افکار بزرگ، ریشه در قلب آدمی دارند.
لوک دو کلاپیر
افکار بزرگ، ریشه در قلب آدمی دارند.
لوک دو کلاپیر
“مویس سعی داشت که یک سبک خاص را پیاده کند؛ ولی هیچوقت مشخص نشد که این سبک و روش دقیقا چی است. در نهایت یک جو منفی ایجاد شد. زمان فرگی جو همیشه مثبت بود. بهآرامی بازیکنها را از دست داد. من از بازی زیر نظر وی لذت نبردم. تاکتیکهای مویس اغلب به سردرگمی و افکار منفی منتهی میشد. همیشه تاکتیکها دربارهی متوقف کردن حریف بود. ما برای نباختن به زمین میرفتیم. او روحیهی یک باشگاه کوچک را به الدترافورد آورد. بزرگترین سردرگمی در مورد نحوهی کار کردن ما با توپ بود. اغلب میگفت که توپهای بلند ارسال کنیم. بعضی بازیکنها احساس میکردند که بهاندازهی کل دوران بازیشان توپ بلند ارسال کردند. بعضی وقتها تاکتیک اصلی ما ارسال توپهای بلند و سانتر از جناحین بود. آبروریزی بود. در بازی خانگی جلوی فولهام ۸۱ سانتر داشتیم. من فکر می کردم که چرا ما این کار را میکنیم؟ اندی کارول که برای ما بازی نمیکند. کل سبک کاریش برای ما بیگانه بود. بقیهی اوقات خواهان پاسهای کوتاه زیاد بود: «امروز میخوام ۶۰۰ پاس بدید. هفتهی پیش فقط ۴۰۰ تا پاس دادید.» کی اهمیت میدهد؟ من ترجیح میدهم که روی ۱۰ تا پاس، ۵ تا گل بزنم!” (ریو فردیناند در مورد دوران مربیگری مویس در منیونایتد؛ اینجا)
پیش از این دربارهی اهمیت طراحی و اجرای یک فلسفهی رقابتی و مدیریتی اثربخش توسط مدیران در سازمانها نوشتهام. جالب اینکه مثال مورد بررسی در این مورد، لوئیس فنخال بود که پس از مویس سرمربی منچستر یونایتد شد. حالا با خواندن حرفهای جالب ریو فردیناند در مورد دوران حضور مویس در الدترافورد بیش از هر چیزی میتوان به این باور رسید که چالش اصلی منیونایتد در دوران پسافرگی بیش از هر چیز شکلدهی به یک فلسفهی رقابتی جدید است. چیزی که مویس نتوانست از پسِ آن برآید و حالا توسط فنخال در حال ساخته شدن است تا بعد از آن تیم (احتمالا) بهدست “گیگز”ی برای شروع یک دوران جدید طولانی حضور یک مربی در “تئاتر رؤیاها” سپرده شود.
حرفهای فردیناند برای من از این جهت جالب است که شرح کاملی از مشکلاتی را ارائه میدهد که نداشتن یک فلسفهی مدیریتی مشخص بر سر سازمان میآورد. با بررسی این مشکلات به سه اصل کلیدی زیر برای موفقیت در طراحی و اجرای فلسفهی رقابتی مشخص میرسیم:
۱- اصول فلسفهی رقابتیتان پیش از آغاز کارتان در سازمان مشخص کنید: فردیناند میگوید که مویس میدانست سبک خاصی باید داشته باشد؛ اما حتی خودش هم نمیدانست که این سبک خاص چیست! مویس تلاش میکرد با آزمون و خطا این فلسفه را در میدان عمل شکل دهد؛ کاری که نشدنی است!
۲- فلسفهی رقابتیتان را براساس شایستگیهای تیم و تاریخچهی سازمان مورد نظر و البته دانش و تجربهی خود شکل دهید: از حرفهای فردیناند برمیآید که مویس تلاش کرده بود تا فلسفهی جدید منیونایتد را براساس تجربهاش در تیم اورتون شکل دهد که از هر لحاظ با تیم بزرگی مثل منیونایتد متفاوت بوده است. دانش و تجربهی مدیر برای طراحی یک فلسفهی رقابتی جدید حتما بهکار میآیند؛ اما زیر و رو کردن ماهیت کاری سازمان بدون تغییر در افکار و ابزار تقریبا نشدنی است (فراموش نکنید که مویس هیچ خرید بزرگی هم انجام نداد!)
۳- فلسفهی رقابتی باید در ذهن و قلب کارکنان ثبت شود: بازیکنان منیونایتد در هر تمرین و در هر بازی با روش جدیدی از بازی مواجه میشدند و واقعا نمیدانستند که تیم قرار است چگونه بازی کند. وقتی ثبات در ذهن مدیر وجود نداشته باشد و خود مدیر هم نداند که از کارکناناش چه میخواهد، نباید انتظار داشت که سازمان هم بتواند مسیر مشخصی و باثباتی را بهسوی موفقیت طی کند.
در دوران امروز شاید کمتر مدیر و پژوهشگر عرصهی مدیریت در اهمیت وجود فلسفهی رقابتی و مدیریتی روشن و اثربخش برای موفقیت سازمان تردید داشته باشد. بهتر آنکه از تعاریف بگذریم و قدم در راه پرخطر اجرا بگذاریم! خوب است که بهعنوان مدیر یک سازمان، یک شرکت و حتی یک واحد سازمانی همین امروز شکلدهی فلسفهی مدیریتی خود و تلاش برای اجرای آن را آغاز کنید.
پیش از شروع:
زندگی، سلامت و کار حرفهای:
ایسنا – آیا بیانگیزگی دلیل زیستی دارد؟
جعبه سیاه بدجنس (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی)
۱۱ تفاوت آدمهای مشغول با آدمهای خلاق ـ شبکه
۱۰ نمونه از بزرگترین حسرتهای افراد در زندگی شغلی – دیجیاتو
۹ عبارتی که به زبان آوردنشان در محل کار، شما را غیرحرفهای جلوه خواهد داد ـ دیجیاتو
مدیریت کسبوکار:
نگاهی پدیدارشناختی به طرح و مجری ـ دکتر بابک علوی
آیا مدیران بازاریابی برای شرکتها واقعا سودآورند؟
تأثیر برخورد مدیران بر بهرهوری سازمان
مدیران ماندگار جاناتان ایو، طراح معروف برند اپل
تجاریسازی و تحلیل و توسعهی کسبوکار:
کسب مهارت در استراتژیپردازی (عالی! بهترین مطلب هفته.)
نقاب سادگی بر پیکر آشفتگی؛ اپل چگونه در حال بدنام کردن «طراحی» است؟ ـ دیجیاتو
۵ آیتمی که وجودشان در هر طرح کسب و کاری حیاتی است ـ دیجیاتو
تحلیل و ارایه دادههای فروش – قسمت چهارم ـ دیتا پارتنرز
بازاریابی مدرن با مدلهای جدید کسبوکار
اقتصاد، تأمین مالی و سرمایهگذاری:
رییس کل بانک مرکزی، سر میز بانکداران اروپایی – آمریکایی چه گفت؟ / بازگشایی سوئیفت از زبان سیف
اقتصاد آنلاین – تداوم دستانداز مالی در کسبوکار
اقتصاد آنلاین – رتبه اعتباری ایران بهبود پیدا کرد
مخترع بیتکوین نامزد جایزهی نوبل اقتصاد میشود
فناوری، رسانههای اجتماعی و بازاریابی دیجیتال:
چگونه برند خود را در فضای مجازی معرفی کنیم
مجموعه داستانهای علمی تخیلی «چشماندازهای آینده» با حمایت مایکروسافت منتشر شد ـ دیجیاتو
مردم کدام شبکه اجتماعی را میپسندند؟ – ایستنا
گوگل اکنون می تواند اپلیکیشن ها را روی موبایل شما استریم کند – دیجیاتو
علیرضا خمسه از آن دست بازیگرانی است که از او خاطرات شیرینی بهخاطر داریم. از “هشیار و بیدار” تا “پایتخت” بر ما هم همانند این کمدین مونقرهای این روزها هم عمری گذشته است … حرفهای علیرضا خمسه در مصاحبه با روزنامهی “بهار” بسیار خواندنی هستند:
ـ چطور این روحیه کودکانه و شادمانی را در خودتان زنده نگه داشتهاید؟ آیا راهکار خاصی وجود دارد؟
زنده نگه داشتن این حس نیاز به یک جهانبینی و نگرش دارد و آن چیزی جز امید به تغییر و اصلاح، امید به حاکمیت خیر و خیرخواهی و امید به آینده نیست.
