پست‌های ثابت هفتگی گزاره‌ها

هیچ کاری مثل تعهد ایجاد کردن، برای این‌که آدم مجبور شود آن کاری را که باید بکند انجام دهد، نتیجه‌بخش نیست. حقیقت این است که تنبلی، دست‌اندازهای زندگی و البته بی‌حوصلگی باعث شده بود که مدت‌ها مطالبی را که می‌دانستم باید بخوانم را نخوانم. هر چند شرایط زندگی‌ام این روزها بدتر شده که به‌تر نشده‌؛ اما خوب حداقل فایده‌ی مجموعه پست‌های لینک‌های هفته برای من این بوده که مجبورم کرده به صورت مستمردر طول هفته بخوانم و بخوانم و بخوانم. همین نتیجه‌ی نسبتا خوب، باعث شده تا مدتی در ذهنم به این فکر کنم که چند تا کار دیگر هم باید انجام بدهم که نمی‌دهم و شاید به‌وسیله‌ی این‌جا بشود تعهد انجام آن‌ها را هم در خودم ایجاد کنم. بنابراین از هفته‌ی آینده، علاوه بر انتشار هفتگی پست لینک‌های هفته در پنج‌شنبه شب‌ها، سه پست ثابت هفتگی دیگر هم خواهیم داشت:

  1. شنبه شب‌ها ـ مقاله‌ی هفته: چه مشاور، چه دانشجوی مدیریت، چه هر کار دیگری داشته باشید، باید هر هفته کتاب و مقاله به‌اندازه‌ی کافی بخوانید. کتاب را که من نمی‌توانم یک هفته‌ای بخوانم‌ (!)، اما سعی می‌کنم هر هفته یک مقاله یا پرزنتیشن خوب و عالی (طبیعتا به زبان انگلیسی) را بگذارم. این مقالات یا پرزنت‌ها می‌توانند در مورد موضوعات پایه‌ی علم مدیریت یا IT باشند و ممکن است مباحث جدیدی را در این حوزه مطرح کنند. هر چند تمرکز اصلی‌ام را روی مقالات کلاسیک و اساسی علم مدیریت (به‌ویژه مقالات HBR) می‌گذارم.
  2. دوشنبه‌ شب‌ها ـ ایده‌های هفته: خیلی وقت‌ها از این طرف و آن طرف ایده‌های جالبی را یادداشت می‌کنم که نمی‌شود در قالب یک پست کامل بنویسم‌شان؛ هر چند که وقتی دفترچه‌ی یادداشت‌ام را ورق می‌زنم، هی به من چشمک می‌زنند که: منو بنویس! 😉 برای حل این مشکل، دوشنبه‌ شب‌ها، سه ایده‌ی جالب را این‌جا یادداشت خواهم کرد.
  3. سه‌شنبه شب‌ها ـ پست مربوط به مشاوره‌ی مدیریت و IT: واقعیت این است که من به شدت به حوزه‌ی مشاوره علاقه‌مندم. نوشته‌های پراکنده‌ام تا به امروز این را نشان داده؛ اما فکر می‌کنم در این فضای بی‌در و پیکر مشاوره‌ی مدیریت و IT در ایران لازم است که حتما به صورت هفتگی در این مورد بنویسم. ادعایی ندارم که مشاور خیلی درست و حسابی هستم؛ این کار را برای این می‌کنم که خودم را به خواندن در مورد مشاوره در طول هفته مجبور کنم!

طبیعی است که پست‌های ثابت شبانه‌ی (!) فوق باعث نمی‌شود که رویه‌ی قبلی گزاره‌ها تغییر کند. این‌جا همان جای قبلی است با اندکی افزودنی‌های امیدوارم خوش‌مزه‌تر!

