کسی که دارد از زندگی‌اش لذت می‌برد، یک آدم شکست‌خورده نیست!
ویلیام فیدر
دسته: زندگی
درس‌هایی از فوتبال برای کسبوکار (۲۵۷): هم‌نشینی با خود
“تعطیلی بازی‌های ملی فرصت خوبی برای من است. در طول ۱۰ روز، من می‌توانم روی کارهای فردی‌ام مانند آمادگی بدنی و مسائل تاکتیکی تمرکز کنم. هم‌چنین خیلی خوب است که چند روز برای خودم دارم. وقتی بازی‌های زیادی دارید ـ مانند مدت اخیر ـ تنها می‌توانید خود را برای بازی بعدی آماده کنید و وقت زیادی برای خودتان ندارید. گاهی اوقات خوب است که زمانی هم برای کار روی شرایط خودتان داشته باشید.” (نمانیا ویدیچ؛ این‌جا)
معمولا یکی از چیزهایی که قربانی‌ِ کار می‌شود، خودمان هستیم. ما خودمان را فراموش کنیم چرا که خودمان را از کارمان جدا نمی‌دانیم. اما این تفکر درست نیست. به‌عنوان یک فرد باتجربه در این زمینه باید بگویم که زمانی می‌رسد که در درون‌تان با احساس تنهایی و خلأ وحشتناکی مواجه می‌شوید که نمی‌دانید با آن چه کنید. ویدیچ به‌گونه‌ای راه‌حلی را برای این مسئله ارائه داده است. همه‌ی در میان آوارِ کار و زندگی، به زمانی برای هم‌نشینی با خود نیاز داریم: یک آیینِ شخصی روزانه و هفتگی برای پرداختن به خود و خودشناسی، اندیشیدن درباره‌ی خودمان و ساختن خودی قوی‌تر برای مواجهه با سختی‌ها و چالش‌های زندگی و کار. این هم‌نشینی می‌تواند با هر آن چیزی همراه باشد که از آن لذت می‌برید: خواندن، نوشتن، ساز زدن، ورزش یا هر چیز دیگری. اما نباید از زندگی‌تان حذف شود. خلوت با خودتان را از خودتان دریغ نکنید! 🙂
لینک‌های هفته (۳۳۷)
پیش از شروع:
- می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم گودر!) دنبال کنید.
- لینک مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
- می‌توانید گزیده‌ی بهترین مطالب فارسی و انگلیسی مطالعه شده‌ی من را در تمام روزهای هفته در صفحه‌ی پاکت من دنبال کنید!
زندگی، سلامت و کار حرفه‌ای:
آیا افراد درون‌گرا نوآورتر از افراد برون‌گرا هستند؟
علاوه بر ده هزار ساعت تمرین، به چه چیزهای دیگری برای موفقیت نیاز دارید (شبکه)
چرا صحبت کردن با خود اولین نشانه موفقیت و کامیابی است؟ (دیجیاتو)
۴ تمرین برای اینکه بتوانید خود را جای دیگران بگذارید (وحید ابوالخسنی‌نژاد؛ پروداکت‌لی)
بدون آسیب رساندن به روابط، دیگران را نقد کنیم (زومیت)
تجربه‌های کوچینگ (۱) – تغییر رفتار و تغییر سیستم (امیر مهرانی؛ مربی)
ساتیا نادلا: مایکروسافت از شکست استقبال می‌کند
چرا تعداد زیادی از کارمندان زاپوس خود را بازخرید کرده‌اند؟
به کمک هوش عاطفی بسیاری از ناممکن‌ها را ممکن سازید
نوآوری، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسبوکار:
چرا کارآفرینان باید از مدل B2B استقبال کنند؟
مصرف‌کنندگان کجا و چرا محصولات شما را می‌خرند
اهمیت یادگیری تفکر سیستمی برای طراحان (۱۰۰۱ بوم)
مدیران چگونه می‌توانند آموخته‌های خود را به مرحله عمل برسانند
چرا داستان سرایی برای یک برند مهم است
اقتصاد، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری:
درس‌هایی از ترامپ و برگزیت برای قدرت پیشبینی کسبوکارها
۲۵ ساعت کار در هفته ایدهای برای کاهش نابرابری جهانی
فن‌آوری، رسانه‌های اجتماعی و بازاریابی دیجیتال:
چرا به‌زودی هوش مصنوعی کسب‌وکارهای آنلاین را دگرگون می‌کند؟ (شبکه)
در انتظار یادگیری ماشینی کوانتومی خواهیم بود (شبکه)
حکمت‌ها (۲۴)
امام حسین (ع): اگر سه چیز نبود، آدمی‌زاد در برابر هیچ چیز سر فرود نمى‌آورد: نادارى، بیمارى و مرگ. (نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۰)
***
امام سجاد (ع): خشنودى از پیشامدهاى ناخوشایند، بالاترین درجه یقین است. (تحف العقول، مواعظ علی بن الحسین (ع))
***
اعیاد شعبانیه را خدمت همگی دوستان عزیز تبریک عرض می‌کنم. التماس دعا.