ـ کدام عامل باعث شد تا بتوانید دنیای کودک و نوجوانان را درک کنید؟ حرفه بازیگریتان به شما کمک کرد یا تحصیلاتتان در زمینه روانشناسی؟
این مسئله به شناخت بازمیگردد. شما میتوانید یک پزشک باشید، اما از جهان کودکان شناخت درستی داشته باشید و اگر یک رفتگر یا آهنگر هم باشید، همین شناخت را داشته باشید. درعینحال میتوانید یک روانشناس یا بازیگر باشید، اما شناختی از دنیای کودکان نداشته باشید. از طرفی این درک از امید به آینده و سازندگی شکل میگیرد و کسانی که به ساختن روزهای بهتر رسیدهاند بهاین شناخت رسیدهاند. این شناخت یعنی درک ضرورت آینده.
ـ چطور در اجرای نقشهایتان خلاقانه و ایدهپردازانه عمل میکنید و به آنها بعد میدهید؟
ارائه ایده متناسب با هر نقش یعنی حضور شش دانگ داشتن سر کار. وقتی شما سر کار حضور تام و تمام دارید، جسم و روح و خلاقیتتان هم دراختیارکار قرار میگیرد. خیلی از همکارهای ما فقط چند دانگ از حضورشان را با خود سر کار میآورند. نسل جدید بهدلیل غیبت آموزش اینگونه عمل میکنند و متاسفانه انضباط در کار به نسل بعد منتقل نشده است. آن چیزی که ما قدیمیترها بهعنوان یک اصل در تئاتر آموختیم.
ـ خود شما کدام نقشتان را بیشتر دوست دارید و در ذهنتان باقی مانده است؟
من خیلی در گذشته یا آینده سیر نمیکنم. من مثل بچهها درحال به سر میبرم و بر این اساس، آن کاری را که درحالحاضر انجام میدهم بیشتر دوست دارم.
خوشبختی چیزی است که شاید نشود از آن صرفنظر کرد؛ حتی اگر بهندرت رد پایی از آن را در این دنیا ببینیم …
ناتالیا گینگزبورگ؛ میکلهی عزیز
در طول سالیانی که از عمر گزارهها میگذرد، ایمیلهای بسیاری از دوستان جوانترم دریافت کردهام که از من برای هدفگذاری و حرکت در مسیر رسیدن به رؤیاهایشان کمک خواسته بودند. البته من کمتجربهتر و بیمایهتر از آن هستم که بتوانم در این زمینه برای دیگران نسخهای بپیچم؛ اما در حدی که توانستهام پاسخهایی به این دوستان دادهام. از این بهبعد هر از گاهی از میان این پاسخها یکی را برای انتشار در گزارهها برمیگزینم. امیدوارم ایدههای مطرح شده در این متنها برای خوانندگان عزیز مفید باشد.
