تا دقایقی دیگر پنجمین ال‌کلاسیکوی فصل برگزار می‌شود و باز ما شاهد هنرنمایی بالرین‌های بارسا در ورزشگاه رؤیایی نیوکمپ در برابر رقیب دیرینه خواهیم بود. الان که این مطلب را می‌نویسم نمی‌دانم امشب در بازی چه اتفاقی خواهد افتاد؛ اما این را می‌دانم که الگویی که در این پست در موردش می‌نویسم را حتما امشب هم در بازی بارسا خواهیم دید. امشب می‌‌خواهم در مورد یک ویژگی جادویی دیگر بارسا بنویسم که در بازی رفت ال‌کلاسیکوی جام حذفی نمود بسیار زیادی پیدا کرد.
حفظ توپ وحشت‌ناک، پرس شدید و ضربه‌ی سریع. این شاید خلاصه‌ای باشد از سبک بازی بارسای پپ. همه این را می‌دانند و همان همه هم تا به‌حال روش‌های گوناگونی را برای در هم شکستن این سبک بازی انجام داده‌اند؛ اما جز در بعضی بازی‌ها و به‌صورت مقطعی هنوز تیم و مربی پیدا نشده که بتواند در برابر این سبک بازی دوام بیاورد. مثال بارزش هم مورینیو است که در تمامی ال‌کلاسیکوهای بسیار زیاد این دو سال اخیر (از همان بازی ۵ هیچ معروف تا همین بازی هفته‌ی پیش) در تمام بازی‌ها سبک متفاوتی را امتحان کرده و جز در یک بازی ـ فینال جام حذفی قبل ـ موفق نبوده است. جالب این‌جاست که در تمامی این ال‌کلاسیکوها اغلب گل‌های بارسا از الگوی یکسانی پی‌روی کرده است: یک پاس توی عمق و … گل! مثلا همان ال‌کلاسیکوی ۵ هیچ را یادتان بیاید یا بازی رفت لیگ امسال که مسی آن پاس جادویی را به الکسیس داد. خوب همه این را می‌دانند که بارسا چطور بازی می‌کند و چطور گل می‌زند. چرا کسی نمی‌تواند در برابرش مقاومت کند؟
به‌نظرم این مسئله دو وجه دارد:
۱- اجرای عالی کارهای تکراری: بازی‌کنان بارسا این کارهای تکراری را آن‌قدر عالی انجام می‌دهند که هر چقدر هم تیم‌های حریف در بازی دفاعی پیش‌رفت کنند دست آخر پیش‌رفته‌ترین تاکتیک‌شان برای متوقف کردن بازی‌کنان بارسا می‌شود خشونت! (مراجعه کنید به حرکات وحشیانه‌ی پپه در تمامی ال‌کلاسیکوهای دو سال اخیر!)
۲- خلاقیت در انجام کارهای تکراری: بازی‌کنان بارسا در انجام کارهای تکراری خلاقیت دارند! از جمله آن‌ها دقیقا در انجام همین تاکتیک پاس توی عمق و گل زدن، بازی‌کنان متفاوتی نقش ایفا می‌کنند. مثلا اگر همیشه در ذهن بازی‌کنان حریف این الگو ثبت شده که باید ژاوی یا اینیستا پاس بدهند و مسی و الکسیس و ویا گل بزنند، به‌یک‌باره در یک بازی مشکل که کار گره‌خورده شاهد این هستیم که مسی پاس می‌دهد و ژاوی گل می‌زند. یا از آن هم جالب‌تر، مسی پاس می‌دهد و اریک آبیدال در سن ۳۲ سالگی دومین گل تاریخ دوران بازی‌گری‌اش را در ال‌کلاسیکو به‌ثمر می‌رساند!
ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که بارسا به‌یک‌باره حتا روش گل زدن‌ش را عوض می‌کند و حریف را با تاکتیک خودش غافل‌گیر می‌کند. گل اول ال‌کلاسیکوی جام حذفی همین‌طوری به‌ثمر رسید: اولین گل بارسا از روی ضربه‌ی کرنر در کل فصل جاری!
راست‌ش من هنوز در این مورد به نتیجه نرسیده‌ام که آیا این پویایی و توان بالای ذهنی برای بروز خلاقیت در سخت‌ترین شرایط ممکن، وابسته به نبوغ بازی‌کنان بارسلونا است و یا نتیجه‌ی آموزش‌هایی که در مکتب لاماسیا دیده‌اند. این خیلی شاید مهم نباشد؛ مهم درس دیگری است که ما از این بارسای جادویی می‌گیریم: ساده‌ترین الگوی موفقیت اجرای عالی و خلاقیت در انجام کارهایی است که نه فقط برای دیگران که برای خودمان هم تکراری شده‌اند!
