ویژگی‌ها چگونه به‌دست آمد‌ه‌اند، ظاهرا اهمیتی ندارد!

۳- اغراق در قسمت آموزش‌ها: بارها در همین وبلاگ گفته‌ام که در قسمت آموزش‌‌ها در رزومه‌تان، به‌تر است صرفا دوره‌هایی را بنویسید که برای‌شان مدرک معتبر دارید و تازه آن هم نه همه‌ی دوره‌ها. به‌تر است دوره‌های مهم‌تر را بنویسید: دوره‌هایی که واقعا شما را در یک حوزه‌ی خاص متخصص کرده‌اند! مثلا کسی با گذراندن دوره‌ی مبانی برنامه‌ریزی استراتژیک، استراتژیست حرفه‌ای نمی‌شود. علم تخصصی (که تازه در عمق آن هم حرف بسیار است) یک چیز است و تخصص چیز دیگر.

۴- اغراق در قسمت مهارت‌ها: یادم هست هم‌کار محترمی داشتیم که مطابق رزومه‌اش تمام زبان‌های برنامه‌نویسی دنیا را به‌صورت حرفه‌ای بلد بود. حالا این‌که سهل است؛ ایشان در تمامی حوزه‌های علم مدیریت هم دانش و تخصص داشتند. اما در عمل … بگذریم. معمولا فاجعه‌ترین بخش رزومه‌های ما همین بخش است. جایی که فکر می‌کنیم مهم‌ترین بخش رزومه است و بنابراین به هر شکلی که شده، تلاش می‌کنیم خودمان را این‌قدر آدم خفنی (!) جا بزنیم که کارفرما چاره‌ای جز استخدام ما نداشته باشد. چه کسی به‌دنبال یک آدم چند تخصصی نیست که از استراتژی، منابع انسانی، مدیریت تولید، مدیریت کیفیت، آی‌تی و هزار تا مهارت دیگر هم‌زمان سر در می‌آورد!؟

خوب متأسفانه باید به عرض‌تان برسانم که برای کارفرماهای حرفه‌ای، مثل روز مشخص است که چنین فردی در هیچ حوزه‌ای متخصص نیست. این‌جور کارفرماها به‌جای نگاه کردن بخش مهارت‌های رزومه‌ی شما، به سایر بخش‌های رزومه‌ی شما (به‌خصوص بخش تجربیات کاری‌تان) توچه بیش‌تری می‌کنند. این را مخصوصا به دوستان جوان‌ترم توصیه می‌کنم که تازه قصد دارند وارد بازار کار شوند. نوشتن ده‌ها مهارت مختلف و متناقض، به استخدام شدن هیچ کمکی نمی‌کند. به‌تر است به‌جای این کار، روی چند مهارت خاص متمرکز شوید و حتی اگر تجربه‌ی کاری مشخصی در آن حوزه ندارید، سعی کنید از راه‌های دیگری که می‌شود، به کارفرما نشان دهید که در راه کسب یک تخصص، دانش‌جو هستید! مثلا برای یک فارغ‌التحصیل جوان، نوشتن پروژه‌های درسی دانشگاهی مهم‌اش یا تجربیات دوران کارآموزی‌اش مهم است. یا اگر مقاله‌ی تخصصی را در جای معتبری چاپ کرده‌اید، خوب است که در رزومه‌تان به آن اشاره کنید. ضمنا فراموش نکنید که برخی مهارت‌ها در دل مهارت‌های دیگر مستتر هستند؛ مثلا یک تحلیل‌گر کسب و کار خوب، طبیعتا باید مصاحبه‌کننده‌ی خوبی باشد یا در مستندسازی عالی باشد!

بنابراین برای هزارمین بار: در رزومه نوشتن خالی‌بندی و اغراق نکنید. حواس‌تان باشد که آرزوها و رؤیاها در رزومه جایی ندارند. رزومه، چیزی نیست جز خلاصه‌ای از آن کارهایی که تا به‌امروز به‌شکل موفق انجام داده‌اید و دستاوردهایی که به آن‌ها رسیده‌اید. 

(منبع عکس)