من و یک جاده‌ی چشم به راه
جاده‌ای از شب، تا خلوت ماه
آخرین خانه‌ی این جاده تویی
اتفاقی که نیفتاده تویی …
سهیل محمودی
پ.ن. و اضافه می‌کنم اتفاقی که نخواهد افتاد هم، خودِ تویی! 🙁
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2532 پستمطالب مرتبط
با تیشه بیشه را نمی‌توان از ریشه کند حتی فرهاد هم اگر باشی ـ به شیرین‌کاری یا بی‌گاری ـ تنها می‌توانی قلبی […]
شعر زیر از سال‌هایی که زیاد رادیو ورزش گوش می‌کردم به یادم مانده و یادم هست چه‌قدر هم از آن لذت می‌بردم. […]
دارم کافکا در کرانه ی هاروکی موراکامی را می خوانم و لذت می برم. فضای غریب قصه و تفسیرهای نفس‌گیر موراکامی از […]
امشب داشتم شعر «حافظ» فریدون مشیری عزیز را در وصف آن بزرگ‌مرد راه عشق می‌خواندم. خواندن این بخش از شعر این استاد […]
۳ دیدگاه برای “جاده‌ی چشم به راه”
: )
نبود و نیست که!
باز هم باش و فداکاری کن … آرزوهای مرا یاری کن
باز هم باش
باز هم باش