این متن در پاسخ دوست جوانی نوشته شد که دوست داشت از هنرش در زمینهی عکاسی و گرافیک برای خلق شغل رؤیاییاش استفاده کند و حالا با اندکی حک و اصلاح در گزارهها منتشر میشود:
سلام 🙂
۱- اولین و مهمترین نکته: موفقترین آدمهایی که من میشناسم، کسانی هستند که جایی از زندگی یک ریسک بزرگ کردهاند، سختیهایش را تحمل کردهاند و به یک موفقیت بزرگ رسیدهاند. خود من چند سال پیش شرکتی را که در آن میتوانستم معاون مدیرعامل شوم رها کردم و یکی دو ماهی بیکار بودم. اما مدتی بعد ریسکی که کردم جواب داد و به هدفی که داشتم رسیدم: من شغلم مشاوره به مدیران است. میخواستم بتوانم توان کارشناسیام را مستقیم به مدیران بفروشم و برای خودم کار کنم. خیلی زودتر از چیزی که خودم فکر میکردم به هدفم رسیدم. 🙂
۲- در نکاتی که نوشتهاید یک نکتهی مهم وجود داشت: اینکه نگران تأثیر نیازهای مالی روی زندگیتان هستید. من میخواهم بگویم که اگر چه نیازهای مالی قطعا جزو اولویتهای زندگی هر فردی در کار کردن هستند؛ اما نباید از ترس آنها تصمیم به رها کردن رؤیاهایمان بگیریم. ممکن است بهصورت مقطعی فشارهایی را تحمل کنیم؛ اما اگر واقعا به موفقیت امیدوار باشیم و اگر در حوزهای کار بکنیم که هم تخصصش را داریم و هم علاقهاش را؛ آن وقت موفقیت خیلی زود از راه میرسد.
۳- شما در گذشته در رشتهی خودتان موفقیتهای بسیاری داشتهاید. در دانشگاه خوبی درس خواندهاید. هنرمندید! از همه مهمتر اینکه هنوز بسیار جوانید. خیلی چیزها را میتوانید تجربه کنید. همهی ما نقاط قوتی داریم که خاص خود ما است. بنابارین داشتههایتان را مرور کنید! همهی اینها میتوانند خمیرمایههای ظهور یک هنرمند بسیار موفق باشند که برای خودش کار میکند و کاری را هم انجام میدهد که دوستش دارد.
۴- جمعبندی نکات یک و دو و سه: من از وضعیت زندگی شما بیخبرم؛ اما احتمالا ارزشش را دارد که ریسک کنید و مدتی را آنطوری که دوست دارید زندگی و کار کنید (به اولویت زندگی بر کار هم توجه کنید.) من خودم در آن یک ماه و اندی بیکاری بعد از سالها تلاش شبانهروزی واقعا همانطوری که دوست داشتم زندگی و کار کردم. از زندگیام حسابی لذت بردم. فشار عصبی ناشی از کار از دوشم برداشته شد و به این ترتیب بسیاری از مشکلات جسمیام نیز حل شدند! در این دورهی بیکاری، گزینههای بسیاری را برای آیندهی زندگیام کشف کردم که قبلا ـ چون زندگیام و تفکرم کارمندی بود ـ آنها را نمیدیدم. طبیعتا در آن دوره درآمدی نداشتم (و واقعا اواخرش دیگر احساس خطر میکردم!)؛ اما آن دوره مثل کلاس درسی بود که من را برای یک سال سرشار از موفقیت آماده کرد.
۵- البته نباید فراموش کنید که ریسکپذیری تمام ماجرا نیست و تنها تصمیمی سخت برای شروع یک مسیر طولانی است! وقتی که در جهت دلخواهتان در زندگی بهراه افتادید باید بتوانید هم فرصتسازی بکنید و هم از فرصتها استفاده کنید. مثلا مدت کوتاهی با یک آژانس عکاسی یا تبلیغاتی بهصورت مجانی کار کنید تا کیفیت عکسهایتان را ببینند و بعد با شما قرارداد همکاری امضا کنند. یا در چند مسابقهی عکاسی شرکت کنید و برنده شوید تا اسمتان به گوش آدمها آشنا بشود. حتی میتوانید یک سایت اینترنتی (بهسادگی یک وبلاگ) تأسیس کنید و در آن در مورد تخصصتان بنویسید یا عکسهایتان را بگذارید (اینطوری هم به علائق تئوریکتان میرسید و هم به علائق عملیتان!)
