گزاره‌ها (۱۴۶)

یک دیدگاه بر “گزاره‌ها (۱۴۶)”

1. حسن موحد گفت:

   ۱۳۹۱/۰۹/۱۷ در ۲۰:۴۱

   یک چند به کودکی به استاد شدیم یک چند ز استادی خود شاد شدیم ، پایان سخن شنو که ما را چه رسید از خاک در آمدیم بر باد شدیم .