درس‌هایی از فوتبال برای کسبوکار (۲۵۶): مفهوم واقعی ارزیابی عملکرد
“در هفته‌های اخیر بارها در مورد آخرین شانس من صحبت شده که حساب آن از دستم در رفته است. یک رئیس فوق العاده تنها براساس جام‌هایی که به دست می‌آورید، [شما را] قضاوت نمی‌کند؛ بلکه در زمان مناسب آن‌چه را که باید بگوید، به زبان می‌آورد. او به ما آرامش و اعتماد به نفس داد و با این شرایط، شما بهتر کار می‌کنید.” (سینیشا میهایلوویچ؛ این‌جا)
بگذریم از اینکه سینیشا میهایلوویچ (قاتل آن تیم درخشان ما در بازی ایران ـ یووگوسلاوی در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه) دست آخر هم آخرین شانس‌ش را از دست داد و اخراج شد و البته از این هم بگذریم که تعاریف‌ش چقدر با سبک مدیریتی برلوسکونی در میلان تطابق دارد؛ اما آن قسمتی که پررنگ کرده‌ام بدون هیچ توضیح اضافی یکی از مهم‌ترین اصول مدیریتی است که معمولا در بازی‌های سیاسی (Organizational Politics) مرتبط با نظارت و ارزیابی عملکرد در سازمان‌ها نادیده گرفته می‌شود. 🙂 شاید بد نباشد این گفته را چاپ کنیم و روی میزمان بگذاریم و هر روز یک بار به خودمان یادآوری کنیم که ارزیابی عملکرد به‌معنای زیر سؤال بردن همکاران و مچگیری نیست؛ بلکه ابزاری است که به‌کمک آن ذهن‌ها هم‌سو و دل‌ها هم‌دل می‌شوند تا مسیرِ پیش‌رفت سازمان به‌سوی اهداف‌ش در کنار حرکتِ تک‌تک اعضای سازمان به‌سوی اهداف شغلی‌شان ساخته شود و تسهیل شود.
لینک‌های هفته (۳۳۶)
پیش از شروع:
- می‌توانید فید وب‌سایت گزاره‌ها و هم‌چنین فید لینک‌دونی گزاره‌ها (که مطالب این پست از میان آن‌ها انتخاب می‌شوند) را در فیدخوان‌تان (اینوریدر به‌یاد مرحوم گودر!) دنبال کنید.
- لینک مطالبی که توصیه می‌کنم حتما بخوانید، با رنگ قرمز نمایش داده می‌شوند.
- می‌توانید گزیده‌ی بهترین مطالب فارسی و انگلیسی مطالعه شده‌ی من را در تمام روزهای هفته در صفحه‌ی پاکت من دنبال کنید!
زندگی، سلامت و کار حرفه‌ای:
سه روش تفکر برای اینکه تصمیمات بهتری بگیریم و نتایج بهتری کسب کنیم (آکادمی تفکر)
در ستایش کم‌خوانی! (علی‌رضا مجیدی؛ یک پزشک)
هک کارایی (۲) – استفاده از تقویم (امیر مهرانی؛ مربی)
۱۰ مهارت لازم برای موفقیت طراحان امروزی (۱۰۰۱ بوم) (مهارت‌های لازم برای هر شغلی!)
