گزاره‌ها (۲۱۸) قصه‌هایی که در مورد خودمان برای خودمان تعریف می‌کنیم ما را همانی می‌کند که هستیم. مگان مک‌کافرتی دوست داشتم!۶ بهاشتراک بگذاریدکلیک کنید تا روی گوگل+ به اشتراک گذاشته شود (در پنجرۀ تازه باز میشود)برای به اشتراک گذاشتن در توییتر کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز میشود)برای اشتراکگذاشتن فیسبوک خود کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز میشود)برای به اشتراک گذاشتن روی لینکداین کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز میشود)برای چاپ کردن کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز میشود)برای رایانامه کردن این به دوستان کلیک کنید (در پنجرۀ تازه باز میشود)کلیک نمایید تا روی Pocket اشتراک گذاشته شود (در پنجرۀ تازه باز میشود) → قبلی بعدی ←
یک دیدگاه بر “گزاره‌ها (۲۱۸)”
بله دقیقا همین‌طوره.
به شکل غریبی، همین‌طور است که آقای مک‌کافرتی اشاره کردند.
چقدر دقیق و خوب.