پ.ن.۱٫ عکس بالا مربوط است به ال‌کلاسیکوی رفت لیگ امسال؛ همان بازی ۳-۱ معروف. می‌توانید در چهره‌ی تک‌تک بازی‌کنان بارسا لذت و غرور ناشی از به‌ترین بودن را ببینید! این عکس واقعا جادویی است.
پ.ن.۲٫ کانال رسمی یوتیوب باشگاه بارسلونا انیمیشن بسیار جالبی در مورد بازی امشب منتشر کرده که هرگز نباید از دست‌ش بدهید: این‌جا روی یوتیوب و دانلود از این‌جا.
پ.ن.۳٫ ام‌روز ۲۵ ژانویه روز تولد دوست‌داشتنی‌ترین بازی‌کن دنیا برای من و یکی از به‌ترین بازی‌کنان تاریخ است: تولدت مبارک ژاوی هرناندز عزیز!
رکود این فصل بارسا دقیقن برمی‌گرده به همین موضوع که داره تغییر تاکتیک می‌ده و خوب این تا جا بیفته زمان می‌بره. توتال فوتبال بارسا در برابر سیستم‌های فوق‌تدافعی واقعا به‌مشکل برمی‌خوره و پپ به‌همین دلیل در حال آزمون و خطا برای پیدا کردن سیستم‌های جدیده. این را هم من نمی‌گم؛ تو سایت گل فارسی کمی جستجو کنید مطالب تحلیلی بسیار زیادی در این زمینه وجود داره. در مورد پپه هم من کار ندارم بیرون زمین چه آدمیه. من رفتارهای زشت این آقا را در زمین می‌بینم و اگر هم نقدی به رفتارش می‌کنم به رفتار داخل زمین‌ش نقد دارم. همین!
به نظرم میرسه بارسا دچار رکود شده چرا که هیچ خلاقیت و یا زایشی به عنوان یک سیستم نداره
البته اونا واقعا در فلسفه فوتبال خودشون بی نظیرن
توتال فوتبال رو به نحو احسنت انجام میدن
اما اگه نتونن نوآوری داشته باشند دورانشون تموم میشه
در مورد خشونت هم باید بگم اسم اینا رو نمیشه خشونت گذاشت
این موضوع صرفا مربوط به فشار روانیه بازیکنا توزمینه
وگرنه همین په په به نظر اکثر کسانی که میشناسنش یه بازیکنه تحصیل کرده و مودب در بیرون زمینه
Xavi: Madrid’s players ‘bad losers,’ ‘animals
http://sports.yahoo.com/soccer/news?slug=ap-barcelona-xavi
http://www.youtube.com/watch?v=LM8R4snJPRo
پپه رو موافقم که خیلی بَد بازی میکنه؛ در این هیچ حرفی نیست.
امیدوارم ال‌کلاسیکوی آپریل بیشتر فوتبالی باشه تا خشونت.
رفتار زشت از هر طرفی باشه محکومه. البته من علت تحریک‌کننده بودن رقص آلوز و آبیدال را نمی‌فهمم؛ اما متأسفانه آلوز کلا حاشیه‌اش زیاده و من هم ازش خوش‌م نمیاد. یا مثلا مسی دیشب دو تا تکل خیلی بد روی پای پپه برای انتقام حرکت زشت پپه در بازی رفت که درست نبود. بله این‌ها هم هستند؛ اما من شخصا خود پپ گواردیولا و ژاوی را نمادهای کامل مکتب بارسا می‌دانم نه این بازیکنا را. فارغ از تعصب‌های تیمی باید بپذیریم که تیم مقابل بازیکنی داره که کل بازیکنای خشن جهان در پیش خشونت وحشیانه‌اش باید درس پس بدن. جناب پپه خودش به‌تنهایی برای محکوم کردن رئال از نظر اخلاقی کفایت میکنه …
سلام،
بارسلونا هم خیلی جوانمردانه بازی نمیکنه؛ مثلا حرکت آبیدال و آلوز و رقصشون بعد از گل آلوز خیلی تحریک کننده بود؛
یا اینکه وقتی فابرگاس مصدوم شد، و مادرید توی زمین بارسلون بود، بعدا بارسا توپ رو محکم انداخت نزدیک ۱۸قدم رئال؛
یا مثلا اینکه تو رختکن رئال میرن و میگن تو این ورزشگاه امکان نداره ببرین، مثل کارهای مورینیو هست دیگه؛
خشونت که همیشه واضح نیست، همین لفظ موریانه جان خودش یک خشونت هست (حالا از نوع پنهانش)، :دی