میوه در گیاه رشد می‌کند و شعر در شاعر
این دو هم‌دیگر را کامل می‌کنند
معمولا شعر برای من
با ترانه‌ای از راه می‌رسد و غالبا غمگین
چرا که شاعران ذات اندوه‌گین جهان‌اند
تنها شاعران‌اند که از ماقبل تاریخ
چیزهایی را به یاد می‌آورند
هنوز در انبوهی درختان
رفتار مرموز پرنده‌ای دیده می‌شود
که آدمی را وا می‌دارد
تا از درخت بالا رود
انسان وجود منتظری است
شاید در انتظار خیالی
که هنوز بشود در آن غرق شد …
زنده‌یاد غلام‌رضا بروسان