۶- ریسکپذیری همراه با فرصتسازی و فرصتجویی اگر چه شرط لازم موفقیت هستند؛ اما شرط کافی نیستند. شرط کافی خیلی خیلی سادهتر از این حرفهاست: همین امروز شروع کنید و دست بهعمل بزنید. حالا این شروع کردن میتواند خیلی ساده صرفا از “فکر کردن” و “تحلیل شرایط” شروع شود. اما نباید در همین مرحله توقف کنید. کمکم سعی کنید روزانه بخشی از زمانتان را به کارهایی که دوست دارید انجام دهید، تخصیص بدهید. میتوانید کارتان را کمکم از تماموقت به نیمهوقت یا ساعتی تقلیل دهید و به جای آن، روی کارهای مورد علاقهتان تمرکز کنید. مطمئنم خیلی زود راه پول درآوردن از کارهای مورد علاقهتان را هم پیدا خواهید کرد …
۷- همین اواخر جایی خواندم که فرمول زندگی موفق اینگونه است:
زندگی موفق = قطعیت + رؤیا + واقعیت
اگر چه واقعیت در اختیار ما نیست و بسیار مهم است؛ اما پذیرش واقعیتهای تلخ و شیرین زندگی، هنوز میتوان رؤیاها را به قطعیت رساند!
برایتان در رؤیابینی و رؤیاسازی در مسیر آیندهی زندگیتان آرزوی موفقیت دارم.
” ـ چطور با لحظات مشکل مواجه میشوی؟
ـ با آرامش. همیشه سعی میکنم که تعادل داشته باشم. دوست ندارم که در لحظات خوب در اوج باشم و در لحظات مشکل در قعر. سعی میکنم که از لحظاتی که دارم لذت ببرم.” (کیلور ناواس؛ اینجا)
کیلور ناواس در مصاحبهاش از لحظات پراضطرابی گفته که در شب آخر پنجرهی نقل و انتقالات تابستانی فوتبال منتظر جابهجایی با داوید دخیا دروازهبان منچستر یونایتد بود. این انتقال البته سرانجام صورت نگرفت؛ اما میشود حدس زد ناواس ـ ستارهی درخشان این فصل رئال ـ چه لجظات سختی را پشت سر گذاشته است. او حالا گفته که چطور آن شب سخت را گذراند:
واقعیت این است که همانطور که کیلور گفته غلبه بر اضطراب و لحظات سخت زندگی راز عجیبی ندارد: در زندگی لحظه کن! همهی ما در زندگیمان بارها با لحظات پرتنش مواجه شدهایم؛ لحظاتی که در آنها نامشخص بودن آینده و انتظار کشیدن، استرس عجیبی را بر ما تحمیل کرده است (خود من شخصا ذهن ناآرامی دارم که همواره در این لحظات، ناخودآگاه به بدترین اتفاقات ممکن فکر میکند و خدا را شکر همیشه هم بهترین اتفاق ممکن رخ داده است!) اما وقتی کاری از ما برنمیآید فکر کردن به آن اتفاقات احتمالی و پیامدهایشان، نتیجهای جز سختتر کردن زندگی ندارد! بهتر است برای رسیدن به آرامش این لحظات را با مشغول شدن به کارهایی که از آنها لذت میبریم بگذرانیم تا حواسمان هم از آن موضوع استرسزا پرت شود؛ مثل: کتاب خواندن، گوش دادن به موسیقی، فیلم دیدن و حتی خواب!
