گزاره‌ها (۱۲۵)

درایت عبارت است از توانایی توصیف دیگران همان‌طور که خودشان را تصور می‌کنند!

آبراهام لینکلن

دوست داشتم!
۰
ـ این‌جا دفترچه‌ی یادداشت‌ آن‌لاین یک جوان (!؟) سابقِ حالا ۴۰ ساله است که بعد از خواندن یک رشته‌ی مهندسی، پاسخ سؤال‌های بی پایان‌ش در زمینه‌ی بنیادهای زندگی را در علمی به‌نام «مدیریت» کشف کرد! جوانی که مدیریت را علم می‌داند و می‌خواهد علاقه‌ی شدیدش به این علم را با دیگران هم تقسیم کند!
علی نعمتی شهاب
Latest posts by علی نعمتی شهاب (see all)
علی نعمتی شهاب

3 دیدگاه برای «گزاره‌ها (۱۲۵)»

  1. سلام و ممنون. خوب این‌که آدم‌ها از زاویه‌ی دید خودشون به ماجرا نگاه کنند تا حدود زیادی طبیعیه. ولی در هر حال کسب درایت با این تعریف می‌تونه در راحت‌تر زندگی کردن کمک‌مون کنه.

  2. سلام به شما. یه زمانی از یه دوستی پرسیدم «معرفت» یعنی چی؟… بنده ی خدا یه کمی مکث کرد و گفت: ببین معنیش رو می دونم اما نمی تونم بگم. یعنی با کلماتی که بلدم نمیشه گفت.
    این جمله ی «آبراهام لینکلن» رو که خوندم دیدم اگه قرار باشه درایت رو خودم تعریف کنم باید جواب همون دوست قدیمیم رو بدم. تعریف جالبی بود. توی لغت «نامه ی دهخدا» معانی زیادی برای این کلمه نوشته مثل: دانستن . عقل . دانش. علم . معرفت. دریافت . دریافتن . بدانستن . عرفان . معرفت . وقوف . آگاهی . دانایی
    ضمن احترام برای همه ی دوستان، بعید می دونم الان آدمهای زیادی درایت داشته باشن به خاطر اینکه اکثرا توانایی توصیف دیگران رو دارن اونجوری که خودشون اونها رو تصور می کنن.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *