خدایا این‌قدر درگیر غر زدن بر سر نداده‌های‌ات هستیم که شکر داده‌های‌ات را فراموش کرده‌ایم. با این حال … تو ما را دریاب!
AUTHOR
علی نعمتی شهاب
2459 پستمطالب مرتبط
امام علی (ع): آدمی به گفتارش سنجیده می‌شود و به رفتارش ارزیابی می‌گردد. چیزی بگو که کفه‌ی سخن‌ت سنگین شود و کاری […]
خدایا! «دعای عاشقان‌ات را مگر مقبل نمی‌دانی …» (شعر از احمد عزیزی) پ.ن. ام‌روز عرفه است و من باز دست‌ام کوتاه از […]
مقصود او فشاندن جان عاشقانه بود با دشمنان محاربه کردن بهانه بود هل من مغیث گفتن فرزند بوتراب بالله که آزمایش اهل […]
مولا علی (ع): کسى را که صبر و شکیبایى نجات‌ش ندهد، بى‌تابى او را هلاک خواهد کرد … (حکمت ۱۸۹ نهج‌البلاغه) […]
۲ دیدگاه برای “نیایش (۱۳)”
بله …
جمله خیلی توپی بود، واقعا تاحالا چند نفر شده اند که بگن خدایا شکرت که به ما زندگی داده ای؟