دوست داشتم!
۰

یک سؤال فلسفی: استخدام شوم یا استارت ـ آپ راه بیاندازم!؟

شاید مهم‌ترین دغدغه‌ی هر جوان محصلی، شغلی باشد که بعد از فارغ‌التحصیلی دنبال خواهد کرد. آیا برای یک سازمان بزرگ و پیش‌رو کار خواهد کرد؟ آیا وارد کسب و کار خانوادگی‌اش خواهد شد؟ آیا در حوزه‌ی تخصص خودش فعالیت خواهد کرد یا درسی که خوانده به دردش نخواهد خورد؟ و شاید هم آیا کسب و کار خودش را راه خواهد انداخت؟ اما این تمام ماجرا نیست. افراد شاغل هم در هر نقطه‌ از مسیر شغلی خودشان، با همین سؤالات روبرو هستند؛ این‌که می‌خواهند در سازمان فعلی کارشان را ادامه بدهند یا خیر مهم‌ترین سؤال برای آن‌ها است.

در دنیای امروز فرد پیش از تصمیم‌گیری برای انتخاب شغل، دو مسیر متفاوت شغلی را پیش روی خود خواهد دید: کار کردن برای دیگری و کار کردن برای خود (راه انداختن استارت ـ آپ.) این تصمیم، اولین و مهم‌ترین گام در فرایند جستجوی شغل ودر نتیجه مهم‌ترین سؤال در میان سؤالات مذکور است.

اغلب ما احتمالا ترجیح می‌دهیم برای خودمان کار کنیم تا هم کنترل کارمان را کامل در دست داشته باشیم و هم حاصل دست‌رنج (!) ما به جیب دیگری نرود. خیلی از ما رؤیای روزی را داریم که توانسته باشیم گوگلی، فیس‌بوکی، مایکروسافتی، اپلی و … تأسیس کرده باشیم؛ اما خوب باز هم اغلب ما معتقدیم که: “هنوز زمان‌اش نرسیده! بگذار به وقت‌اش.” اما آیا به این فکر کرده‌ایم که آن روز موعود کی فرا خواهد رسید؟ تصمیم با خود ماست.

خوب حالا اگر خواستیم تصمیم بگیریم که برای دیگری کار کنیم یا خودمان آستین‌ها را بالا بزنیم، به چه معیارهای تصمیم‌گیری باید توجه کنیم؟ مروری می‌کنیم بر این معیارها:

  • پول: حواس‌تان باشد که بیش از ۹۰ درصد استارت ـ آپ‌ها شکست می‌خورند. حقوق‌ها در استارت ـ ـ آپ‌ها معمولا پایین‌تر از میانگین بازار است. پاداش‌ها معمولا به صورت وعده‌ی سر خرمن (یعنی سهام موفق شرکت) داده می‌شوند. بنابراین اگر پول برای‌تان خیلی مهم است و طاقت سختی کشیدن بابت‌اش را ندارید، حقوق‌بگیر شوید نه حقوق بده!
  • مسئولیت: دامنه‌ی مسئولیت‌ها در یک سازمان جاافتاده و در حال کار، مشخص است. معلوم است که باید چه کار بکنید و می‌توانید عملکردتان را هم در مقایسه با همکاران بسنجید. تازه به‌تر از همه معلوم است که کار روزانه‌تان کی تمام می‌شود! در مقابل در استارت ـ آپ‌ها اصلا معلوم نیست که چه کسی باید چه بکند و از آن بدتر، فهرست کارهای لازم الاجرا (To-Do List) هیچ وقت به انتها نمی‌رسد!
  • توازن شغل با زندگی شخصی: در یک سازمان در حال کار، شما هفته‌ای لازم است بین ۴۰ تا ۵۰ ساعت کار کنید. اما در یک استارت ـ آپ حجم کار موجود، کم‌تر از ۸۰ ساعت در هفته نیست!
  • تغییر: در یک کلام باید گفت که اگر دنبال عوض کردن جهان با دستان خودتان هستید، راه‌تان از استارت ـ آپ‌ها می‌گذرد!
  • رزومه‌سازی: اگر دنبال کار گرفتن و جابه‌جا شدن در میان سازمان‌های موجود هستید، به یکی از آن‌ها بپیوندید و کار را شروع کنید. رزومه‌ی یک کارآفرین فقط به درد راه‌انداختن یک استارت ـ آپ جدید می‌خورد!
  • امنیت شغلی: استارت ـ آپ‌ها اغلب شکست می‌خورند؛ اما نگران نباشید. آدم با کیفیت روی زمین نمی‌ماند، می‌رود به استارت ـ آپ‌های دیگر. با توجه به وضعیت فعلی بازار کار، عملا کار کردن در سازمان‌های موجود هم امنیت زیادی به دنبال ندارد. بنابراین در مورد این معیار، تفاوت زیادی وجود ندارد.
  • راضی کردن والدین (!): این خطاب به جوانان جویای نام تازه فارغ‌التحصیل است. اگر می‌خواهید همین که کار کردن را شروع کردید پدر و مادرتان بتوانند به فرزند دسته‌ی گل‌شان جلوی فامیل و دوستان افتخار کنند، استارت ـ آپ‌ها را بی‌خیال شوید!