افراد برجسته چه راهبردهایی را برای افزایش انعطاف‌پذیری پیشنهاد می‌کنند (دیجیاتو)
شناخت درست از برند شخصی با نمایش داستان‌های موفقیت
وقتی تعاملات بیش از حد کارکنان مخرب می‌شود
استراتژی‌هایی برای اینکه دوران مدیریت‌تان زود به پایان نرسد
روابط عمومی یعنی افکار سازی و تاثیر عمیق بر رفتارهای دیگران
نوآوری، تجاری‌سازی و تحلیل و توسعه‌ی کسبوکار:
این سه تکنیک ایده شما را به مدل تجاری تبدیل می‌کنند (شبکه)
بازاریابی امروزی: مبتنی بر مبادله یا معامله؟
مباحث بازاریابی و برند / افکار یک تبلیغاتچی (بخش چهارم) (اصالت و ماهیت محصول چیست؟)
اشتباه‌های مشترک کارآفرینان برای شروع کسبوکار
کسب‌وکارهای سنتی هم به فعالیت اینترنتی نیاز دارند
اقتصاد، تأمین مالی و سرمایه‌گذاری:
وقت بر هم زدن نظام کاری سنتی فرارسیده است
ترس از ضرر مالی می‌تواند شما را آسیب‌پذیر کند (زومیت)
بازخوانی پرونده ریسک تجاری ایران
فن‌آوری، رسانه‌های اجتماعی و بازاریابی دیجیتال:
ماندن برای ساختن
باز هم ششم اردیبهشت شد و وقت تغییر عدد سن و سال فرا رسید. در نگاه اول ۳۳ سال زندگی برای‌م مسیری بسیار طولانی به‌نظر می‌رسد! اما در نگاه جدی‌تر، کشف اینکه روز به‌روز از جوانی دور و به میان‌سالی نزدیک می‌شوم، برای‌م اگر نگویم که ترسناک است، حداقل عجیب است! اما واقعیت این است که امسال شاید اولین سالی است که تولد برای‌م روزی مثل روزهای دیگر است و هیجان و شادی خاصی ندارد. ولی شاید روز تولد، بتواند یک نقطه‌ی زمانی برای شروع برخی کارها و تعهدات جدی برای ایجاد عادت‌های درست باشد. 🙂
هر سال از این می‌نویسم که چقدر سال سختی را پشت سر گذاشتم و تصورم این است که سال جدید، سال متفاوت و جذاب و خوبی خواهد بود. اما انگار زندگی سر سازگاری ندارد و قرار است هر سال با چهره‌های جدیدی از سختی‌های زندگی مواجه شویم. اما گلایه و شکایتی ندارم و این روزها بیش‌تر از هر زمان دیگری با دنیا و زندگی و خودم در صلح به‌سر می‌برم. خیال‌م راحت است که تا حد توان‌م برای بهتر طی شدن مسیر زندگی و بهتر ساختن دنیا برای خودم و دیگران تلاش کرده‌ام و اگر کم‌وکاستی هم در کیفیت زندگی ایجاد شده، بخش مهمی از آن تجربه‌هایی است که لازم است برای آب‌دیده شدن آن‌ها را از سر گذراند. تجربه‌هایی که اگر چه با حس ترس و اضطراب و تنهایی و اندوه همراه‌اند؛ اما در نهایت به آرامشی ختم می‌شوند که آن را دیگر نمی‌توان قیمت گذاشت. آرامشی که ویژگی‌های جذابی را با خود به‌همراه دارد:
- کنار گذاشتن هر گونه انتظاری از دیگران برای همیشه؛
- حذف کردن رنجش از همان دیگران از ذهن و قلب؛
- بی‌ارزش دانستن غم و اندوه در برابر شکوه زندگی؛
- پذیرفتن اینکه در بلندمدت همه‌ی مشکلات و ترس‌ها به‌پایان می‌رسند و سختی باقی نمی‌ماند؛
- درک اینکه قرار نیست تمام تلاش‌ها و رؤیاها به‌سرانجام خوشی برسند.
اما آرامش تنها ویژگی زندگی این روزها نیست. سال گذشته از این نوشتم که زنده‌ام تا رؤیا داشته باشم. رؤیای آن روزها شاید این روزها کم‌رنگ‌تر شده باشد؛ اما با رؤیای بزرگ‌تری جایگزین شده که تمام امید و انرژی و انگیزه‌ی مرا به خود معطوف کرده است. این روزها بیش‌تر از هر زمان دیگری در زندگی برای ساختن یادگاری ماندگاری از خودم در این دنیای فانی تلاش می‌کنم. تجربه‌ی شکست‌های بزرگ دو سال اخیر و البته آغاز هم‌سفری با تیمی جدید از دوستان عزیزی که آن‌ها هم رؤیاهای بزرگ را به روزمرگی‌های زندگی ترجیح می‌دهند، مسیر حرکت به‌سوی آینده را روشن‌تر می‌نماید. “ماندن برای ساختن.” این روزها برای این است که نفس می‌کشم.
