“اگر به ادامه‌ی هر حرفه‌‌ای به‌اندازه‌ی یک عمر کاری فکر کنید و برای‌تان مهم باشد که تا جایی که توان دارید، باید در آن زمینه موفق باشید، مجبورید در خود آمادگی ایجاد کنید. مثل ورزشکاری که عمر قهرمانی‌اش محدود است و در آن مدت باید تمرین‌هایی را انجام بدهد تا زودتر از موعد کنار گذاشته نشود. من هم حرفه‌‌ام را دوست دارم، از این طریق امرار معاش می‌کنم و احساس می‌کنم باید همیشه آماده باشم. مثل افسرها که شغل‌شان حفاظت از کشور است، ممکن است ده یا بیست سال بگذرد و حمله‌ای صورت نگیرد، اما افسر باید همیشه آمادگی مقابله با یک حمله را داشته باشد. به خودم می‌گویم تو یک بازیگری، باید همیشه آمادگی تمرین نرمش بدن، نرمش احساس و انعطاف در بیان را انجام دهی، در جریان فیلم‌ها و بازی‌های مهم ایران و جهان باشی، تا اگر روزی نقش مهمی به تو پیشنهاد شد آماده باشی. دورخیزت را کرده باشی و همیشه این طرفیت و نیروی باطنی را داشته باشی تا بلندترین پر‌ش‌ات را انجام دهی.“
(از گفتگو با مهدی هاشمی؛ مجله‌ی فیلم؛ شماره‌ی ۴۳۲؛ مهر ۱۳۹۰)
پ.ن. مجموعه پست‌های حرفه‌ای‌ها بر آن است تا روایتی باشد بر کار حرفه‌‌ای از از نگاه حرفه‌ای‌ها بدون هیچ تفسیری. حرفه‌ای‌هایی که می‌توانند در هر رشته‌ای فعال باشند: از مهندسی و پزشکی گرفته تا هنر و فلسفه و جامعه‌شناسی و روان‌شناسی و سایر زمینه‌ها. منتظر باشید! 🙂
(عکس آقای هاشمی از این‌جا)