منبع

دوست داشتم!
۰

در ستایش شادی …

شادی معمولا یک محصول جانبی است؛ چیزی که احتمالا وابسته به سرشت چیزها است و بنابراین می‌تواند درون هر آن چیزی که من می‌شناسم، پنهان باشد. با این حال شادی چیزی نیست که بتوان آن را از زندگی طلب کرد؛ و در نتیجه اگر شما شاد نیستید، به‌تر است نگرانی را در این‌باره کنار بگذارید و به جای‌اش ببینید چه گنجی را می‌توانید از درون این زندگی ناشادِ مایه‌ی افتخارتان به دست آورید.

رابرتسون دیویس

دوست داشتم!
۰

۱۰ واژه‌ای که نباید در رزومه‌تان بنویسید

اغلب اوقات تکرار زیاد هر چیزی باعث از بین رفتن تأثیر آن در عمل می‌شود. کلیشه‌ها مثال بسیار روشنی از این موضوع هستند. رزومه نوشتن هم از این امر مستثنا نیست و به‌تر است برخی واژه‌ها را که همه در رزومه‌های‌شان از آن‌ها استفاده می‌کنند را از رزومه‌مان حذف کنیم. چرا؟ برای این‌که خودمان را در انجام کار متفاوت از دیگران نشان دهیم و نه خودمان را! حواس‌مان باشد برای کارفرمای احتمالی این‌که چه کاری می‌توانیم انجام دهیم مهم است؛ نه این‌که چه کسی هستیم!

بنابراین لطفا ۱۰ واژه‌ی زیر را که طبق تحلیل‌های LinkedIn در رزومه‌های ام‌سال بسیار تکرار شده‌اند، از رزومه‌تان حذف کنید:

  1. تجربه‌ی گسترده
  2. نوآور و خلاق
  3. باانگیزه
  4. نتیجه‌گرا
  5. پویا
  6. ثبت‌کننده‌ی کلیه‌ی سوابق
  7. دارای مهارت کار گروهی
  8. سریع
  9. دارای توانایی حل مسئله
  10. کارآفرین

منبع

دوست داشتم!
۳

کجا کار کنیم!؟(۱)

“یک بار برایان موینیهان مدیرعامل بانک آمریکا در یک گردهمایی عمومی شرکت گفت که عاشقِ بردن است. چه کسی دوست دارد برای سازمانی کار کند که حتا نمی‌خواهد امتحان کند که چگونه خود را از دیگر سازمان‌ها متفاوت کند و به‌واقع خود را یکتا سازد!؟”

از خلال گفتگو با یک کارمند بانک آمریکا

پ.ن. قبل‌تر نوشته‌ای داشتم با عنوان معیارهای سنجش کیفیت زندگی کاری که در آن مدلی را برای تصمیم‌گیری در مورد محل کار معرفی کرده بودم. در تکمیل آن پست، این مجموعه پست‌ها به چنین نقل قول‌هایی می‌پردازد تا ببینیم یک سازمان ایده‌آل برای کار کردن چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

دوست داشتم!
۰

لینک‌های هفته (۱۹)

پیش از شروع سه نکته:

  1. لینک‌هایی که به نظرم باید حتما و تحت هر شرایطی خوانده بشوند را با رنگ قرمز از سایر لینک‌ها متمایز می‌کنم.
  2. برای دیدن لینک‌های کلیه‌ی قسمت‌های قبل، می‌توانید به این‌جا مراجعه بفرمایید.
  3. این مجموعه پست‌ها در حکم یک دفترچه‌ی یادداشت مطالب مهم برای من هستند. اگر لینک اخبار را هم می‌گذارم، برای این است که به نظرم برخی اخبار حداقل تیترشان باید توسط کسانی که در حوزه مشاور‌ه‌ی مدیریت و آی‌تی فعال هستند، دیده شوند. بنابراین اگر تعداد لینک‌ها زیاد هستند، اولا ببخشید و ثانیا این‌که حداقل به تیترها نگاهی بیاندازید؛ ضرر نمی‌کنید!

