برای قرنها در تاریخ بشر، اصالت با خون و نژاد و اموال تعریف میشد. اصیل، فردی بود که عضوی از خانوادههای بزرگ و پرنفوذ و ثروتمند بود. بدین ترتیب سالیان درازی از عمر بشر روی این جهان خاکی گذشت و نسلهای مختلفی آمدند و رفتند و افرادی مورد احترام جامعه بودند که ویژگیِ برجستهی ذاتی خاصی جز تعلق به خانوادهشان نداشتند! اگر چه قرنها پیش ا این، ادیان الهی بر برابری انسانها تأکید کردند؛ اما در عمل “انسانِ برابر و برادر” حاصل اندیشهها و تلاشهای جمعی بشر در چند قرن اخیر بوده است. میتوان گفت این روزها در بسیاری از جوامع امروزی با پدید آمدن و گسترش جنبشهای حقوق مدنی و اصلاح قوانین بنیادین اجتماعی و فرهنگی ـ حداقل روی کاغذ ـ افراد دارای حقوق و احترام ذاتی هستند. حالا دیگر اصالت، به تعلق خونی نیست و افرادِ موردِ احترام جامعه، بهدلیل ویژگیها و شایستگیهای فردیشان به این احترام دست یافتهاند (هر چند هنوز تا نقطهی ایدهآل که همهی ما مفهوم واقعی آیهی شریفهی “إن اکرمکم عند الله أتقاکم” را دریابیم و بپذیریم، راهی طولانی در پیش است …)
اما در جامعهی امروزی چگونه میتوانیم فردی “اصیل” و مورد احترام جامعه و دیگران باشیم؟ پاسخ به این پرسش تا حدود زیادی وابسته با ارزشهای اجتماعی ـ فرهنگی در دهکدهی جهانی امروز از یک سو و خردهفرهنگ هر کشور از سوی دیگر است. ما باید نمایندهی شایستهی حداقل یکی از این ارزشها باشیم! اما چگونه میتوان به چنین جایگاهی دست یافت؟ دردِ بسیاری از ما همین است. ما مورد احترام و اصیل بودن را با شهرت و محبوبیت اشتباه میگیریم و نتیجهی آن، اتفاقات عجیب و غریب و تأسفباری است که بهویژه در عصر رسانههای اجتماعی شاهد آنها هستیم.
اما اگر بپذیریم “اصالت” در حقیقت معنای سخت و پیچیدهای ندارد و آنچنان که یکی از محبوبترین سلبریتیهای تاریخ سینما یعنی مرلین مونرو گفته بهسادگی یعنی اینکه: “خودت باش! جهان، اصل را ستایش میکند”، آنگاه است که شاید در الگوی تفکر و رفتار و گفتارمان در زندگی اجتماعیمان تجدیدنظر کنیم.
“رت پاور” نویسندهی سایت مجلهی “اینک” در مقالهی خود به ۱۰ ویژگی افراد اصیل در دنیای امروز اشاره کرده که میتواند به ما در رسیدن به معنای حقیقی اصالت در زندگیمان کمک کند:
- در زندگی “معنا” را به “پول” ترجیح میدهند؛
- برای خودشان، هویتشان و ویژگیهایشان احترام و ارزش قائلاند؛
- حس شهودی خود را برای کشف ایدههای جدید از روندها و الگوهای زندگی و کار پرورش میدهند؛
- مهار زندگیشان را در دست دارند و با اعتماد بهنفس و اتکا به خود، به جنگ بحرانها میروند؛
- مسئولیتِ تصمیمات و اشتباهاتشان را تمام و کمال میپذیرند؛
- همیشه در حال یاد گرفتن و آموختن هستند؛
- بهدنبال فریب دیگران برای خوشایند آنها نیستند، آنها به شما همانی را میگویند که لازم است بشنوید!
- شجاعاند!
- به حس و شور و محبت انسانی معتقدند و از هر فرصتی برای حرف زدن در مورد خانواده و کودکانشان و عزیزانشان استفاده میکنند؛
- هر روز هر چقدر که میتوانند میخندند!
فهرست بالا میتواند کاملتر از این شود؛ اما نقطهی شروع خوبی است برای اینکه بخواهیم و یاد بگیریم چگونه میتوانیم خودمان باشیم.