پیش از شروع:
زندگی، سلامت و کار حرفهای:
کسب و کار و مهارت (وفا کمالیان؛ رفتار سازمانی)
هشت فرمان برای مقابله با اضطراب
۱۰ عادت مدیران موفق که باید سرلوحه کارهای خود قرار دهید ـ فارنت
۱۰ توصیه برای شروع یک روز کاری فوقالعاده
مدیریت کسبوکار:
سه دلیل برای بازگشت دوبارهی شرکتهای مادر متنوع
راهنمای گوگل برای شناسایی ویژگیهای مدیریت موفق در سازمان شما ـ دیجیاتو
متخصصان فردگرا؛ موانع افسارگسیخته
گامهای اجرایی مدیریت بحران در سازمان
تجاریسازی و تحلیل و توسعهی کسبوکار:
طبقهبندی روشهای قیمتگذاری محصولات ـ دیتاپارتنرز
چگونه ایده بزرگ خود را به محصول تبدیل کنیم؟
چگونه کسب و کار کوچک خود را در اوج مشکلات به سوی رشد سوق دهیم؟ ـ دیجیاتو
قوانین شش گانه شرکت ۱٫۷ میلیارد دلاری سازنده کلش آو کلنز ـ دیجیاتو
۱۰ عادت کاری نامناسب که پیش از اقدام به کارآفرینی باید کنار گذاشته شوند ـ دیجیاتو
اقتصاد، تأمین مالی و سرمایهگذاری:
پنج اشتباه صاحبان تجارتهای کوچک در جریان مالی ـ ایکامیت
اقتصاد آنلاین – سهم بهرهوری از رشد اقتصادی ۲٫۲درصد شد
ایرانیان روزانه ۲ ساعت و ۴۶ دقیقه فعالیت شغلی دارند ـ ارانیکو
بسته ایران برای بازار نفت – ارانیکو
اقتصاد آنلاین – نقدینگی ۸۷۲ هزار میلیارد تومان شد
فناوری، رسانههای اجتماعی و بازاریابی دیجیتال:
بازاریابی دیجیتال چه چیزی هست و چه چیزی نیست؟ ـ مصطفی لامعی
برندسازی اینترنتی برای کالاها ـ وببرندینگ
جعلی یا واقعی ۵ نکته بازاریابی موثر برای پخش کردن ویدئوها ـ فرصت امروز
بهرهوری از واژههای زیبا و دوستداشتنی و پرکاربرد این روزها است. بهرهوری حلال بخش عمدهای از مشکلات اقتصادی و کسب و کاری و حتی اجتماعی و فردی کشور دانسته میشود. همهجا سخن از پایین بودن بهرهوری است. مدیران از بهرهوری پایین نیروی انسانی خود شکایت دارند. در مقابل کارشناسان و کارمندان نیز همهی مشکلات را بر گردن نظامهای ضعیف سازمانی، در دسترس نبودن منابع مورد نیاز، تصمیمات اشتباه مدیران و چیزهایی شبیه اینها میاندازند. اما این بهرهوری چیست که همه به دنبالش هستند و هیچوقت نیست یا اگر هست کم است؟
بهرهوری را میتوان “انجام درستِ کارهای درست” تعریف کرد. در واقع بهرهوری مساوی است با اثربخشی (انجام کار درست) بهعلاوهی کارایی (انجام درست کار.) با چنین تعریفی میتوان ایدههایی در مورد جلوههای بهرهوری در دنیای واقعی کشف کرد. یک نکتهی بسیار مهم که نباید فراموش کنیم این است که بهرهوری با همین تعریف در حوزهی زندگی شخصی هم مثل دنیای کسب و کار معنادار است. ما در زندگی شغلی و شخصیمان نیازمند این هستیم که کارهای درست را بهشیوهای درست انجام دهیم. با چنین برداشتی از بهرهوری است که مشخص میشود بهرهوری در واقع یک سبک زندگی است که باید خودمان در پیش بگیریم و در واقع خیلی هم به سازمان و مدیراناش ارتباطی ندارد!
اما شاید برای بهتر درک کردن مفهوم بهرهوری در زندگی شخصی و شغلی بد نباشد چند باور نادرست در مورد بهرهوری فردی را با هم مرور کنیم:
۱- بهرهوری بهمعنی زیاد کار کردن نیست؛ اگر چه زیاد کار کردن در دورهی زمانی کوتاهی شما را بهرهورتر خواهد کرد!
۲- شلوغ بودن سر شما بهمعنی بهرهوری نیست!
۳- اینکه حس میکنید بهرهوری دارید، بهمعنی این نیست که بهرهور هستید!
۴- بهرهوری بهمعنی حذف زمان استراحت و زندگی شخصی نیست!
۵- بهرهوری بهمعنی این نیست که همیشه در حال برنامهریزی کردن باشیم: کار کردن مهمتر است!
پ.ن.۱٫ این مطلب پیش از این در خبرنامهی ایمیلی کار حرفهای راهکاو منتشر شده است. برای ثبتنام و دریافت مطالب این خبرنامه به سایت راهکاو مراجعه فرمایید.
پ.ن.۲٫ رونوشت به خودم در همین روزها. 🙂
وقتی برای زندگی تصمیم بگیری، برای مرگ هم تصمیم گرفتهای …
یوستاین گرودر؛ دختر پرتغالی