با این توضیحات لینکهای هفته را مرور می‌کنیم:

مدیریت:

احسان اردستانی این هفته پستی نوشت تحت عنوان آداب ایمیل درباره‌ی چگونه ای‌میل زدن در محل کار. این پست منجر به پست آیا “عصر ایمیل” به آخر خط رسیده است؟ آیدین کسایی و پست چگونه یک Email را طوری بازنگری کنیم که دیگران آن را بخوانند در گزاره‌ها شد.

هم‌چنین روایت احسان را از کنفرانس مدیریت امسال در کنفرانس مدیریت و پست های کنفرانس (۱) – سرچ در اینترنت بخوانید.

آقای زاکربرگ ۲۶ ساله (ایرانی‌اش را می‌توانیم داشته باشیم!؟) و کار مورد علاقه بعد از ۳۰ سال (امیر مهرانی)

مدیریت پروژه با طعم هدفمندی یارانه ها (پیشنهاداتی برای کاهش هزینه‌های پروژه‌ها) و فعالیتهای پس از جلسه (مهدی عرب عامری)

جوجه ی برتراند راسل (در تحقیق فقط حواس‌تان به متغیرهای اصلی نباشد. گاهی اوقات متغیرهای فرعی و تعدیل‌کننده مهم‌ترند!) (نیام یراقی)

ارتقای تصادفی یا هردنبیلی*؟ و تصمیماتی که احساسی نبود (آیدین کسایی)

چگونه در شرایط بحرانی تصمیم بگیریم؟ (وبلاگ همینا)

حضور زنان در سمت‌های مدیریتی (” تحقیقات داخلی در شرکت HP نشان داد که زنان تنها زمانی که فکر می‌کنند ۱۰۰ درصد معیارهای لازم را دارند، درخواست شغل می‌دهند؛ در حالی که مردان اگر احساس کنند ۶۰ درصد شرایط لازم را دارند، تقاضای کار می‌دهند.”)

به بهانه حذف دوباره دایی از فوتبال ایران (علی دایی که برگشت؛ اما یک جمله‌ی شاه‌کار داشت مازیار ناظمی عزیز در این متن: “من روزگاری دایی را یک نخبه می دانستم و دلم می خواست با افق فکری بلندش حداقل نیم قرن ! جلوتر از این فوتبال ایرانی حرکت کند و نقشی تعیین کننده برای توسعه این فوتبال داشته باشد ولی افسوس که او هم مثل من و تو ، فقط خودش را دید.“)

مورد کاوی نرم‌افزار کد باز: راه نجات یا خودکشی؟ (“در همه صنایع، سازمان‌هایی هستند که رویکردشان به مشتریانشان بیشتر از همه به تعریفشان از موفقیت برمی‌گردد.
برای مثال، صنعت تلفن همراه را در نظر بگیرید. برای Apple موفقیت در قدم اول توانایی تعریف کردن یک تلفن عالی است و آیفون یک قطعه زیبا از تکنولوژی است که با قیمت زیادی در دسترس عموم است. ولی این سازمان در سال ۲۰۰۷ تنها ۴ میلیون از این گوشی‌ها را فروخت. در حالی که نوکیا در سال ۴۰۰ میلیون تلفن می‌فروشد. چرا که تعریف نوکیا از موفقیت بزرگ‌ترین تولیدکننده تلفن همراه بودن در دنیا است. سازمانی با این تعریف مسلما می‌خواهد محصولاتش را به هر چقدر بازار بزرگ‌تری که امکان دارد بفروشد.”)

بازاریابی ۵ عامل مهم بازاریابی (به ترتیب چرا، چه کسی، چی و چه موقع و کجا!)

مشاوره‌ی مدیریت:

مهارت‌های برنامه‌نویسی (“ناگفته پیدا است که یک مشاور هم باید چنین قابلیت‌هایی را داشته باشد؛ البته با تعریفی دیگر!”)