به‌خاطر اتفاقات سال گذشته امسال بیش از همیشه شکرگذار داشتن بهترین خانواده‌ی دنیا هستم و بودن‌شان را قدر می‌دانم. از دوستان عزیزی هم که در طی این سال سخت کنار من بوده‌اند و با مهر و بودن‌شان، تحمل “سبکی تحمل‌ناپذیر هستی” را برای‌م آسان‌تر کرده‌اند، صمیمانه سپاس‌گزاری می‌کنم. و به محبت تمامی شما دوستان دیده و ندیده و مخاطبان گزاره‌ها هم مثل همیشه ارج می‌نهم. گزاره‌ها آبان امسال ۱۰ ساله می‌شود و تا حدود دو ماه دیگر ۲۰۰۰مین پست آن هم منتشر خواهد شد.
تفسیر حال این روزهای‌م شاید بخش‌هایی از یکی از ترانه‌های زنده‌یاد افشین یداللهی باشد که رفتن‌ش یکی از بزرگ‌ترین غم‌های این سال اخیر بود:
هر بار گم‌تر بوده‌ام، در هیچ پیدا می‌شدم / با چشم‌های بسته‌ام، مات تماشا می‌شدم …
یاغی بمان در عاشقی، پرواز کن بی پر زدن / از بی‌نهایت رد شو و در عشق هم آتش بزن …
تفسیر دشنه سخت نیست، تسبیح اما مشکل است / وقتی که گاهی بال دل، گاهی وبالی بر دل است …
گزاره‌ها (۲۳۱)
خلاقیت یعنی اینکه به خودت اجازه بدهی تا اشتباه کنی. هنر یعنی بدانی کدام‌شان را نگه داری!
اسکات آدامز
حکمت‌ها (۲۳)
رسول گرامی اسلام (ص): اولین مرحله‌ی عبادت، سکوت است …
(ترجمه‌ی نهج‌الفصاحه، ص ۱۵۷)
***
عید مبعث خاتم‌الانبیا (ص) بر تمام مسلمانان مبارک باد.
زندگی منهای روزمرگی (۱۴)
ـ تفکر آن چیزی است که شما الان به آن می‌اندیشید. تفکر، عمل فکر کردن است. تفکر کهنه نداریم. ممکن است تفکر به فکرهای کهنه بیاندیشد اما کهنه نیست. شما وقتی به فکرهای کهنه تفکر می‌کنید، در واقع دارید آن‌ها را نو می‌کنید، پس تفکر همواره نو و تازه است ولی فکر می‌تواند کهنه باشد. همین تفاوت بین اندیشه و اندیشیدن است. ما اندیشه کهنه داریم اما با اندیشیدن می‌توان اندیشه‌های کهنه را نو کرد.
ـ زندگی انسان همانند یک رمان است، یک رمان یا داستان را تا زمانی که تا آخرش نخوانیم، نمی‌دانیم که سرانجام آن چه می‌شود، در زندگی هم باید تا آخر رفت، در آنجا معلوم می‌شود که انسان چه کاره است و حتما این زندگی به کوشش شما بستگی دارد و کوشش شما مقدمه‌ی اندیشیدن شماست. بستگی دارد به آنکه چگونه بیاندیشید. اندیشیدن سرنوشت انسان را معین می‌کند. شما بگو چگونه می‌اندیشی، تا من بگویم که چه راهی می‌روی. ما اندیشیدن را فراموش کرده‌ایم.
ـ یک دانشمندی می‌گوید که به چهار چیز فکر نکنید، اگر فکر کردید، مُردن برایتان بهتر است؛ یکی اینکه فوق و بالا چیست. دیگر آنکه زیرترین و فروترین چیست. یکی اینکه گذشته و آغاز چه بوده است. دیگر اینکه سرانجام چه خواهد شد؛ آن وقت راحت هستید.
ـ بعضی‌ها از سؤال کردن هم می‌ترسند، می‌گویند نپرس. آیا اگر پرسش نباشد، پاسخ هست؟ اگر پرسش نباشد، فکر کردن است؟ فکر اصیل آن‌جایی است که پرسش است. حال این پرسش را یا از غیر می‌کنید یا از خودت؟ آدم از خودش هم سؤال می‌پرسد. اگر تمرین کردی و پرسش از خود آموختی که از خودت بپرسی و در مقام پاسخ برآمدن به پرسش‌ها شدید، آن وقت راه تعالی برای شما باز می‌شود …
(از گفتگو با دکتر غلام‌حسین ابراهیمی دینانی؛ این‌جا)