ادغام بخش مشاوره‌ی IT زیمنس و شرکت مشاوره‌ی Atos و ایجاد بزرگ‌ترین شرکت مشاوره‌ی IT اروپا

فناوری اطلاعات:

۱۰ پیش‌بینی؛ صنعت آی‌تی در سال ۲۰۱۱

بهترین مدارک بین الملی آی تی در سال ۲۰۱۰ و ده گجت خوش اقبال که در سال آینده میلادی می درخشند و (مهرداد نایب)

چند پست عالی دکتر مجیدی عزیز در یک پزشک: بررسی آماری واژه‌های پنج میلیون کتاب با محصول جدید گوگل، تبلت چگونه زندگی مجازی شما را متحول می‌کند؟! تجربه شخصی من از کار با «گلکسی تب» (الان جو گرفت برم بخرم!) و ۱۰ پیشبینی در مورد رسانه‌ها در سال ۲۰۱۱

فاینشنال تایمز منتشر کرد ارزشمندترین شرکت‌های تکنولوژی جهان

۱۵ شکست بزرگ فناوری ۲۰۱۰

پیش بینی جدال فیس بوک و گوگل در سال ۲۰۱۱

دورکاری؟ اینجا ایران است! (افشین دبیری در این پست از عدم بلوغ کافی نیروی کاری ادارات دولتی برای دورکاری می‌گوید.)

اقتصاد:

اقتصاد برای همه چرا تبعیض قیمتی آنقدرها هم بد نیست؟ و مالکیت: سنگ بنای نظام اقتصادی

پاسخ‌هایی به یک منتقد رادیکال: پول دانش‌کده‌های اقتصاد از کجا می‌آید؟ (من به سهم خودم از حامد قدوسی عزیز برای دادن پاسخ‌های منطقی به این حضرات چپ تشکر می‌کنم!)

جدولی برای قیمت ها (جدول مقایسه‌ای قیمت‌های با یارانه و بی‌یارانه که زحمت‌اش را خانم سمیه توحیدلو کشیده‌اند.)

۹۰ شاخص موثر بر قیمت مسکن (در تهران به روایت شهرداری)

نگاه مصائب اقتصادی سوسیالیسم (نوشته‌ی میزس: “مصرف‌کننده، هم خریدار است هم نوعی کارفرما. وقتی از فروشگاهی بیرون می‌آیید ممکن است این یادداشت را روی در ببینید که: «از خرید و حمایت شما متشکریم. به امید دیدار مجدد.» اما اگر در کشوری تمامیت خواه به فروشگاه بروید فروشنده می‌گوید: «یادت باشد حزب کمونیست را به خاطر وجود این کالا شکر کنی.» در کشورهای سوسیالیستی به جای فروشنده این خریدار است که سپاسگزاری می‌کند. شهروند رییس نیست، رییس، کمیته مرکزی است. کمیته‌های سوسیالیستی و رهبرانشان ارباب اند و مردم کاری جز اطاعت ندارند.”)

گفت‌وگو با ریچارد ایسترلین درباره‌ی اقتصاد خوش‌بختی (“با افزایش درآمد، تغییراتی در سایر قلمروهای زندگی به وجود می‌آید که برای خوشبختی مهم هستند و اثر افزایش امکانات و کالاها را خنثی می‌کنند. نه فقط آرزوها تمایل به پرواز دارند بلکه مردم اضطراب بیشتری درباره کار، روابط خانوادگی، همسایه‌ها و غیره پیدا می‌کنند.”)

رئیس کل بانک مرکزی: بانک‌ها با محدودیت شدید منابع مواجه‌اند

معاون بانک مرکزی: روند تورم تا آبان ۱۳۹۰ افزایشی خواهد بود

جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و کار حرفه‌ای:

۱۱ درس زندگی که بچه ها به ما می آموزند

خُلق مثبت، مغز را خلاق می‌کند (“افرادی که دارای خلق مثبت هستند می‌توانند نگاه روشن‌تری نسبت به وقایعی که در اطرافشان می‌گذرد داشته باشند، اطلاعات حاصل را بهتر در ذهن خود سازمان‌دهی کنند و به نوآوری در تفکر دست یابند.”)

شیوه‌های پیشگیری از درگیری

ذهن انسان و مشکل چندوظیفه‌ای

درمان ۹ مرحله‌ای مدیران سرسخت (اصول علمی پاچه‌خواری!!!)

بررسی رفتار مدیران موفق مدیران موفق همیشه افراد برون‌گرایی نیستند (“به طور جالب توجهی‌، هیچ یک از مدیران درون‌گرا و برون‌گرا نسبت به گروه دیگر بهره‌وری یا سوددهی بیشتری از خود نشان ندادند‌. تفاوتی که گرانت و محققانش در‌این رابطه یافتند در نحوه کنار هم قرارگرفتن مدیران و کارمندان بود. او می‌گوید‌: «با وجود همکاری با گروه‌های مختلفی از کارمندان، هر دو روش مدیریت درون گرا و برون گرا به یک اندازه موثر هستند. به عنوان یک دانشمند علوم اجتماعی ‌این مسا‌له برایم جالب است که شخصیت کارمندان در سازمان‌ها به اندازه کافی پیچیده هستند و به ندرت می‌توان نتیجه‌گیری کرد که کدام روش نسبت به دیگری مفیدتر است‌. طبق تحقیقات انجام شده به ‌این نتیجه رسیدیم که به جای مطرح کردن‌ این سوال که کدام روش کارآمدتر است‌، بهتر است بپرسیم در چه زمانی روشی مفید است.»”)

آیا زنان از مردان قابل اعتمادترند؟ (“در تحقیقی که در نشریه روانشناسی کاربردی به چاپ رسیده است محققان متوجه شدند طی یک مکالمه ۱۰ دقیقه نزدیک به ۶۰ درصد مردم حداقل یک بار دروغ می‌گویند. در حالی که متوسط تعداد دروغ‌هایی که یک فرد در این مدت می‌گوید ۲٫۹۲ دروغ است. نوع دروغ‌هایی که مردان و زنان می‌گویند کاملا متفاوت است. مردان معمولا از دروغ گفتن برای بهبود چهره خود در نظر دیگران استفاده می‌کنند. این در حالی است که زنان برای آن‌که طرف مقابلشان حس بهتری داشته باشد دروغ می‌گویند.”)

مغز تنها در مدت ۱۵ دقیقه یک واژه خارجی را یاد می گیرد

گوش کردن به آواز پرندگان راهی برای مقابله با افسردگی (البته در زمستان!)

نوشیدن قهوه شیرین شما را باهوش‌تر می‌کند

پ.ن. ۱٫ لطفا اگر وبلاگی، پستی یا مطلبی را من ندیده بودم یا نمی‌شناسم، کامنت بگذارید و معرفی بفرمایید برای یادگیری بیش‌تر.

پ.ن.۲٫ اگر دوست داشتید توئیتر گزاره‌ها را برای دیدن ایده‌ها و حال و احوال روزانه‌ی من و گودر گزاره‌ها را برای دیدن متن کامل این مطالب و سایر مقالات و اخبار مربوط به مدیریت، مشاوره، فناوری اطلاعات و البته اقتصاد، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی (و گاهی هم که خیلی هیجان‌زده می‌شوم، علم!) دنبال کنید.

دوست داشتم!
۰

درس‌هایی از فوتبال برای کسب و کار (۳)

مدیریت تماما درباره‌ی تصمیم‌گیری است. همین. بعضی وقت‌ها تصمیمات شما مثبت و خوب‌اند. بعضی وقت‌ها هم احساس می‌کنید که تصمیم نادرستی گرفته‌اید و باید به آن مسئله به شکل دیگری حمله کرد!”

مصاحبه‌ی سر الکس فرگوسن با سایت گل بین‌المللی

دوست داشتم!
۰

گزاره‌ها (۳۸)

آدم‌هایی هستند که وقتی با آن‌ها حرف می‌زنید به جای گوش کردن به حرف شما، دارند به حرف‌هایی که می‌خواهند به شما بزنند گوش می‌کنند!

آلبرت گینن

دوست داشتم!
۰

چند خاطره برای «شادگویی شبانه»

امیر مهرانی این‌جا من را دعوت کرده به یک بازی وبلاگی برای نوشتن خاطراتی برای شاد شدن در شب یلدا. از این خاطرات که زیاده ولی چند تایی را که به ذهنم می‌رسد را می‌نویسم:

۱ – ترم اول دوره‌ی لیسانس یادم نیست چرا نرسیدم ساعت اول کلاس درس شیرین فیزیک را بروم. ساعت بعدش را رفتم. استاد آخر کلاس حضور و غیاب کرد و گفت: اسم کسی مونده؟ دستم را بردم بالا گفتم استاد من مال ساعت پیش هستم اسم‌ام را نخوندید!

۲- رفتم آشپزخانه‌ی شرکت، ظرف غذای خودم را بیارم. جو گرفت گفتم مال بقیه را هم ببرم بالا. رفتم بالا رسیدم دیدم ظرف همه رو بردم الا خودم! 😉

۳- درسی را خیلی خیلی خوب بلد بودم و شب امتحان به یکی از دوستان تدریس کردم. نتیجه: دوست من ۲۰ گرفت و خودم افتادم!!!

۴- ترم اول دوره‌ی فوق لیسانس، در درس زبان تخصصی استاد محترم پاش را کرد توی یک کفش که باید پرزنت انگلیسی بدهی. من هم که به عمرم پرزنت فارسی هم نداده بودم کلی گفتم بابا بی‌خیال شو. گفت راه نداره باید بیای. خلاصه رفتم به پرزنت کردن و این‌قدر پرزنت‌ام خوب بود که استاد گفت برو هفته‌ی دیگه بیا!

۵- یک بار داشتم گزارشی می‌نوشتم که داخلش یک واژه‌ی تخصصی بود. کلی سرچ کردم نه به زبان فارسی تعریف درست و درمان داشت نه حتا به انگلیسی. خیلی اتفاقی دیدم در ویکی‌پدیای آلمانی (!) تعریف‌اش وجود داره. خلاصه تعریف آلمانی را با گوگل ترنسلیت ترجمه کردم و بعد تو صفحه‌ی انگلیسی ویکی‌پدیا برای‌اش مدخل جدیدی درست کردم و تعریف ترجمه شده را کپی پیست کردم! بعد هم گزارش رفرنس‌داری نوشتم!

۶- رفته بودم اولین خان از شونصد خان معافیت سربازی را بگذرانم. دو ساعت نشستم تو نوبت. وقتی رفتم پای باجه، فهمیدم اصل‌ نامه‌ی گواهی لیسانس‌ام را نبردم!

۷- ولی شاه‌کار من هیچ کدوم از این‌ها نبوده: من موقع کنکور لیسانس دانش‌گاه امام صادق راهم انتخاب کرده بودم و اگر نماز جمعه می‌رفتم (!) شاید الان فوق لیسانس اقتصاد یا مدیریت این دانشگاه بودم! (خدا رو شکر که الان افتخارم پلی‌تکنیکی بودنه!) موقع مصاحبه معمولا از داوطلب می‌پرسند که کسی از اساتید این‌جا را می‌شناسید که معرف‌تان باشد؟ من قرار بود یکی از آشنایان خاله‌ام این‌ها را معرفی کنم که اصلا ندیده بودمش و ایشان هم همین‌طور، من را ندیده بود. روز مصاحبه این سؤال را که از من پرسیدند زود گفتم: بله، حاج آقا فلانی! روحانی مصاحبه‌کننده سرش را تکان داد و گفت: بعله، بعله … بعد گفت: “ایشون را ببینی می‌شناسی؟” با کمال اعتماد به نفس گفتم: بعله … خلاصه چند وقت گذشت و من هم در دانش‌گاه مذکور قبول نشدم. یک بار در یک میهمانی منزل خاله‌ام همان روحانی مصاحبه‌گر را دیدم و تازه فهمیدم که “حاج آقا فلانی” کی بوده!!!

من در همین راستا از شیث، سماع، شهرام، علی رضا، احسان اردستانی، امین، پوریا منزه، پروشات، دامون و آنا ماریا و هم‌چنین کلیه‌ی دوستان گودری به‌ویژه استاد امیر فرخ دعوت می‌کنم، در این بازی شرکت کنند.

دوست داشتم!
۰
خروج از نسخه موبایل